podziwiając pomniki

[Pan poeta]

podziwiając pomniki

pochmurne kwiaty dzisiaj nie więdną na niebie
flakony przelane wodą nie zachwycają błękitem
struktura człowieczych łez nie jest gorzka

patrzymy z Magdą i Jankiem

pod ziemię, głęboko zakopanym duszom towarzyszymy
w chwilach skrętów i ścieżek prostych, długich
dzbanki nalewając jutrzenkami i horyzontami uśmiechniętych
jeszcze dzieci

patrzymy już siwi


każdy z nas dłońmi zachowuje dla siebie światło zniczy
palących się w słowach każdego silnego motyla-człowieka
i łopatą rozkopuje w swej duszy dymu złotego wyziewy

każdy chce być z naszymi polskimi bracmi
w polskim niebie

[zak stanisława]

dobre!!!!
szczególnie te wersy:

pochmurne kwiaty dzisiaj nie więdną na niebie
flakony przelane wodą nie zachwycają błękitem
struktura człowieczych łez nie jest gorzka

/ ES