Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Despotyczny człowiek
W mózgu ma ropniaki
Jego ręce przesiąknięte są
Chłodem i nerwicą

Despotyczny człowiek
Śni się Ci po nocy
Wchłania Twoje myśli
Do wiecznego kosza

Despotyczny człowiek
Stawił Tobie czoło
Zaśmiał się Ci w oczy
I poszedł za Tobą

Despotyczny człowiek
Sięgnął do kieszeni
Wyciągnął swój reworwer
I zastrzelił Ciebie

Despotyczny człowiek
Skończył swoje dzieło
Zaćwiartkował Ciebie
I zjadł Twoje ciało

Despotyczny człowiek
Ma na zębach mięso
Wchłonął Twoją krew
By nakarmić swoje ego.



Opublikowano

nie przepadam za takim pisaniem... wypowiem się zatem nieco o budowie wiersza - uważam, że przemiciłes sporo dobrych rymów - poważnym odstępstwem od tej reguły jest ostatnia zwrotka którą moim zdaniem zepsół Pan poważnie...

Czekam na Pańskie wiersze w innej tonacji
pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Można tak powiedzieć, że to czarny humor - niech każdy nazywa jak chce. Miałem taką myśl i nic więcej - to fikcja.
No chyba, że patrzeć pod względem ludzkiego egoizmu, ludzie ciągle czegość od nas chcą - tylko by brali i brali.
Pozdrawiam
-Maciek-
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Napewno nadam też wiersze o innej tematyce. Zresztą już to zrobiłęm jak chcesz to przejrzyj je .
Ostatnia zwrotka to podsumowanie pozostałych i prawdziwy sens tego wiersza, więc nie bawiłem się rymami.
Pozdrawiam
-Maciek-

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława Reniu ;) Cudowny, zjawiskowy opis ! Twoja niezwykła wrażliwość na piękno natury i ten archaiczny, muzyczny język sprawiają, że to jest poezja najwyższej próby. Po prostu......z szacunku chylę czoła :)
    • @Alicja_Wysocka Cudowna koncepcja! To jest właściwie instrukcja obsługi domowego szczęścia. Pięknie i z wyobraźnią, czuć ciepło w każdym z tych słownych kątków.
    • @Gosława Ależ pięknie utkałaś obraz porannej mgły! Cudna poezja i język - choć archaiczny, nie brzmi jak stylizacja, lecz jak naturalny głos kogoś, kto naprawdę tak myśli i czuje. Szczególnie urzeka mnie to, jak umiejętnie połączyłaś sacrum z profanum - mgła jest tu "bladolicą panną" o takiej "śliczności że ino zginać kolana", niemal jak objawienie boskie, a zaraz potem ta sama mgła "połechta senne listeczki dziórawca" i "włazi w czerń" skiby. To spojrzenie pełne czci wobec natury, ale jednocześnie konkretne. Uwielbiam szczegóły: "żółtowdzięczną nawłoć", "dziórawiec", "witkowe kosze", "kapuściańskie ogłowki" - to słownictwo smakowite, jakby wyjęte z pamięci wsi, która jeszcze pamięta swoje stare nazwy i słowa. Wiersz płynie jak opowieść, która nie spieszy się, która smakuje każde słowo. Piszesz tak, że czuć wilgoć porannej mgły i słychać szczekanie psa na progu. Pięknie!
    • @huzarc   Wspaniała, trafna metafora! Połączenie poezji z cegłą - genialne ujęcie realizmu i odpowiedzialności.
    • @Alicja_Wysocka @Annna2 Dziękuję Wam za dobre słowo. :-) :-) @MigrenaMiło mi Cię gościć. Dziękuję, że jesteś uważny na szczegóły, które najwięcej mówią :-)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...