Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

aż do śmierci

acrux
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

acrux

acrux

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

będziemy myśleć o bezzębnym małżeństwie. pieścić drzewa i
grabić liście z opadłych
rąk by podnieść oczy na opustoszałe
wnęki łóżek. potem już tylko
prosto przed siebie z sobą
pod rękę i w tobie
równolegle do umysłu
przystaniemy przez chwilę na opuszczonym
trawniku do pasa. w pasie są trzy biodra. jedno
zamyka się tuż przy kręgosłupie i
przeprasza dwa pozostałe

za niewydolność. teraz tak jest dobrze. odczekamy
kolejność złożonych przyrzeczeń by
prosić górę już nie o
dół.

Oxyvia

Oxyvia

Opublikowano
Opublikowano

Odczytuję to jako dość... hmmm... rubaszną satyrę na życie małżeńkie. Szczególnie podoba mi się zestawienie długości dwóch pierwszych wersów, myślenie o bezzębnym małżeństwie oraz następujący fragment:

"przystaniemy przez chwilę na opuszczonym
trawniku do pasa. w pasie są trzy biodra. jedno
zamyka się tuż przy kręgosłupie i
przeprasza dwa pozostałe

za niewydolność."

Pozdrawiam. ;-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Dagna
      gusła

      Przez Dagna · Opublikowano

      @Roma @Roma … mam wrażenie, że to nie do końca przemyślany tekst; są tu powtórki lekko/ lekko, wierszy/ wiersze, poza tym : drgam - kojarzy się z „ drgawkami”, „ drżę”- byłoby dużo lepsze zwłaszcza, że drgam/ śpiewam - tworzy wewnętrzny rym. Oblizywanie palców niewiele wnosi do tekstu,  który właściwie… czasownikiem „stoi”;))))
    • Agnieszka Charzyńska
      Skrzynie

      Przez Agnieszka Charzyńska · Opublikowano

      Ze skrzyń pękatych groźnie wyłażą (Pod redaktorów naczelnych strażą) Plotek zrudziałych, zszarzałych pęki I przez lat szereg spłowiałe lęki, Garść historycznych żalów obfita, O reparacjach zdarta już płyta, Bólów zleżałych pękate szklanki, Zburzone wioski, spalone zamki, Z rodzinnych kronik pożółkłe karty, Raz z Hitlerjugend dwa blond bękarty, Raz zdziwaczała z Luftwaffe ciotka, Raz inna głupio zmyślona plotka. Dziadek z Wehrmachtu w mundurze nowym, Donosicielki warkocze płowe, Dwóch komunistów – tych po kądzieli i wuj – Ormianin, co się zastrzelił. Imiona z obcych liter utkane I cyrylicą listy pisane, Gotykiem książki – w spróchniałym kufrze, Podpisy dziwne – pod srebrnym lustrem. Gdy trzeba – worek negacjonizmu, Kłamstwo wołyńskie i kult faszyzmu, O barwie stali pokrzykiwania I niewiadoma – ta z krzywd równania. I tak wyłażą mnogim szeregiem, Krzykliwych liter złośliwym ściegiem, Te historyczne strzygi i zmory, Wszak już niedługo będą wybory...
    • aff
      Skorupka

      Przez aff · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
    • Naram-sin
      Pusty plecak

      Przez Naram-sin · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_Talar Dobra, pozytywna filozofia. Trzeba osiągnąć pewien poziom dojrzałości, aby umieć zapełnić każdą pustkę.   Ale z perspektywy krytycznoliterackiej nie jest dobrze z tym wierszem. Plecak został wypchany bardzo oklepanymi elementami - w tym miejscu należałoby solidnie pocisnąć wyobraźnię. Ostatnia cząstka to irytujące posumowania i wnioski. A przykazanie pierwsze dla piszącego powinno brzmieć: nie zanudzaj czytelnika swego...
    • Domysły Monika
      Obietnice w każdym oknie

      Przez Domysły Monika · Opublikowano

      @Leszczym Wytłumaczenie samego siebie jest wysiłkiem i to czasami wyczerpującym na maksa, bez dwóch zdań. Robienie zamieszania - oj, lubię to! Wtedy wiem, że człowiek ma strasznie dużo do powiedzenia. Oj, słucham i obserwuję wtedy jak dziecko. W tym jest prawda, autentyczność... Mam taką manierę, że w tym robieniu zamieszania podchodzę do człowieka i mówię: Cześć, jestem Monika. Robię to, co prawda, po raz drugi, ale teraz mam przyjemność z prawdziwym JA.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...