mój schemat

[MarianKon]

po drabinie kręgosłupa dreszcz wchodzi do mózgu
pomaga wygrzebać się z rannej kałuży
błotne zacieki autografy teraźniejszości
opowiadają gdzie jestem co mi zrobiono
odpełzam

zachód słońca wznosi moje czoło
ostatni promień zmienia blizny w biżuterię
biczem języka będę smakował kokietował świat
jak to się skończy to już inna historia
żart

[MARIUSZ RAKOSKI]

Witam,

proszę Pana, więcej optymizmu, to nie świat ma nas w rękach, ale my mamy go... niepotrzebnie zakopuje się Pan w tym, co b y ł o, ważne jest to, co j e s t i najważniejszy jestem zawsze j a, mi ma być dobrze... ale to moja filozofia... jeżeli chodzi o formę, to wiersz nierówny pod względem rytmicznym, akcentowo nie wspomnę, ale nie martwi się Pan, bo wszelkie reguły pisania poprawnych, podług jakichś programów wierszy mam eufemistycznie mówiąc w literze...
Pozdrawiam.