Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dwa serca

anna chamera
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

anna chamera

anna chamera

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Tak daleko od siebie,a jednak się spotkały,
dwa malutkie serca uczuciem zapałały.
Najpierw delikatnie musnęły się w locie,
po czym z wielką siłą porwały się w splocie.
Po raz pierwszy poczuły drżenie niepojęte,
tak bardzo dziwne,a jednak namiętne.
Wzbiły się w górę bez lęku i trwogi,
czując z każdą chwilą lekkość,spokój błogi.
I wtedy przyszło pierwsze zrozumienie,
pierwsze bicie serca,pierwsze uniesienie.
Spojrzeli na siebie biorąc się za ręce,
łapiąc wielkie szczęście,łapczywie,naprędce.
Niepojęte uczucie,siła z niego biła.
Wciąż nie wierząc w szczęście rzekli...miły,miła

Daniel Piaszczyk

Daniel Piaszczyk

Opublikowano
Opublikowano

Witam.
Nie bylo komentarzy pod tym wierszem chyba z powodu tych rymow!
Darowac sobie rymy, wiersz nie musi byc rymowany.
Popracowac nad tym kawalkiem i pociosac go troche.
I jakos tak sprobowac oryginalnie podejsc do tematy fruwajacych serduszek
pozdrawiam

Gość szadoł

Gość szadoł

Opublikowano
Opublikowano

nie przejmuj sie Aniu twoje rymy są superoskie
bo sa twoje,
a ci co najwiecej płaczą na temat poprawiania tego co sie już spłodziło najzacieklej ( z reg) sie przed tym bronili
a twe rymy mają prawo tu być ...
bo są dla twych dzieci najpiękniejsze

Gość szadoł

Gość szadoł

Opublikowano
Opublikowano

masz prawo potępiać tylko nie wiem po co :)
( Ani nie znamy
Ani nie potepiamy
Poezji nie kumamy
Ambicji nie przerastamy
Patrioci z nas marni
Jedynie kuglarni
Nas nie drażnią rymy
Się ich nie boimy
Wiersz kiepski dodany
Wszem dedykowany ....itd

pzdr.nie wiem jak to przeżyjesz ale bede trzymał za twe zdrowie kciuki
[sub]Tekst był edytowany przez szadoł dnia 21-04-2004 22:49.[/sub]

Mirosław_Serocki

Mirosław_Serocki

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Czy Pani zamieszcza wiersze po to, żeby słuchać pochwał? No to proszę się zgłosić do rodziny i przyjaciół. Tu jest strona, na której ocenia się szczerze, czy się to komuś podoba, czy też nie. Nie mam zamiaru pisać, że coś jest świetne, jeżeli takie nie jest. Nie lubię kłamstwa. Może Pani się skutecznie zemścić komentując moje wypociny.
Zapraszam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jacek_Suchowicz
      Pies zdrajca

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      nie dziękuj , bo na drugi raz nie dam :))
    • Migrena
      Ewangelia wakacyjnych Bogów

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka to ja dziękuję:)     @Gosława Gosławo. Dziękuję Ci za tak trafny i pełen wyczucia komentarz. Masz rację – mentalnie wciąż jestem gdzieś pomiędzy dadaistyczną rewoltą a beatnikowym szeptem przy ognisku. W czasach nylonowych koszul i Radia Luxemburg, dżinsów noszonych do bólu, aż stawały się drugą skórą. W czasach, gdy słowo potrafiło rozcinać jak brzytwa, a wiersz był manifestem, nie "kontentem". Gdy artyści nie robili zdjęć swojego lunchu, tylko rzucali światu w twarz własne sumienie. To były czasy nonkonformizmu – piękne w swojej nieporadności, niebezpieczne w swojej wolności. Filmy, poezja, literatura – rodziły się z buntu, z głodu sensu, z wściekłości na system i z miłości do człowieka. A dziś? Dziś króluje zimny "piksel niebieskie oczko”. Świat patrzy, ale nie widzi. Ludzie nie czytają – ludzie przesuwają. Wiersz to tylko zakładka w przeglądarce. Następna. Następna. Następna. A przecież mogłoby być inaczej. Wyobrażam sobie mężczyznę pochylonego nad twarzą kobiety. Ich usta spotykają się nie dlatego, że telefon się wygasił, tylko dlatego, że serca zadrżały. Pocałunek z miłości – nie z algorytmu. Chwila, której nie da się przesunąć palcem. Czekam na rewolucję. Intelektualną, cielesną, duchową. Ale coraz częściej czuję, że bunt stał się memem, a wolność – funkcją premium. I może właśnie dlatego poezja musi być dziś jak nóż. Ostry, błyszczący, gotowy przeciąć ciszę. Bo kto milczy – ten umiera w wersji cichej. A ja chcę krzyczeć, dopóki jeszcze ktoś słyszy. Jeżeli tak się nie stanie, zgniecie nas sztuczna inteligencja. Nie będzie naszych wierszy. Będą wiersze z AI. I konkursy -- który generator sprawniejszy, szybszy, genialniejszy.     Chciałbym wrócić do czasów swojej młodości ale.....dzisiaj to już możliwe tylko wierszami.   Bardzo Gosławo dziękuję.       @Leszczym bardzo dziękuję za "podzielam powyższą opinię". To dla mnie ważna sprawa :)       @Berenika97 Bereniko. Jeżeli miałabyś kłopoty z zaśnięciem to ja..... Zrobiłbym sobie wianek z Twoich czerwonych róż, włożyłbym go sobie na głowę i siedząc przy Twoim łóżku nuciłbym Ci kołysanki, przygrywając na niewielkim bębenku który posiadam :)   Bardzo Bereniko dziękuję :)
    • Relsom
      Nasze niebo

      Przez Relsom · Opublikowano

      @Łukasz Jasiński @Łukasz JasińskiŁukaszu ,ufam , że  masz rację. Sylabotoniczność ? Trudno mi to wymówić . Jestem prostaczkom w śród osób którzy o poezji coś wiedzą i ją tworzą. Piszę, gdy wzbiorą uczucia .   Ważniejsza jest dla mnie treść niż forma. Cieszą mnie jednak konstruktywne podpowiedzi. Za które dziękuję. Za kilka godzin podzielę się z wami jeszcze jednym utworem który dzisiaj napisałem . Jestem ciekawy opinii. I tu chyba moja przygoda z tym portalem się skończy.    Dziękuję ;)    
    • M_arianne
      Tu on, out

      Przez M_arianne · Opublikowano

      On, ona, ono... A - no, no!    
    • M_arianne
      imiesłów

      Przez M_arianne · Opublikowano

      Tag, a... - i na podwórko krów, do pani, agat.    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...