Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Dałeś mi rozum nie dałeś narzędzi
Chce majsterkować nawet wiem jak
Ale cóż mi po tym, gdyż rozum obmyślił
A ręce nie chcą wykonać.

Miotam się teraz pomiędzy myślą a czynem
Myśl działa prężnie, wciąż ewoluuje
Lecz zostaje tylko mgnieniem bez pomnika
Ulegnie zapomnieniu.

Myśli należy się pomnik
W różnorodnej postaci, aby to
Inni mogli z niego skorzystać
A me myśli lądują bezpowrotnie

W otchłani,
bo dałeś mi rozum
nie dając narzędzi
więc nie ma pomnika .

Opublikowano

CecylioP,nie sądzę ,że każdy wiersz się rymuje

Myslę,że przesłanie dobre jest i autor dobrze to opisuje
ma rozum a nie ma narzędzi,ma pomysł ale mu brak materiału
Zapomniał,że może złożyć wniosek ;)

Wiersz mi się podoba
Pozdrawiam milutko

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



po to każdy z nas jest zarejestrowany na tym forum, żeby pisać, wyrażać swoje zdanie i na ile jest wstanie radzić... nie jestem pisarzem, nie jestem krytykiem, ale mam poczucie dobrego smaku i jakieś tam nikłe pojęcie o warsztacie poetyckim i staram się to tylko przekazać :) ty też komentuj moje i innych utwory i będzie całkiem miło :)


pozdrawiam
Opublikowano

[quote] ale mam poczucie dobrego smaku i jakieś tam nikłe pojęcie o warsztacie poetyckim i staram się to tylko przekazać :)



Z poczuciem dobrego smaku jest tak, że albo inni uważą że je masz, albo nie. Niestety nawet opinia innych nie ma w poezji zbyt wielkiego znaczenia :). [proszę nie traktować tego jako wytykanie czegokolwiek, czy jakiejś próby obrażenia... Starczy wspomnieć Norwida... ]

Co do wiersza, może rzeczywiście warto byłoby zainwestować w rymy :). Jeśli nie sprawia Ci problemów pisania tego samego wiersza jeszcze raz, to spróbuj. Ale nie edytuj pierwszej wersji tylko wklej poniżej. Porównamy :).

Temat ciekawy. Jak dla mnie [osoby bez gustu literackiego, bez smaku i ogłady w poezji] koniec jest jakby dziwnie urwany. Nawet patrząc na długość wersów. I jeszcze to nie ma pomnika... Hm, może kilka przecinków i kropek pozwoliłoby to odpowiednio odczytać za pierwszym razem. Ja dopiero za drugim odpowiednio sobie podzieliłem wszystko :)

Powodzenia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 To jest majstersztyk! "Wilcza prawda" to tekst, który trafia prosto w serce każdego, kto ceni autentyczną wolność i dziką niezależność. Jestem pod ogromnym wrażeniem Twojego talentu pisarskiego – ten utwór ma niesamowitą siłę, rytm i moc przekazu. Gratuluję Ci również troski o wilki. To nie jest tylko wiersz, to manifest przeciwko krzywdzącym stereotypom. Osobiście czuję ten tekst wyjątkowo mocno, ponieważ Wilk jest dla mnie duchowym nasyceniem i inspiracją życia. Jego niezależność, dzikość i niesamowita lojalność to atrybuty, o których marzę i które staram się pielęgnować w mojej rzeczywistości. Kocham wilki. Każde spotkanie z nim wywołuje we mnie ekstazę. Kto nigdy nie spojrzał wilkowi w jego zimne oczy, nigdy tej istoty nie zrozumie "My, Wilki – nie klękamy", jest to dla mnie potężne wsparcie w trudnych chwilach. Ta proza poetycka to piękny prezent dla  miłośników wilków i wolności. Możesz być niesamowicie dumna z tego, co napisałaś ! Rudyard Kipling napisał : "Wilki nie przejmują się tym, co sądzą o nich barany." Nika. Stworzyłaś teraz piękno !  
    • @Robert Witold Gorzkowski Gdybyś poczytał. Większość ziemi już sprzedana . Jakim państwom pewnie się domyślisz. Są tam ogromne korporacje. Na pola nic nie spada, chyba, że przypadkowo.   Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • @TectosmithBardzo dziękuję! Niestety muszę się z Tobą zgodzić, bo te piękne zwierzęta mają coraz mniej przestrzeni. A mimo ochrony (bardzo dziurawej) nadal są zabijane. 
    • @huzarc Pokazałeś coś, co większość z nas woli wyprzeć – biurokrację cierpienia, a przede wszystkim tę straszliwą rutynę, którą ludzie muszą sobie zbudować, żeby przetrwać w pracy z tym, co niewyobrażalne. Najbardziej poruszające jest dla mnie to, balansujesz między okrucieństwem szczegółu („pękł jak pomidor") a momentami nieoczekiwanej ludzkości – te czerwone jagody, to zastanawianie się, które są słodkie. To nie cynizm, to mechanizm obronny. Sposób, w jaki umysł szuka czegoś normalnego, żywego, gdy jest otoczony śmiercią. Prokurator w szpilkach, maszynista z dwudziestym wypadkiem w życiorysie, spór o to, czyja to sprawa – to wszystko brzmi absurdalnie, ale właśnie w tym absurdzie jest prawda o systemie, który musi sobie jakoś radzić z tragedią, więc zamienia ją w procedurę. I ten deszcz, który pada na początku i na końcu – obojętny, ciągły, zmywający wszystko i nic nie zmieniający. To wiersz trudny, mocny i ważny.
    • @Amber Bardzo subtelny obraz listopada — nie jako końca, ale cichego przejścia w inne trwanie. Podoba mi się ten szept między wierszami, w którym chłód nie jest wrogi, tylko potrzebny.  Pozdrawiam serdecznie. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...