Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Oda do Miłości

beatka to ja
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

beatka to ja

beatka to ja

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Miłości, Tyś Alfą i Omegą
Od początku do końca Tyś najwyższą potęgą.
Gdy serce skowyczy w szarej smutnej godzinie,
Choć inni szczęśliwi, mnie miłość minie.
Niemoć, żal, smutek,
Pustka, choć inni wokół.
Serce szaleństwa chce,
Nie ma szaleństwa, jest spokój.
Nie ma spokoju, nic nie ma...
Jest nadzieja, lecz nikła.
Kocha, lubi szanuje???
Nie, mnie miłość już znikła.

Freshness Freshness

Freshness Freshness

Opublikowano
Opublikowano

zdecydowanie lepszy jest stróż. Ten miał być górnolotny, a wyszedł struś - one szybko biegają, ale polatać sobie...? Poza tym robisz drogne błędy językowe, które odwracają uwagę od tego, co chcesz powiedzieć. To tak, jak z lukrem. Jak źle poprowadzisz linię po cieście, to nikt nie zwróci uwagi, ajk pięknie wyrosło i jaki ma ładny, złoty kolor.
Samych złociusieńkich życzę (przepraszam za zdrobnienie.) Agata

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • infelia
      Wakacyjny

      Przez infelia · Opublikowano

      Chmury w warkocze Ciach! — siekierą spiorunowane, Spada deszczowa głowa, Mocno zdziwiona.   Leje, leje, leje... Kalosze porwał pies, Kapotę diabli ponieśli I dokąd mi wlec bose nogi?   A kapie, a kapie, aż hej! Kapelusz dziurawy, I dach mocny w gębie Trzeszczy i skrzypi.   Łup! — oknem w skroń, Prask! — wierzgającymi drzwiami w plecy, Babam, babam, babam... I błysk w ślepogały.   Szyyy... grryyy... BUM! Żaba — plusk! — w kałużę strachu pod nogami, I chodu — w podskokach, I hyc, i myk...   Pod pryczą wtulony, W kłębach pajęczyn Scyzoryk dobywam I dłubię w ścianie: TU BYŁEM JA...  
    • Agnieszka Charzyńska
      Pycha

      Przez Agnieszka Charzyńska · Opublikowano

      Powiedziała dziś róża do jodły stuletniej Podziwiaj moje kwiaty szkarłatem swym świetne, Me pąki eleganckie niczym biżuteria, Podobnych nie odnajdziesz w lesie ni na prerii, Aromat delikatny, wykwintnie słoneczny, Nie dorówna mu migdał ani irys mleczny. I tak chwali się dalej, przez godzinę całą, I przechwałek jej ciągle mało, mało, mało. Aż odrzekła choinka Świetna twa uroda, Jesteś wciąż elegancka, szykowna i młoda, Lecz powiem ci w sekrecie (choć nic to nie zmieni) Twe piękno nie przetrzyma – najbliższej jesieni, A ja choć niepozorna, tak, jak siostry moje, Cały wiek już w tym miejscu niewzruszenie stoję, Gdy po tobie gałązka pozostanie mała, Ja nadal na tym miejscu dumnie będę trwała…
    • Roma
      Męski punkt widzenia

      Przez Roma · Opublikowano

      Napisać wiersz o kobiecie, tak że jest w nim nie tłem, nie tylko tematem, ale (może i) wszystkim i to w taki sposób... podziwiam. Ostatni wers to cudowne zakończenie.
    • Roma
      Miłości II

      Przez Roma · Opublikowano

      i ze mną też zostaje, a raczej we mnie. Wiersz pełen uczuć, pięknych obrazów... Nie wiem czy to dobre słowo, ale innego nie znajduję - miękki i przyjemnie ciepły. Pozdrawiam :)
    • Leszczym
      Piosenka nr 22 pt. Rynkowo z książki Jej i Jego (Michał Leszczyński plus Agata Lucjana Dmitrzak).

      Przez Leszczym · Opublikowano

      Autorzy: Michał Leszczyński plus AI.    Rynkowo   Świat się kończy i umiera i trwoży rozwydrzone słowa milkną ukradkiem o istotnym ważnym i nieprzeciętnym podziały przeklinają każdy już wyklęty strach mas promieniuje nieprzeciętnie (co lepsi pisarze te zjawiska opisują)   A w Krakowie na rynku dalej Sukiennice i niepodległe knajpy człowiek bawi się z człowiekiem płyną rachunki ceny niewybrzydzane co piękniejsze niewiasty wabią striptisem   A w Krakowie na rynku rezonują głębsze pieśni w przestrzeń mężczyzna wprowadza kobietę w wieczór singielki planują sute święte małżeństwa planty obrastają w letnie życie z liśćmi   a w Krakowie na rynku pradawnym zwyczajem wszyscy artyści są o krok do przodu przed pozostałymi barwniej opowiadają oraz sprzedają bajer kamienice stoją jak stały choć chcą tańczyć   A w Krakowie na rynku podpływają roześmiane drwiące rozmowy szastają torebki i darmozjadają kieszenie chłopak za rękę (oby) dziewczynę w bryczce poeci bazgrzą aż uratują świat wierszem     Warszawa – Stegny, 20.06.2023r.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...