Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Co nieszczelnie jest szczerzone,
ale szczerze się zaradnie
prawdę wszczeli w dobrą stronę
- to przeszczegać cza dokładnie.

Poszczególne szczeble władzy
szczegą, by (Bóg broń) nie wydać
tego, co (my - w prawdę nadzy)
rozprzeszczenim, a co przydać
pod pozorem tych przecieków,
może się w następnej turze
i by w porę móc doszczegać,
kiedy cegła szczeli w murze.

Co nieszczelnie jest szczerzone,
ale szczerze się dokładnie,
prawdę wszczeli w dobrą stronę
- grunt, to myśleć jest zaradnie.

By roszczygać na swą korzyść,
czasem czeba czymać sztamę,
(a, że wyższa to poczeba)
raz z warchołem cza, raz z chamem.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


po przeczytaniu powyższego zawsze robię sobie przerwę
....na rozmasowanie szczęki ;)
+++
hej!
ja kiedyś napisałem (tu, na org-u) że mi wypada z zawiasów,
jak czytam Jakowca... ale to nieprawda
- wypada mi dysk ;)))))
Dzięki IN - pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


dzięki za miły komentarz Magnetowit R - Pozdrawiam

czy oczekiwać od-wagi
od propagandy i siły,
gdy zasad i zobowiązań
w 2/3 nie spełniły?

dzięki - pozdwrawiam ;)

Nawet nie chcę myśleć, bo w końcu praw autorskich na te słowa nie mam, a nie zaznaczyłem, że to cytat ;( Dzięki za odwiedziny, pozdrawiam ;)

Dziękuję Beenie... jak maść borna? ;)
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Z tym poziomem, to lekka przesada ;)) ale dziękuję. A jeśli chodzi o wybory... no cóż, jakby co, to
oszczegałem. ;))
Pozdrawiam.
Opublikowano
Bartosz Wojciechowski - wiosło odkurzone i rzeźbię powoli... tylko phhhh... siakoś na jazzowo mi schodzi, a tu bardziej na ludowo by się zdało - parapecik, te sprawy ;))
Ale ... nie ustaję w próbach.
Dzięki za wizytę i komentarz - też Serdecznie :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...