w poszukiwaniu natchnienia (kocham Cię we mgle)

[Agnieszka Kruszyńska]

kocham Cię we mgle
gdy stoisz za jej parawanem
w płaszczu, niezliczonych kapeluszach
gdy profil Twój widzę niczym cień
gdy mówisz „nie nam pisać już wzniośle o duszach”
krzyczysz „upadł romantyzm!”
śmiejesz się donośnie
„upadł wszelki duch czasów
nie słódźmy tak nieznośnie
z uczuciem, lecz i treścią
TO jest asymilacja!
od nowa, po staremu
dynamizm, gracja, niezwykła iluminacja!”
mgła się rozwiera
znikasz
zbyt często mnie opuszczasz
a z Tobą wraz mała fascynacja
bez której nie mogę
zapadam się w sobie
w głowie tkwi Twoja ilustracja
z pamięci słowami rysować Cię pragnę
wychodzi mi wciąż
profanacja

[Michał Kowalski]

Wybacz - niestety zupełnie nie podoba mi się ten wiersz, nie chciałby się rozpisywać gdyz nie jestem pewien czy potrafiłbym to ując słowami ale jest taki... 'brzydki, szorstki'. Przepraszam może kolejne przypadną mi do gustu :)
pozdrawiam gorąco

[Michał Kowalski]

Wybacz - niestety zupełnie nie podoba mi się ten wiersz, nie chciałby się rozpisywać gdyz nie jestem pewien czy potrafiłbym to ując słowami ale jest taki... 'brzydki, szorstki'. Przepraszam może kolejne przypadną mi do gustu :)
pozdrawiam gorąco

[Marek Wieczorny]

Pani Agnieszko!
Wiersz odebrałem jako poszukiwanie. Czegoś Pani szuka – na coś Pani czeka. Może to On, a może Wena jest już za ową mgłą? To „coś” jest podobnie ulotne jak ten opar, jak ta mgła. Wystarczy jednak przekroczyć tą granicę...i może być oczekiwanie spełnione. Czego życzę.
Pozdrawiam
Marek Wieczorny

[Dorma]

Dla mnie tytul juz jest ciekawszy od wiersza..Autorka nawet postarala sie o jego wydluzenie umieszczajac w nawiasie pierwszy wers..

Mi sie wiersz nie podoba..Niczym mnie nie poruszyl, raczej go nie zapamietam..Proponowalabym troche wzbogacic tresc..Wprowadzic jaki ciekawszy, bardziej zaskakujacy watek..