Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witaj Witku,mnie się podoba.
Ładne ujęcie'Wzięte z niczego,
Tylko niczym być może,
Barwione w nijakim kolorze'
Świat jest piękny,wspaniały i każdy się zastanawia jak powstał i jak długo istnieje.
Jedni myślą,że istniał stale inni twierdzą,że musiał mieć początek i musi mieć koniec.
Stworzyć znaczy powołać do życia z niczego.Tak to mże tylko Bóg.To tak jak ogień jest pożyteczny i potrzebny,a może wszystko spalić- Czy woda, bez niej nie ma życia,a ile szkód może wyrządzić.Tu było,a tu nie ma.
2ga zwrotka też ciekawa;
'Codzień rodzi się nowy świat,
A stary ginie
Jedno jest pewne
-wszystko zostaje w rodzinie'
Dzięki prawom przyrody świat zmienia i rozwija się.Te prawa to;astronomia,fizyka,chemia i biologia.Ciała niebieskie a pomiędzy nimi Ziemia ,krążą po swoich orbitach. Tak też jest w przyrodzie-jej prawa pozwalają żyć i rozwijać się stworzeniom.
I masz rację ,że wszystko pozostanie w rodzinie.Bo my wszyscy pochodzimy od Adama i Ewy
i mamy 1go ojca i matkę.
Ale się rozpisałam,ale można by na ten temat dużo pisać.
Pozdrawiam milutko
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



mnie się nie podoba. wzięte z niczego nie musi być niczym mówi nam biblia heh ;P
jeśli to tao, to jest i wszystkim i niczym, natomiast podobno znika, kiedy o nim mówić
barwione w nijakim kolorze - jeśli jest niczym to ten kolor nieco mu gmatwa, jakby okazał sie tylko takim chwytem wypełniającym wiersz substancją (aby tylko go wypełnić)
jesli się rodzi i ginie świat, to znaczy traktowane jest jako coś. w ogóle ta pierwsza strofa wydaje mi się odpodać od drugiej.
płońta (nie wiem czy dobrze rozumiem) przekreśla te strofy?
rymy jakoś mu ciapią
ja bym jeszcze nim potrząsnęła na miejscu Autora


czułkiem :))


dzie wuszka;
Napewno wiesz,że w nocy,gdy zgasną wszystkie światła,
jest ciemno i to zupełnie ciemno i nie można niczego zobaczyć.
tak kiedyś wyglądał cały świat.
Nie było pięknych kwiatów,trawy i drzew.
Nie było nawet dzieci ni ptaków,
wszędzie panowała ciemność.
Z tego co mnie uczono;
To ziemia była bezładem i pustkowiem;
Ciemność była nad powierzchnią wód.
Jestem katoliczką i co nie co znam
a jak Ty chcesz się uświadomić,
to przeczytaj Biblię i wczuj się w nią,
bo to jest ci ężka lektura i każdy ją na swój
sposób intepretuje.
A jesli już tak;
to Rodz 1, 6-31;2, 1-4
Może zmienisz zdanie?
Witku,sorry
Pozdrawiam milutko
Opublikowano

Kaju-za co?:P
Wręcz powinienem podziękować;)

dzie wuszka-tłumaczyłem wcześniej co znaczy to "wzięte z niczego niczym być musi" więc przeczytaj.Nie wszystko jest takie proste w interpretacji jak się czasem wydaje.Polecam sprawdzić moje tłumaczenia Oscarowi.

Nie pointa nie przekreśla niczego.Wręcz tłumaczy.Przeczytaj pare razy a może zrozumiesz o co mi chodzi;)

BTW-o tao pisać i mówić można.Nie da się tylko ujęć słownie Tao;) Różnica wielkiej litery w przypadku Tao dla taoistów stanowi wielką różnicę:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Między zaułkami duszy znalazłaś dla siebie miejsce i nic siłą Cię nie ruszy  Znając każdy mój zakątek,  wszystkie piętra, zmartwień, myśli  Krzyczysz z całych piersi i czekasz aż echo wybrzmi    Po omacku, zagubiony, trafiłem na twoją rękę  Z lękiem, że Cię stracę trzymam mocno  Jak tylko potrafię  Choćby zgasło słońce i zabrali nam powietrze  Ciemną nocą rozniecimy żar na lepsze  Dni, wieczory i poranki    Wiedząc, że nikomu winny nic nie jestem Zmieniam los swój prostym gestem  Wyławiam echo znajomego hałasu  Tak słodkiego dla mnie i gorzkiego  Jak owoc impasu    Ciepły głos, choć tak bliski jeszcze niedawno  Dziś tak jest daleko  I słyszę ledwo, jak jego dźwięk odbija się  po kamienicach duszy  Smutne , samotne echo  Kto ma je usłyszeć  Kto nastawi uszy  Odkrzyczy z nadzieją, że krzyk ten wykruszy  Mury , łańcuchy i nasze kajdany    Smutne, samotne credo Opuszczone wyznanie wiary  Czy jest ktoś, kto powie, jak bardzo niechciany  Może czuć się stary but bez pary    Czy jego stracie bez miary  Ktoś poradzi ?     Więc wszystkiego tu pełno, tylko Ciebie tu brak  Bez Ciebie nie mam już celu, jak statek bez morza  Opuszczony wrak    I dość mi już tego błądzenia  Od dawna jestem w twoim polu rażenia  Dalej mam oparzenia po Twoim dotyku Bez chwili wytchnienia w doznań Bałtyku  Promyku nadziei    Słodkie są dla mnie moje rany  Lecz nie dam się zranić  Nie zatracę miary  Sama odszyfruj mi swoje zamiary  Bo gubię się w Tobie, jak żeglarz bez mapy  Nudzą mnie puste atrapy A ty wśród nich, jak bunt bez utraty Harmonii Jak ogień, który nie parzy, lecz koi i grzeje  Więc w ciszy sie śmieje, skręcając w kolejną aleję  Swojej świadomości, czekając twojej wiadomości    A ty ,niemy aniele , nieś echo w swoim ciele  Mając nadzieję że dotrze w zaułki duszy   
    • @violetta A mój drugi Tomik Poezji polubisz-:)Właśnie widzę w Zapowiedziach…mój zielony kolor okładki…i cieszę się bardzo-:) @Alicja_Wysocka „ Na krańcach klawiatury” być może jesteśmy ( tego nie wie nikt)a jednak czujemy ..pisząc gupimy i znajdujemy aby znowu zgubić na chwilę ( wierzymy) pióra…i ten Twój wiersz ..moja zapowiedż drugiego Tomiku ach

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ..wzruszyłam się.Może to tylko deszcz…
    • myślenie mi dokucza bo zapomniałem o czym zapomniałem   mój cień się śmieje wiatr chyba też bawi ich to   żona głowę meczy wmawia mi że sie starzeje   a ja tak po ludzku po prostu o czymś zapomniałem   ale to odnajdę pokaże im że to wypadkowa   swój cień podepczę wiatr przegonie się uśmiechnę
    • @violettaOch, Violka, a mnie deszczyk ubiera we wzruszenia i rozbiera do gołosłowia - to jest na chwilę pisania Mistrz Magii. Pozdrawiam :)   @Bożena De-Tre Bożenko, jak pięknie to opisałaś - parasol, ławka, i deszcz, który rozrzuca pióra z dłoni... To już sama poezja. Dziękuję Ci za tak obrazowe, ciepłe słowa. Deszcz we Wrocławiu musiał się wzruszyć razem z Tobą :)  Ukłony! @lena2_, dziękuję
    • @Bożena De-Tre kapuśniaczek wiosenny bardzo lubię:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...