sanguinare

[Rafal Bielan Wierzbicki]

tam gdzie ego święci triumfy
niesie się etiuda z odgłosów ubjanych kuropatw
w prywatnym gułagu
podąża gwardzista ścieżką lewej ręki
ignorując zakazy
to on ma pierwszeństwo
w towarzystwie brylujący śmiałym rechotem
pełni rolę ochotnika brzęku
i szelestu

co noc dosiada rozjuszonego cyklopa
dwustukonny rydwan
wykonując karkołomny lot
przez sępie żerowiska
karmiony z menu Madame Babi Lone
zamykany na dzień w kaplicy ze szklaną tarczą
piętrzy swój rodowód
prosto z plastikowej talii tarota

niepodległy warchlak
w rękach rzeźników
stąpający po ludzkich prawach
taktem na dwa kopyta
przyjmuje często oklaski od jemu podobnych
z bardziej wytrawną hemoglobiną

jest zawsze gotowy na sygnał hejnału
w szeregach swojego regimentu
zbyt nieczuły aby żyć
nazbyt dumny by umierać
w familiarnych rozmowach
tylko zdziwienie
że był to kiedyś człowiek

[Fanaberka]

Wiersz ma coś w sobie, tylko strasznie bałaganiarski.
Pozdrawiam.

[Rafal Bielan Wierzbicki]

Dziękuję za odniesienie się. Jednakże zapewniam szanowną Fanaberkę że ten tekst jest przemyślany (oczywista na mój wlasny sposób a nie musi przecie korespondować na zasadzie puzzli z czyimś poczuciem estetyki czy zasadą kompozycji). NIe wielu odbiorców ma ustwione odbiorniki na taką poezyję chaosu, lub raczej może na prozę poetycką.
Zachęcam jednak do reflekcji nad glównym bohaterem... być może jest ktoś jemu podobny w Twoim otoczeniu. Pozdrawiam ˛·.

[Messalin_Nagietka]

masz swój świat, ale otwiersz przed nami
tylko lekko podwoje, ciężkie, ze sił starcza
i ciekawość chce, a tu? to przynajmniej w
moim wypadku miało miejsce, wydaje mi
się, że od razu do ogrodu zaprowadziłeś i
labiryntem zielska prowadzisz, chwasty
mam rwać? w nich tyź piękno
z ukłonikiem i pozdrówką MN

[Sylwester_Lasota]

zgadzam się z poprzednikami. pozdrawiam.

[Oxyvia]

Popraw literówkę: "z odgłosów ubjanych kuropatw".
Dziś już nie jarzę, chyba za dużo przeczytałam. Jutro wrócę. Ale i ja mam wrażenie, że tu za duże spiętrzenie słów.