Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Beatko
sympatyczne jest to Twoje tłumaczenie
myślę że i dla adwersarzy też;)
Wychodząc ze znanego - wszystko co w internecie nie jest mi obce
- przepraszam Zainteresowanego - ale i tym razem uświadomię Szczęśliwą
poniższym adresem:
http://www.bbzet.republika.pl/

Skoroś taka nowiutka, to pocieszę Cię, że i ja tutaj może nie nowiutki ale nowy
z warstwą tylko rocznego kurzu;))

Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Panie Bogdanie
skromność nie popłaca tutaj, gdzie piękno języka ojczystego
mówionego wierszem ma być jeszcze piękniejsze.
Niech adepci na tym orgu wiedzą who is who:)

Pozdrawiam bardzo serdecznie

PS. A swoją drogą, to jednak chyba prawdą jest,
że kobiety są odporniejsze na ból
bo taka mała sprawa, a już boli ...
:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bardzo proszę niech panienka Beatrycze nie mówi o sobie głupia,
młodość może być niedoświadczona, łatwowierna, zbyt uczciwa, ale nie głupia.
To ja mógłbym użyć /w razie potrzeby/ - stary a głupi:))
Zdecydowanie lepiej pasuje;))
I proszę -niech panienka lepiej zabierze się za kolejny "wiersz",
który po terminowaniu tu w warsztacie stanie się lub nie - wierszem:)
Pozdrawiam miło
Opublikowano

oj zabrałam się za nowe wierszoklectwo, nie moge sobie poradzić z sąsiądami, którzy bałaganiom na klatce, więc napisałam wiersz o nich dla nich. Powieszę na drzwiach od wejścia. Młodemu penerstwu też przyda się trochę poezji, może nawet pojmą, że przeszkadza mi ich plucie:)...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Zmieniłam na Pańską modłę Panie Bogdanie:) musiałam parę nocy się z tym przespać i przyśniło mi się, żę trza zmienić:)Pozdrowienia szacunkowe!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • gnomowładny ~~ Mojsze* racje są racniejsze* - twierdzi pewien prezesina .. Tego nijak nie dowodzi jego wygląd, kwaśna mina .. ~~ ~~ On ci to .. ~~ Przygraniczna, spora łąka - na niej "upierdliwy" owad .. Czy to Bąk(......), czy ruska stonka; zwąca siebie .. narodowa?! ~~
    • @Jacek_Suchowicz, dziękuję :)
    • Wtedy weszła pani Irena z dwiema filiżankami herbaty i ciastkami. W ręku miała foliową torbę wypełnioną słodyczami, mydełkami, kawą. Poczęstowała rozmówców, a torbę ze „skarbami” wręczyła Karolinie jako prezent. Studentka podziękowała, a pastorowa wróciła do swoich zajęć. - Mam dla pani propozycję - powiedział duchowny, popijając herbatę - mój syn napisał doktorat na temat wydawania „Głosu Ewangelii” czyli właściwie na taki sam temat, z którym chce się pani zmierzyć. Pożyczę pani egzemplarz maszynopisu jego pracy i egzemplarze pisma. Będzie pani mogła spokojnie pracować. Oczywiście mam nadzieję, że później je odzyskam. - Oczywiście - zdążyła powiedzieć zaskoczona Karolina. Dalszą rozmowę przerwała pastorowa, gwałtownie otwierając drzwi do biblioteki. Wprowadziła młodą kobietę i dwoje małych dzieci. Cała trójka płakała. - No chcieli je prawie zlinczować! – pastorowa mówiła podniesionym głosem, gestykulując przy tym. - Edwardzie, trzeba coś z tym zrobić, tak nie może być! - dodała - idź i przemów im do rozumu! Po tych słowach pastor podniósł się i wyszedł przed budynek, pani Irena pobiegła za nim. Karolina zaczęła przyglądać się zaniedbanej kobiecie oraz dwóm dziewczynkom w wieku około dwóch i czterech lat. O ile matka już się uspokoiła, to dzieci ciągle chlipały. Dziewczyna zajrzała do torby z prezentami, wyciągnęła cukierki i wręczyła je maluchom. Ujrzała w ich oczach błysk radości, ale najważniejsze było to, że się uspokoiły. - Mnie w Polecku nienawidzą. To mój mąż zabił syna pastora Kockiego - wyszeptała kobieta - mąż jest w więzieniu, ja nie pracuję bo mam małe dzieci. Skończyło się mleko w proszku, chciałam tylko mleko. A oni napadli na mnie, tak jakbym to ja zabiła i wyrzucili z kolejki.
    • @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję! Świetny wiersz napisałeś! :)))
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...