Człowieku trzeba było to widzieć na żywo

[Sebastian_Pietrzak]

Śmiejąc się dziko
Rozbijając lustro

Kawałki myśli
Upadające na brudną podłogę

Chyba powstał konflikt
Bo podniosła jedną
Śmiejąc się dziko

Pożegnała się
Z duszą
Którą ujrzała w odbiciu

Jedno długie cięcie
A za ścianą kolacja
Jedno krótkie wrzaśnięcie
I nikt nie przestał się śmiać.

[Marcin Jagodziński]

fajny tytuł. wiersz do niczego. roi się od przykładów najgorszego typu metafor typu "Kawałki myśli / Upadające na brudną podłogę". sorry, ale to jest beznadziejne. ostatni wers dobry. ale co z tego.

[Gość Szymon Paweł Oberszt]

ludzie nigdy (prawie nigdy) nie słyszą krzyku... poprawka nie CHCĄ go słyszeć zajęci sobą i sobą i sobą...

przekaz emocji i szklana dusza i wogóle przełożenie odczuć psychicznych bohaterki na przedmiot, z którego i ja często u siebie korzystam bardzo mi się podoba...

i ta obojętność... wokół...niej...nas!

tylko dręczy mnie pytanie czy wiersz jest buntem przeciw rzeczywistej rzeczywistości, czy obrazem, który ta rzeczywistość wywołała?

jeśli to pierwsze...

Szymon Paweł

[Adam_Miks]

i tak bym to inaczej widział to apropos tytułu
Adam Miks

[Sebastian_Pietrzak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

zdecydowanie to pierwsze, ślepota , ignorancja, gruboskórność, opóźnione reakcje. I wszystko co potem słyszymy, już po fakcie to tytuł tego wiersza...

[Sebastian_Pietrzak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

...i teraz przejrzałem

[Mirosław_Serocki]

Można coś z tego zrobić i to kilkoma zdecydowanymi ruchami.

[Tommy Jantarek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak, ale w dwóch kopiach, jedną wyrzucić, nad drugą popracować.
Powtórzenie wersu "Śmiejąc się dziko" faktycznie Sebastianie tragiczne. Ale zaczynasz budzić we mnie nadzieję, masz dobre pomysły, ale jeszcze słaby warsztat, ale to do dopracowania. Więc, Sebastianie, do roboty!! :-))
Pozdrawiam