Głowna cnota główna.

[Krzysztof Adam Meler]

Kocham – to proste jest słowo,
więc dziwi się słowu poeta,
że ciężko je użyć osobom,
skoro już każdy w nim przepadł.

Kocham – to wdzięku granica
jasna i światłem wiedziona.
Patrzysz: już zegar odlicza –
obrączką para złączona.

Kocham - „to łatwo powiedzieć”,
lecz znów się dziwi poeta:
kto miałby tego nie wiedzieć?

Kochać – to światła kometa,
która się piękna wydaje.
Kiedy omija z daleka –
każdy z podziwu staje.

Kochać – ta światła kometa,
co nieraz ludzi potrąci.
Wtedy to człowiek już przepadł –
Do ślubu niosą obrączki.

[Tomasz roman]

ciekawy, 2 i 3 strofa najlepsze, trochę rymy musisz "zaostrzyć", ale znów jest ok...

[Krzysztof Adam Meler]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wszystko jutro... Spać!!!

[Katarzyna Bielińska]

To drugi wiersz Twego autorstwa, jaki przeczytałam i muszę przyznać, że jestem niezmiernie ciekawa kolejnych Twoich utworów. Piszesz lekko i widać, że nie sprawia Ci to kłopotu. Masz ciekawe pomysły i całkiem niezły warsztat. Aczkolwiek pracuj nad nim cały czas:)

[Cecylia Pierugg]

no tak lekko możesz pisać :) z przyjemnością się czyta
pozdrawiam

[Joanna G rabowska]

Taka prawda życiowa podana na lirycznej tacy. Ładnie:)