Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
(przekrój literatury dla maturzystów)

Ze specjalną dedykacją dla Ministra Edukacji


Szkapa, puściwszy oko ku nadobnej Zosi,
zgrabnie siędła przy Milczku. Nie dali się prosić
zbyt długo Tatarzyny, co to potop wszczęli,
brnąc na skroś Świtezianką. Oni, po kądzieli
zbratani przecież z Lalką, poprzez narratora,
którym był się okazał wielki Wernychora,
który, uciekłwszy z matni, przybył do Kmicica,
by wybudować domy. Szklane. Okolica,
więc: Chłopi, Konopielka i pomniejsze Dziady
oburzyli się strasznie: szkło? Nie! Bez przesady!
Pamiętamy, jak Konik Garbusek próbował
zrobić z siebie siłaczkę ( z tym szkłem); spowodował
jedno tylko: kontrolę Koziołka Matołka,
który donosił skrycie do "Wprost" pana Wołka.
Ten z kolei, skończywszy "W pustyni i w puszczy"
rzucił się w wody Wisły, gdy mu Lem wyłuszczył,
że "Solaris", to wódka, pędzona nad Niemnem.
Dość więc tego! Zagłoba, porwawszy królewnę,
która się Śnieżką zwała, na cześć "Big Brothera"
(Tuwim się w kułak śmieje - autor i przechera),
zakrzyknął: "Hola, holla!!" - gdzie jest miód Prosiaczka?
Na co Kubuś Puchatek wychynął znienacka
i powiedział: "spokojnie". "Jeszcze Polska żyje,
póki Kloss i Kasandra społem wódkę piją".
Ta zaś, wieszcząc od proga, postraszyła dżumą
i spać poszła z Kmicicem. Straszny to był rumor,
gdy się o tym dowiedział Boryna (ten z "Nany").
"Kmicic? Ten łże-watażka? Ten, co wszystkie damy
opisuje w "Granicach"? Który, jako Narcyz,
szerzy niedobrą miłość?... - "Veni, Vidi" - Marsjasz,
siędłwszy na łonie Julii (tej od "Ferdydurke")
próbował konflikt zgasić. Na próżno: dwururkę
uchwycił był Chmielnicki i, mierząc w niedźwiedzia,
który, niebacznie zgoła, zajął się był śledziem
pozostawionym w łódce starego człowieka
(ta opisana była przed rokiem przez Wiecha),
nie zauważył strzału. Trafion w przyrodzenie
zaordynował krótko: "Gombrowicz jest w cenie,
bowiem on jeden może, za pomocą brzytwy
wyrżnąć mnię to i owo."- "Zwierzaku przebrzydły!"-
zakrzyknął Hermaszewski, i jął wskrzeszać Łajkę,
która nieco omdlała, po czytaniu "Bajki
o siedmiu gąskach" (sztuki Przerwy-Tetmajera,
który był wyszedł z krzaków). Jak ty możesz, Miśku,
doprowadzać tę suczkę (która przede wszystkim
gra główną rolę w "Chłopach", obok Spidermana,
Chucka Norrisa, Klossa, a także Batmana),
do emocji tak wielkich, że konieczność wzywa
posiłkować się ogniem i mieczem? - prawdziwa
się wydaje albowiem historia, spisana
przez Newtona, którego, pijany od rana
Pan Skrzetuski ( z "Wiedźmina") do ogniska przyjął.
Tu się wtrącił Soplica: "Albom ja tu skrzyknął,
do mojego ogniska same stare baby,
czy też watahę chłopa (opisaną w "Dziadach"
przez Pana Wyspiańskiego)? A dodać do tego
hordy Wszechpolaków, którzy się ze Szwedami
rzucili na Kraków, będziemy mieli komplet
sproszonego bractwa, co się mięsza i plącze,
na wzór stada ptactwa. Na to Norwid-kronikarz,
skrobiąc piórem gęsim, jął w kąciku półgębkiem
mamlać: "kęsim, kęsim".

Tak się gaworzyło, przy ognisku lipcowym.
Tylko mnie nie było.
Opublikowano

Śmieszne. No, jeśli maturzyści to przeczytają, to mają gwarantowaną lufę z polaka! ;-)
Tylko łamie sie rytm w wersie:
"hordy Wszechpolaków, którzy się ze Szwedami".
Poza tym w puęcie zrobiłabym trzy wersy zamiast dwóch:
"Tak się gaworzyło,
przy ognisku lipcowym.
Tylko mnie nie było."
Tyle cennych rad ode mnie. :-)
Pozdrawiam.

Opublikowano

))...

- Oxyvia, nie tyle rytm sie łamie, co w ostatnich kilku wersach zachodzi inwersja rymu, z zewnętrznego, w wewnętrzny. Tym samym ucieka średniówka we wskazanym wersie, istotnie, bo inaczej już idzie stopa "rymowa". Co do przedostatniej - raczej nie. Jest tutaj konsekwentny 13 zgłoskowiec, prócz "połówki" w ostatnim wersie, więc niech już tak zostanie.;-)

- P. Amehob, dziękuję.;-)

pozdrawiam.;-))

Opublikowano

))...

- P. Kalarus - e tam, do "ulubionych"? - bez przesady.;-)) To jest popierdółka, w sumie, zręczna okazjonałka.;-)..Zalecam (jeśli mogę) do "ulubionych" wklejać głębsze teksty..)

- P. Alicja - cudzysłowy, tytuły itd, są, imho, dobrze rozmieszczone.;-)...

...dziękuję za poczytanie

pozdrawiam.;-))

Opublikowano

Szkoda tylko tego jednostajnego rytmu narracji. Rozumiem, że forma
słowotoku (dodatkowo nader bełkotliwego momentami;) była zamierzona,
podkreśla jeszcze bardziej satyryczne zamiary autora, jednak muszę powiedzieć,
że doczytanie do końca przyszło mi z trudem, mimo całego poczucia humoru
i frapującej opowieści:)
Mimo wszystko - trudno nie przyklasnąć:)
Pozdrawiam:)

Opublikowano

))...

- P. Klaus - i dobrze.;-)

- P. Bartosz - "jednostajny rytm narracji" wynika z metrum, na które nic się nie poradzi. Pierwowzór tego tekstu ma, lekko, ze 150 lat (7. listopada 1869 roku w warszawskim Kurierze Świątecznym (tak podaje Tuwim) ukazała się pod tytułem "Rys historii powszechnej do użytku młodzieży salonowej" pierwsza wersja znanego wierszyka, zaczynającego się od słów "Kiedy Kara Mustafa, wielki mistrz Krzyżaków...") Taki więc rytm i rym jest niczym innym, jak nawiązaniem do owego tekstu. Czy "bełkotliwy"?...Hmmm. Nie wydaje się, ale chętnie poczytam, w których momentach.

pozdrawiam.;-))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wiedziałem, że nie zostawisz bez komentarza tego "bełkotliwego". Miałem na myśli
zapętlenie wywodu i treści, dalekie od klarowności - zamierzone przecież. Ten "bełkot"
nie był tutaj użyty jako słowo wartościujące cokolwiek, na plus, czy na minus.
Przepraszam, mea culpa - może po prostu został użyty niepotrzebnie, rozpędziłem się.

Co do metrum - doskonale rozumiem, co nie zmienia faktu, że łatwiej by mi się czytało
tekst bardziej "dynamiczny". Ale to już naprawdę uwaga ad hoc.

Dzięki za przypomnienie pierwowzoru, rzeczywiście miałem kiedyś przyjemność rzucić
okiem, ale dopiero po twoim komentarzu skojarzyłem:)
Pozdrawiam! :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Dużo poprawniej byłoby: "przebijam jego głębię promieniami" i "a pod falbanką chroniona linia" - nawiązując do tytułu - też jako pogański racjonalista - libertynem i intelektualny biseksualista - uniwersalny jestem konkretny:   - są tylko cztery ewangelie jako kanoniczne i blisko siedem tysięcy jako apokryficzne,   - apostołów było dwunastu i wszyscy byli żydami, a w tym: apostoł Piotr został pierwszym królem Watykanu,   - papieży było około dwieście osiemdziesiąt, a w tym: sześciu antypapieży i jedna kobieta,   - judaizm, chrześcijaństwo i islam to sekty monoteistyczne i w moim kraju są gośćmi, których w każdej chwili możemy wyprosić, otóż to: ludowi katolicy i słowiańscy poganie głosowali na pana Karola Nawrockiego,   - ludzie, którzy nie mają żadnych argumentów: na ustach mają własnego boga lub przywołują fragmenty z Biblii - Starego i Nowego Testamentu,   - dlatego panowie w czarnych sukienkach nie prowadzą ze mną żadnej polemiki, wiedzą, iż już na samym starcie są na przegranej pozycji.   Łukasz Jasiński 
    • @Sylwester_Lasota A wiesz, że tamten dzień, został mi głęboko w pamięci, nie dlatego, że jakiś jarmark czy wesołe miasteczko. Jakoś ciągnie mnie do fruwania. Tam wysoko, jest tyle powietrza, jeszcze ruch obrotowy, pęd, wolność - to było i jest dla mnie wciąż piękne.  Gdyby mnie ktoś zbudził w środku nocy, i powiedział: - lecimy? To momentalnie staję na nogi i jestem gotowa. Lubię lot samolotem, nic mnie nie mdli, nie boję się. Jeszcze nie leciałam balonem, to jest marzenie podobne do karuzeli. Kiedyś w Gdyni na skwerze, były jakieś zawody balonowe, można było sobie przy okazji pofruwać, tylko, że ja nie zabrałam ze sobą kasy na takie atrakcje, no i lipa.  Do dzisiaj kręcę się z radością na tzw. Diabelskim Młynie. W Gdańsku nad Motławą, postawili takie ogromniaste cudko, ach...  A jaki piękny jest świat z góry, daleko od wszystkich problemów, zmartwień, paskudnych ludzi... Czasem sobie myślę, że całkiem możliwe, że wśród moich przodków był Ikar. Możliwe, coś w tym musi być. Mieliśmy w rodzinnym domu dużego psa, wabił się  właśnie Ikar :P   Dzięki, że tutaj zajrzałeś, pozdrawiam :) @Wędrowiec.1984 No widzisz, myślę, że każdemu coś tam z dzieciństwa zostało. Rodzice przecież nie mieli pojęcia co tak naprawdę mnie kręciło, nawet nie śmiałam za bardzo domagać się tego. Była nas piątka rodzeństwa, więc rodzice uwijali się ostro, żeby to wszystko ogarnąć.  Jako dzieci chyba byliśmy posłuszni, zresztą, to były inne czasy, dzieciaki nie miały tyle do powiedzenia, co dzisiaj.  Pozdrawiam serdecznie :)
    • @Alicja_Wysocka Jeśli chodzi o karuzelę, mam tak samo, jak Sylwester. Nie obchodziły mnie jakoś specjalnie, natomiast, jako dziecko, miałem niesamowitą fiksację, na punkcie gry Monopoly.   Zobaczyłem ją po raz pierwszy w podręczniku do języka angielskiego Cutting Edge, gdzie było pokazane, jak dzieciaki siedzą wokół kwadratowej planszy i grają. Na swoim komputerze Commodore C64C, znalazłem wersję elektroniczną, z której spisałem dokładnie wszystkie nazwy parceli. Na karty szans oraz kasy społecznej, nie byłem jeszcze gotów, ponieważ nie znałem dobrze angielskiego, ale i z tym sobie poradziłem, wymyślając własne wersje.   Poprosiłem rodziców, by kupili mi wielki arkusz sztywnego papieru i zabrałem się do pracy. Skrupulatnie odmierzyłem rozmiary poszczególnych pól, by proporcje się zgadzały, i by całość była idealnym kwadratem. Domy i hotele zrobiłem z klocków Lego, choć w zasadzie nie musiałem, ponieważ mały klocek z dwoma oczkami był domem, a kwadratowy z czterema, hotelem. Pieniądze również, rzecz jasna, zrobiłem z papieru, którego zostało dość dużo, po wycięciu planszy do gry.   Z biegiem czasu, powstało kilka nowszych wersji gry, ponieważ ilekroć znalazłem niezgodność z oryginałem, musiałem zrobić nową planszę. Do wszystkiego, dokładnie spisałem zasady gry i przykleiłem do zrobionego przez siebie pudełka, tak jak to było w polskiej wersji Monopoly, o nazwie Eurobusiness.    Fiksacja nie przeszła mi nawet wtedy, gdy w lokalnej księgarni zobaczyłem nowiutki Eurobusiness. na wystawie. Oczywiście, musiałem go mieć i tak właśnie się stało. Potrafiłem grać w to godzinami, sam ze sobą, przyglądać się planszy, oglądać domki, ustawiać je na planszy i patrzeć na nią z różnych perspektyw.    Kiedy w prasie komputerowej pojawiała się informacja, że wyszła wersja elektroniczna gry Monopoly, byłem niesamowicie złakniony screenów, którym przyglądałem się niezwykle dokładnie, by wyłapać wszelkie szczegóły.   Po latach, kiedy przeprowadziłem się do dużego miasta, kupiłem sobie oryginał. Moja małżonka twierdzi, że to jest wręcz relikwia i ma dużo racji.    Ciekawostka: nie cierpię dotykać pieniędzy z tej gry, zarówno w wersji polskiej, jak i oryginalnej. Są tak nieprzyjemne w dotyku, że ilekroć muszę ich używać, mam ciarki na całym ciele. Na szczęcie, od dość częstego grania, papier się zużył i niektóre nominały są już jako tako dotykalne. Niemniej jednak mówiłem już małżonce, że przyjdzie taki czas, że je wszystkie zalaminuję.   
    • Oda do Pięknego Tygodnia Czerwcowego (eteryczna modlitwa duszy do życia)   Nie jestem tą samą, odkąd dotknęło mnie światło z wewnętrznego nieba  tam, gdzie Źródło istnienia szeptem przypomniało mi, jak bardzo jestem kochana.   Wdzięczność płynie przeze mnie jak złote rzeki przez ciszę, unosząc stare lęki, rozświetlając moją odwagę.   Kroczę z ufnością. Zamiast czekać – tworzę. Zamiast bać się – obejmuję. Zamiast oceniać – rozumiem.   Każdy dzień jest mi ofiarowany jak święty list,  a ja go czytam oczami miłości.   Zachwycam się sobą nie z próżności, lecz z prawdy: jestem stworzona z piękna. Aktualizuję się w świetle, tak jak kwiat codziennie od nowa wybiera otwartość.   Medytuję. Działam. Zapisuję się na wizyty życia,  na leczenie, na spotkania, na przyszłość. Nie uciekam - przyjmuję. Z wiarą, że jestem tam, gdzie trzeba.   Zrzeszam się z sercami. Z ludźmi, którzy czują głębiej. Z tymi, co widzą w spojrzeniu odbicie duszy.   Tydzień jest piękny. Czerwiec pachnie jak nowy rozdział. Wenus tańczy w moich dłoniach - miłość i pieniądze krążą swobodnie między słowem a czynem.   Otwieram serce. Otwieram zmysły. Karmię się delikatnością - dobrym jedzeniem, zapachem, ciszą. Dbam o siebie jak o świętą przestrzeń.   Emanuję spokojem. Mam dobry gust, bo wybieram z miłości. Uzdrawiam ciało, ducha i myśli. Widzę. Słyszę. Rozpoznaję siebie.   Mam potencjał większy niż kiedykolwiek. Pewność siebie wyrasta z wdzięczności. Moja intuicja jest moim przewodnikiem. Moje emocje są moimi sprzymierzeńcami.   To piękny tydzień, bo to ja jestem pięknem, które go tworzy.   Jaskółka      
    • @FaLcorN Racja, dzięki :) @Amber Cieszę się, znaczy udało się jednak. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...