Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Co jeśli Barabasz nie był zbrodniarzem
ale bojownikiem może nawet przywódcą
palestyńskiego ruchu oporu dzielnie
przelewającym krew za swoje królestwo?

Decyzja o uwolnieniu z więzienia
pojawiła się niczym opatrzność boża
i umocniła jego wiarę w powodzenie walki

Jakkolwiek by nie było
Barabasz odzyskał wolność i nadzieję

A wszystko za sprawą tego
dziwnego człowieka w żołnierskim płaszczu,
kolczastym czepcu i trzciną w palcach,
którego właśnie minął na dziedzińcu Piłata.

Opublikowano

O wiele lepsze niż wersja pierwotna.podoba mi się, że trochę wyzbyłeś się tego historyczno-politycznego stylu.

a ostatnia zwrotka mi się właśnie najbardziej podoba. ta ironia jak najbardziej jest na miejscu.
przemówiło to do mnie.

Pozdrawiam

Opublikowano

Co prawda nie czytałem pierwotnej wersji, ale mam trochę inne odczucia niż Maria Lipnicka - polityczne właśnie, ponieważ już po przeczytaniu pierwszego wersu :
"Co jeśli Barabasz nie był zbrodniarzem"... pomyślałem - Nic, wtedy lustracja była w powijakach i mimo, że metody drastyczniejsze, to psychologiczne wyrafinowanie niewspółmierne do dzisiejszego (chociaż, mogę się mylić). Ale to taka dygresja tylko.
Ogólnie, nie odbieram tego tekstu, jako wiersz, a raczej sytuacyjny opis z ironiczną wymową.
Na dobrą sprawę, przeczytany przez M. Orłosia na zakończenie Teleexpressu stanowiłby typowe zakończenie prowadzonego przez niego programu.
Jako tekst - ok., jako wiersz - nie podoba m się.
Pozdrawiam

Opublikowano

Dziekuję za komentarze. Przyznaję, że jestem zaskoczony i zdziwiony, że wiersz został odebrany jako "ironiczny". Chyba muszę coś zmienić w tekście aby "zabezpieczyć" go przed takim odbiorem. Albo, albo... odbiór osób komentujących jest tendencyjny. Sam nie wiem :-(

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Tyle słów komentarza a finał taki ubogi - "nie podoba mi się" - trza tak od razu gdy się nie ma co powiedzieć a nie lać słowa jak wodę ;-)

Miłego dnia i proszę nie zapomnieć o 17.00 włączyć TV

:-)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Tyle słów komentarza a finał taki ubogi - "nie podoba mi się" - trza tak od razu gdy się nie ma co powiedzieć a nie lać słowa jak wodę ;-)

Miłego dnia i proszę nie zapomnieć o 17.00 włączyć TV

:-)
Trochę mnie dziwi Pana podejście do mojego komentarza, ponieważ dość wyraźnie napisałem - dlaczego... mi się nie podoba. Być może Pan nie zauważył... a więc powtórzę:
Ogólnie, nie odbieram tego tekstu, jako wiersz, a raczej sytuacyjny opis z ironiczną wymową.
Na dobrą sprawę, przeczytany przez M. Orłosia na zakończenie Teleexpressu stanowiłby typowe zakończenie prowadzonego przez niego programu.
Jako tekst - ok., jako wiersz - nie podoba m się.

Nie jest to, tak mi się wydaje - opinia druzgocąca, ponieważ (powtórzę) tekst uznałem za ok., czyli można przyjąć - dobry, ale ów tekst, jako wiersz - już nie. I tyle.
Jeśli chciałby Pan dodatkowej rozprawki na ten temat, przyznam, że mógłbym to zrobić, ale... już mi się nie chce, a wie Pan dlaczego?
Zajrzałem (co nieco) do dyskusji prowadzonych na tym forum - z Pana udziałem - i zauważyłem, że wszelkie negatywne komentarze odbiera Pan, jako zamach na samego siebie, własne ego, czy diabli wiedzą, co jeszcze.

Dlatego, celowo nie odpowiedziałem na Pana zarzut (proszę zauważyć - celowo nie użyłem wyrazu - prowokacja) dotyczący "tendencyjnego odbioru komentujących osób", żeby nie wdawać się w mało budujące dyskusje, podstawianie haków i innego rodzaju kopanie dołów. Wystarczy tego na co dzień we wspomnianej, zarówno przeze mnie, jak i Pana TV.
A pro pos - nie włączę... jestem na rybach,... na szczęście.

Gdyby Pan miał jeszcze jakieś wątpliwości, to proszę wziąć pod uwagę, że zawsze wprost wyrażam to, co myślę, bez względu na "wielkość" dzieła. Nie interesuje mnie też, czy autorem jest guru, czy grafoman - moja opinia jest wyłącznie moim subiektywnym odczuciem. I o ile wiem - mam prawo je tu wyrazić. Oczywiście, czasem robię to łagodniej, czasem ostrzej. Dlaczego?
Nie wiem, może dlatego, że to normalne i ludzkie - każdy przecież może się mylić. Być może dla kogo innego Pana wiersz będzie objawieniem - dla mnie jest - tekstem.
Niewykluczone, że następny Pana wiersz powali mnie z nóg, czego szczerze życzę.
Nie powalą natomiast żadne dyskusje i teksty na temat tendencyjności, czy podobnego rodzaju podejrzenia
Życzę większej wiary - w ludzi.
Opublikowano

"Zajrzałem (co nieco) do dyskusji prowadzonych na tym forum - z Pana udziałem - i zauważyłem, że wszelkie negatywne komentarze odbiera Pan, jako zamach na samego siebie, własne ego, czy diabli wiedzą, co jeszcze. " - to jest Pańska interpretacja faktów. Nie przypominam sobie abym wszelkie negatywne komentarze" (a było ich na tym forum całkiem sporo) odbierał jako zamach na siebie. To Pan przypisał taką ocenę mojej postawie po przeczytaniu zapisu dyskusji prowadzonych przeze mnie z niektórymi osobami. Przyznaję broniłem swojego zdania ale "nie samego siebie, własnego ego, czy diabli wiedzą, czego jeszcze".

"Ogólnie, nie odbieram tego tekstu, jako wiersz, (...) jako wiersz - nie podoba m się." - skoro stwierdza Pan że tekst nie jest wierszem to nie może on się Panu podobać albo nie podobać jako wiersz. Dlatego napisałem, że Pana komentarz jest bardziej "laniem wody" niż wyrażeniem opinii (zrobił to Pan na samym końcu)

"Dlatego, celowo nie odpowiedziałem na Pana zarzut (proszę zauważyć - celowo nie użyłem wyrazu - prowokacja) dotyczący "tendencyjnego odbioru komentujących osób" -
myslę, że zaszło tutaj jakieś nieporozumienie związane być może z odmiennym sposobem rozumienia słowa "tendencyjny". Użyłem go w znaczeniu: "podporządkowany określonej idei" - tutaj związnej z a priori ironicznym nastawieniem do postaci religijnych. Tak odebrałem Państwa autorskie komentarze i chyba był to mój błąd.
Przy okazji pragnę zwrócić Pana uwagę, że kolejny raz przypisuje Pan mojej postawie negatywne cechy, tym razem poprzez stwierdzenie, że czynię zarzut (prowokację). Ten ostatni "przemycił " Pan stosując znany chwyt retoryczny.

Życzę taaaaakiej ryby

:-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...