(Nie)znany Brzeg

[Tom Kasad]

Jeżdżę tramwajem
machiną żelazną
zwyczajną

mijam aleje
widzę jak zza mgłą
dusze siwowłose
unoszące się ponad
rumianą masą ciał

dzień się dłuży
tłok i kurz
zewsząd słychać
samochody trąbiące
toksyczne środowisko
doskwiera zmysłom…

zapada noc

czarodziejskim karawanem
w którego elektrycznych żyłach
tętni miejskie życie
wyruszam w podróż

słyszę bębny wybijające rytm
zza ciemnych zaułków

podziwiam rafy neonowe
których tęcza barw
okrasza kamienice milczące
tajemnic ceglane powiernice

wędruję z archipelagu
na archipelag
ze zdziwieniem obserwuję
wydeptane niegdyś ścieżki

na placu jakieś zgromadzenie
zatapia się w tańcu
żwawo i entuzjastycznie

w powietrzu czuć wibrację
przywracającą do życia
martwe za dnia kolumny cielesne

[Margaret Floral]

No cóż, ciekawe spojrzenie. Gdzieniegdzie znalazłam naprawdę interesujące matafory, więc za nie mogę pochwalić.
Wykonanie.... Hmmm. Nie wiem, ale czy w tym utworze nie łamie się rytm? W każdej strofie? A może to tylko moje spojrzenie na to? Nawet nie wiem, po prostu mi nie pasuje sposób, w jaki czyta się ten wiersz. Nie znalazłam literówek ani jakichś innych błędow stylistycznych, moze przeoczyłam, ale raczej nie.
"tętni miejskie życie" - w tym wersie radzę skasować jedną spację. Po 'tętni'.
No tylko ten rytm.... U mnie coś z nim jest.
Pozdrawiam.