Nie pytaj

[Katarzyna Leoniewska]

znów Bóg usiadł na mojej ławce
(nie poprosiłam by przysunął się bliżej)
miał czerwony plastikowy kapelusz
i ostatnie wąsy Dalego

nie uśmiechnął się karcąco
nie uzdrowił ramion
w pośpiechu na pogawędkę z Diabłem
(lepiej nie mieć pewności)
zostawił długopis

wizytówka należała już do mnie
imię to decyzja nieodwołalna
(co noc od nowa nazywam siebie
urodzona z czarnego bzu)

siadam tak aby nogi
nie skazywały na dalekowzroczność
znaczę długopisem numery

nie pytaj czy mam dziesięć palców

[Siela]

kurczę, no.

Podoba mi się, tylko dwóch rzeczy nie rozumiem.
I: o co chodzi z tym czerwonym plastikowym kapeluszem?
II: czy te 10 palców z puenty ma oznaczać człowieczeństwo (ja to tak interpretuję)?

Pozdrawiam

[pathe]

w pośpiechu na pogawędkę z Diabłem
nie rozumiem tej formy, gramatycznej?

[Katarzyna Leoniewska]

w pośpiechu (...) zostawił długopis.

Dziesięć palców - nie tylko człowieczeństwo, ale też dekalog.
Czerwony, plastikowy kapelusz - coś zupełnie absurdalnego i burzącego wizerunek.

[Rafał_Leniar]

Ja się przyczepię nawiasów. Tak w ogóle to w pani wierszach można ich dużo spotkać ;) Może kursywa byłaby lepsza?

Mój mało znaczący plus leeeci. Łap, jeśli chcesz.

[Katarzyna Leoniewska]

Chcę! A do nawiasów chyba rzeczywiście mam słabość... może powinnam ją bardziej kontrolować.