Okna

[Aguś A.]

patrzę w okno wieżowca
- a okien dwieście
a wieżowców setki -
gryzie

dlaczego nie oddałam nerki tej pani
zza żółtej rolety
o której chorobie nie mogłam wiedzieć?

dlaczego na szybie krople
jak od deszczu tyle że od krwi
strząśniętej z noża którego nie zatrzymałam,
bo nie mogłam,
bo za daleko a ręka za wysoko?

dlaczego nie wezwałam na czas
karetki do staruszka
samotnie obserwującego chwiejące się chmury
przez stare żaluzje?

dlaczego moje życie, twoje życie
każdego z osobna kopnie w dupę?

dlaczego jeden los jest jednym dramatem,
a dwoma od czasu do czasu,
gdy czegoś potrzebuję?

[Tomasz roman]

Mi się podoba!

[Katarzyna Leoniewska]

Mi również! Temat poważny, a udało Ci się uniknąć kiczu i nadmiaru patosu...

[Aguś A.]

Bardzo dziękuję, miło mi to słyszeć :]