Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

najgorsze że wszystko zapomniało
gdzie jego miejsce w przestrzeni
nawet promienie mienią się inaczej
ze skłonnością do chmurzenia
bezchmurnych dni

wiem dlaczego potykam się o rzeczy
które gorliwie stoją na swoich miejscach
nawet czytana przez ciebie książka
zamknięta w pół słowa z wyrzutem
ogląda się za siebie

w oknie złośliwie brudna firanka
w ramce dokuczliwa dezinformacja
w garnku na węgiel spalone spaghetti
we mnie chęć choćby jednej przygany
za ten cały bajzel


-----------------------------------------------------
Proszę mnie nie oszczędzać: na własną odpowiedzialność
spróbowałem dłuższej formy; wiem, że to nie moja bajka ;))

Opublikowano

kiedy się rozmywa

najgorsze że wszystko zapomniało
gdzie jego miejsce w przestrzeni
nawet promienie mienią się skłonnością
do chmurzenia dni


wiem dlaczego potykam się o rzeczy
które gorliwie stoją na swoich miejscach
nawet czytana przez ciebie książka
ogląda się w pół słowa z wyrzutem

w oknie złośliwie myląca brudna firanka
w garnku zwęglone spaghetti
we mnie chęć przygany
chaosu
to oczywiście na moją modłę( nienawidzę tego słowa!).może jakoś zainspiruje...życzę.oldy

Opublikowano

Marianno; ale cholernie ciężko się śmiać, kiedy człowiek staje zmartwiały i już z tego
wszystkiego chciałby dostać (przepraszam za słowo) porządny opieprz, żeby
poczuć obecność kobiety, która, o zgrozo, umknęła :) Dziękuję za opinię! Bardzo,
bardzo :)

dzie wuszko: kopaliny to specjalność męskich dwóch lewych rąk ;) Dziękuję, że zerknęłaś na
wypocinki ;)

Oldy diol; cieszę się, że zechciałaś się namęczyć ;) 1 poprawkę naniosę z pewnością, bo jest
ustrzelona :) Nad drugą-podumam, a trzecia zmienia całą pointę, więc zmienię tylko
słowo bajzel :p Pozdrawiam serdecznie!

Marlett; strasznie jestem z siebie dumny, że znalzłaś coś dla siebie :) spaghetti-mniam, a
dodając do tego skopane spaghetti jako kara za męskie grzeszki - robi się mniam,
mniam :)
Pozdrawiam uśmiechem! :)

Opublikowano

Judytko, może faktycznie się rozmyło ;) za małe mam umiejętności na dobre wiersze w dłuższej formie, ale uczę się na błędach ;) Dzięki serdeczne, że zechciałaś znowu mnie odwiedzić!
Pancolek

Opublikowano

najgorsze że wszystko zapomniało
gdzie jego miejsce w przestrzeni
nawet promienie mienią się inaczej
ze skłonnością do chmurzenia
bezchmurnych dni

wiem dlaczego potykam się o rzeczy
które gorliwie stoją na swoich miejscach
nawet czytana przez ciebie książka
zamknięta w pół słowa z wyrzutem
ogląda się za siebie---- to jest dobre!!!!

w oknie złośliwie brudna firanka
w ramce dokuczliwa dezinformacja
w garnku na węgiel spalone spaghetti
we mnie chęć choćby jednej przygany
za ten cały bajzel


świat stoi przekorem Pancolku, wiersz niezły i zabawny, dobrze ci idzie nawet dłuższa forma- "skromnisiu"
dziobaSki

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ale nie!
dobrze, że
tak było chmurnie
było
a proszę bardzo
pozdrawiam

Judytko, Ty to umiesz mną zakręcić :)

wydaje Ci się
po prostu
nie zrozumieliśmy się
pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Od urodzenia, aż do ostatniej godziny Dana odgórnie lub przez dziedzictwo rodziny, Jednemu sprzyja, drugi trochę mniej dostaje, Czy zawzięcie pracuje, czy w pracy ustaje.   Od wieków już wiadomo, że przez życie całe Towarzyszką wierną, zaś zasługi niemałe, Bez których tak trudno, a nawet niemożliwe Życie wieść dobre bez udręk i trosk, Choćby dobrobyt był i układy szczęśliwe Bez jej pomocy stopią się jak wosk.   Na całe życie przypisana do osoby, Więc powinna pomagać stale, każdej doby – Nie zawsze, są przypadki znane I w księgach przodków zapisane: Gdy staramy się za mało Życie będzie nam kulało.   Więc zmienna i kapryśna: raz jest, raz jej nie ma, Rozgniewana, bez żalu człowieka porzuci, Na lodzie zostawi, dobra do śmieci rzuci. Zawieszony człek między stronami obiema Jak w wahadle w stronę to w jedną, to znów w drugą Bez ustanku się buja i do końca nie wie Czy on Doli służy, czy Dola jego sługą.   Egzemplarz się trafi co pomaga leniwie. Niezdarne też zdarzyć się mogą – przyznać trzeba – Nie pomogą, gdy zajdzie pomocy potrzeba. Jak nie w parze nazywamy niedobranymi: Rolnika przypada kupcowi i odwrotnie, Rolnik nie zbierze choćby wysiłki stokrotnie Przewyższały starania sąsiada. Z innymi Dolami już bywa, że wysiłek największy Dóbr zainteresowanego nie powiększy: Kartofle zamiast do ziemi urosną w bok, A on nie zbierze nic, choć czekał cały rok.
    • Z rondelka z wodą dla ptaków — moment — połknęła wiewiórka. Tak wolno szybują ptaki, tylko by wyschły im piórka. Wilka, co nosił — ponieśli, ostrząc swe zęby powietrzem. Dzikom zbyt ciasno już w lesie, w łunie latarni: chrum — weź się. Śmieje się ten, kto ostatni rozgrywa przy wielkim stole, nam los zaś zesłał podatki, fundusze dał narodowe.      
    • @Berenika97 Okna są różne a my ... guru spojrzał przez zupę żurek jak małpa także to żenujące  ma pewnie swoje okno    Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia  @Berenika97

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Migrena toż przecie od razu zastrzegłem że człowiek strzela a a Panbucek kule nosi.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...