Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Garść wyjaśnień

Piotr_Jasiński
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Piotr_Jasiński

Piotr_Jasiński

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

zbyt wielkie oczekiwania psują ocenę
grożąc rozbiciem struktur na drobne

lepiej wycofać się obejść naokoło
nawet nadkładając drogi
niż drążyć skałę
popękana może rozsypać się
tak myślę

credo nie zepsuć
ale i tak coś zostanie
może nie tylko jak matka dla głupich

W szalonym rytmie unosiło się i opadało*

Dżygita

Dżygita

Opublikowano
Opublikowano

z zakończwenia wynika, że nawrt jak się zepsuje
to zostanie coś do naprawy, a jak się nie da naprawić
zostanie wspomnienie:) Tak odczytałam i dużo w tym
prawdy:))) Pozdrawiam serdecznie:))

HAYQ

HAYQ

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Wiersz mi się podoba, aie nie do końca zgadzam się z peelem:
- podmuch dobrego, często więcej zdziała
niż drążenie kolejnych warstw nieustępliwej skały
... bo czasem czekanie na erozję może zakończyć się niedoczekaniem.
Pozdrawiam
Reni Her

Reni Her

Opublikowano
Opublikowano

z tym niedoczekaniem się na coś zgadzam się z HAQY, jak pl chce coś osiagnąć to musi działać, gdyż coś mu umknie, ale widzę tu pewne wahania tzn. że ryzyko nie jest w jego stylu, raczej " zasmakować i wspominać "

Piotr_Jasiński

Piotr_Jasiński

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Peel nie chce tylko smakować. Chciałby więcej tylko strach go powstrzymuje przed eskalacją,
która mogła by doprowadzić do niechcianych skutków. Jak widać w puencie, wierzy że będzie coś więcej niż tylko nadzieja. Myślę że jest dla niego jakaś szansa :)

Pozdrawiam
HAYQ

HAYQ

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



;))po maluchu, po maluchu i kropelka drąży skałę, a jeśli i to nie pomoże diamencik podrzucić lub (taniej) korundu do kropelki ukruszyć ;)))
Pozdrawiam.
Piotr_Jasiński

Piotr_Jasiński

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



;))po maluchu, po maluchu i kropelka drąży skałę, a jeśli i to nie pomoże diamencik podrzucić lub (taniej) korundu do kropelki ukruszyć ;)))
Pozdrawiam.

Tym bardziej że po maluchu śmiałość wzrasta :))))))))
Mr.Suicide

Mr.Suicide

Opublikowano
Opublikowano

pomyślałbym o tej 'dewizie'. mnie osobiście nie pasuje, ale to Twój
utwór :) poza tym... wiersz naprawdę bardzo mocno mnie poruszył,
to ze względu na podobne odczucia. dlaczego trzeba coś nadłamać,
żeby potem znowu sklejać(?), kiedy można przecież powstrzymać się
od niszczenia, tego co wymaga niezwykłej pielęgnacji. aż mi się oczy
zaszkliły. naprawdę :( dziękuję Piotrze za ten utwór. dla mnie świetny.

serdecznie pozdrawiam.

Piotr_Jasiński

Piotr_Jasiński

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Mister, w domyśle (moim) jest kontynuacja. tylko nastroić się muszę.
Tu troszkę pesymistycznie choć z nadzieją ale tyle fajnych komentarzy dostałem
że wpadł mi do głowy pomysł drugiej części. tym razem całkowicie optymistycznej :))
A nad dewizą pogłówkuję. Tym bardziej że myślę o odchudzeniu środkowej strofy.
Dzięki serdeczne i pozdrawiam.

ps. A poza tym mi też pomógł :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • moina
      Zwinięty dywan

      Przez moina · Opublikowano

      Nie jestem jak głos wyjących syren, jestem po prostu "pokorna". Wiem, że patrzeć to nie to samo co widzieć. Nie dzielę włosa na czworo, ale wiem, że wszystko ma drugie dno. Patrzę, obserwuję i tworzę człowieka na podstawie tego, co i jak mówi, z kogo się śmieje, a kogo szanuje. Intryguje mnie próg tolerancji i jego granice - ile razy i czy w ogóle zmienia zdanie. Czy pojęcie honoru jest szerokim pojęciem? Ile słów pójdzie w czyn, a ile ugrzęźnie na mieliźnie? Wiem więcej, niż mówię. Lubię z czasu zrobić z siebie głupca. Bawi mnie ludzka mądrość życiowa, która moralnie nijak ma się do właściciela. Nie czuję się najedzona, nie zjadłam wszystkich mądrości i tak  uważam, że pokora to fundamentalna podstawa. Tak tworzę tożsamość - nie z tego, co usłyszę o kimś, ale co od tego kogoś doświadczę. Nie dzielę ludzi na wierzących, niewierzących, głupich czy mądrych, biednych czy bogatych. Jest człowiek - i to tyle. To napisałam już dawno. To dopisałam dziś.... „Zamknęłam” wczoraj swój profil, bo jedno zdanie naprawdę mnie zabolało. Nie po takie emocje tu przyszłam... W każdym razie - byłam sobą i pisałam swoje wiersze tak, jak czułam. Przykro mi, ale nie jestem robotem - czuję. Za radą ... dosłownie zwinęłam dywan.
    • nazwać_to_ograniczyć
      Dziewczyna w słuchawkach

      Przez nazwać_to_ograniczyć · Opublikowano

      Codziennie rano się budzę Nie chcę wstawać z łóżka Ale wiem, że muszę Codziennie otwieram szafę Wyciągam swoje przebranie Bo okazuje się, że przebranie jest jedynym, co zaakceptują Nie chcę ich akceptacji ale się poddaję Bo chcę po prostu święty spokój Codziennie wychodzę z domu Myśląc o tym jak bardzo chcę zostać Codziennie przechodzę obok przystanku Myśląc o tym jak bardzo chcę wsiąść w autobus I wreszcie się stąd wydostać Ale nigdy nie wsiadam. Codziennie stoję pod szkołą Czekając aż skończy się piosenka Ludzie przechodzą obok Patrząc na dziewczynę w słuchawkach Jak na odmieńca Codziennie widzę twarze Niby znajome a jednak tak obce Myślą, że mnie znają A jednak nie mają pojęcia o tym co w środku Przypisują mi stereotypy Bo łatwiej jest założyć niż zrozumieć Myślą, że chodzę z głową w chmurach Ale jak mam nie chodzić kiedy jestem ciekawa co jest na górze? Myślą, że powinnam dotknąć trawy, ale jak, skoro trawa dawno uschła? Codziennie muszę udawać, że mi zależy Codziennie muszę skrywać złość i frustrację Codziennie muszę wyglądać Jakbym się nie dusiła I nie była w klatce Pewnego dnia obudzę się rano Z głową podniesioną do góry Pełna strachu Ale też nadziei na lepsze jutro Nie nałożę więcej kostiumu Nie będę musiała się przebierać za nikogo Nareszcie wsiądę do autobusu I ruszę szeroką drogą W końcu wolność Nigdy więcej udawania Tylko czy ptak, który całe życie spędził w klatce, będzie umiał latać? Czy nad chmurami nie zrobi się ciasno? Czy w tramwajach Na chodnikach W parkach Na ławkach Nie będzie pełno takich samych dziewczyn w słuchawkach?
    • violetta
      Połączenie

      Przez violetta · Opublikowano

      @Rafael Mariusna kogo głosujesz?
    • Hiala
      trzy kolory

      Przez Hiala · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka no bardzo ładnie - pozdrawiam 
    • Rafael Marius
      Połączenie

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Tak, najlepiej zapytać sąsiadów, bo z tymi zapewnieniami dostawców to bardzo różnie bywa.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...