pokój bez widoku na przyszłość

[claudia turonek]

wczoraj wieczorem zdechł mi wąż
schowałam go do pudełka
po butach
różowego
i zakopałam głęboko
w ziemi
w lesie

w drodze do domu
zjadłam hamburgera
kupionego w mc donaldzie
jak na hamburgera
był zbyt słony

po powrocie do domu
poszłam do mamy
na chwilę
po godzinie
bezczynnego siedzenia
wróciłam do swojego
pokoju

do pokoju bez
widoku na
przyszłość

smutny ten
widok

kiedy kładłam się spać
do swojego łóżka
telefon zaświecił
swój niewielki ekranik
otrzymano nową
wiadomość
odczytałam
a na czerwonych trampkach
zostanie tylko czarna ziemia

smutny ten
widok

[Eugeniusz Sofronof]

Dla mnie to prawie jak proza, gdyby nie koniec myślałbym, że to nie wiersz.

Pozdrowienia!

[claudia turonek]

jest faktem, ze niewiele w tym liryki, jednak uwazam, ze utwor powyzszy mozna zaliczyc do wierszy. dziekuje za komentarz, pozdrawiam.