Sonet o epoce...

[Tomasz roman]

Sonet o epoce...


ledwie żarem zapachniałem, już jołem potęgi
by w niezmiarach postawić cię na nogę
i z twego spojrzenia, surliwego, wyciągać wnęki
jak z róży kolce, jak z płomyka wodę


tak nisko wzleciał żar mej katuszy, znajomej
iż nawet dym go nie dogonił w szerokiej polance
i kładło w nim światło, oko niewidomej
i oko niewidomej - ciebie w kołysance

O epoko, której raj niedośćigoł w zamiarze
patrz na swatki losu, patrz co niosą w koszyku -
usłanym w piersi płomień, jakby w darze...

że tak mocno uścisnełaś tą zaradę przyszłośći
niech ślub w karze uśle ci karę rozwodu...
a kiedy zadrzy pierś twa, Epoko!cykaj miłośći...

[Bogdan Zdanowicz]

Znowu Pan zasrywa swoimi wypocinami wszystkie wolne miejsca?
Panie Liliano - coś na wstrzymanie natchnienia. Może roboty polowe: kosa, grabie i te rzeczy? ;)
b

[Tomasz roman]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

to jest tym spowodowane iż dawno nie byłem na forum
P.S. pan światnie ocenia utwory...
pozdr...

[Tomasz roman]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

wzajemnie?
a tak ptrzy okazji, pierszy sonet mój jak wypadł, wim że długi, ale napewno nie wypociny...

[Mr.Suicide]

14 wersów nie robi z utworu sonetu. poczytaj sobie troszeczkę,
jeśli nie masz pojęcia o tej najbardziej kunsztownej formie wiersza.

pozdrawiam.

[Tomasz roman]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

a czy ten nie jest kunsztowyny?
wady
zalety
krytyka
puenta...
pozdrw...
P.S -- przecież wiadomo o co chodzi, do kogo się zwracam, bezbłędny, wystarczy tylko poprawić powtórzenia i niektóre wersy, czy tak, bo treś wiersza jest chyba dobra?