Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Chyba zostałam źle zrozumiana (a raczej myśl wypłyneła mi z klawiatury w formie niedokończonej). Nie mam zamiaru określać ram poezji (rzecz gustu jak to ujęłam czy też wrażliwości). Dla mnie Twój utwór to bardziej manifest. Dla Ciebie wiersz. I dobrze, bo kiedy "odwiedzam" Twoje utwory nigdy nie wiem co zastanę:)
Pozdrawiam/ M.

PS. Nauka z tego dla mnie taka, żeby lepiej nie pisać opinii po 12 godzinach spedzonych w pociągu:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ja również. Takie oddzielenie jest sztuczne - i nigdy nie dochodzi do całkowitego "zerwania"...



Tak... Właściwie to trudno się dzisiaj zastanawiać, co jest poezją a co nią nie jest bo granice stopniowo się zacierają, a nurtów niemalże tyle ile autorów (mam na myśli tych, którzy rzeczywiście mają coś do przekazania - zarówno w treści jak i w formie).

Pamiętam - nie tak dawno bo ze trzy lata temu zacząłem odwiedzać poezje i prozę w Internecie,
bardzo mnie wtedy denerwowało stwierdzenie, że atuor i podmiot liryczny - dwie różne sprawy
po trzech latach sądzę, że bez autora do podmiotu nie można podejść, że te dwie "osoby" przenikają się wzajemnie
pozdrowienia
Opublikowano

zabijanie tłumaczone racjonalnie
odwołanie piątego i doń zbliżonych
cześć rozumowi?

erudycja ogrzewana uczuciami
nie zasłania czujących przed cierpieniami
błyskotki z myśli?

silna chęć wywyższenia nad „szarych ludzi”
strudzeni mową o równości zasnęli
bójcie się rana!

każde zabijanie w imię, czy też bez imienie jest okrune, dla tych co mają sumienie, dla bezsumiennych wszystko jedno ...
jak skłonić sumienie do istnienia?

Opublikowano

Jacek Sojan

wiersz niełatwy, ale konieczny;
gdy przestaniemy o tym pisać, problem zlekceważymy, a jak go zlekceważymy - jutro przstaniemy istnieć; .S

a druga sprawa naszej tożsamości - bycie w miejscach, gdzie ta powstawała
miałem szczęście długo być w Krakowie, we Wrocławiu, w Gdańsku
brakuje mi Lwowa lub Wilna

ale

Kraków miał szczęście
jest
przez
CARITAS
(pewnie nie tak wielu wie co to słowo znaczy)
wielkością - tak to odbieram

PS nie piszemy żeby mówić - piszemy by powiedzieć

dziękuję

Opublikowano

Myślę, że ten "wiersz niełatwy, ale konieczny" może mieć co najmniej trzy wymiary
( nie wiem czy autor się z tym zgodzi ), a mianowicie:
- wymiar historyczny (totalitaryzm)
- duchowy (związany z wiarą)
- indywidualny (słowo zabijać może mieć wiele znaczeń i tytułowa pogarda również)

Czy raczej nie powinnam tego tak odbierać ? Proszę mnie oświecić.
Lubię jak utwory są wielowymiarowe, często próbuję tak czytać wiersze i nie tylko
(np.Biblia jest znakomita pod tym względem). Z różnych punktów widzenia można
odczytać rózne ciekawe rzeczy. Ale chyba nie o to Ci chodziło? Co o tym sądzisz?
(PS.Jesteś historykiem, polonistą,coś w tym stylu?
jeśli mogę spytać, nie musisz odpowiadać)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @marekg czytając Twoje wiersze próbuję " złapać myśli" , które wplecione są w wersy, ale są one takie eteryczne, delikatne, wręcz nieuchwytne...Lubię jednak wnikać w ten wyjątkowy świat, gdzie przenikają się ludzkie cechy charakteru z otoczeniem, nadając właśnie przedmiotom rożne emocje. Latarnia, która spala się ze wstydu obnaża doskonale  ludzkie słabości...Bardziej ujmująco i magicznie nie możnaby tego wyrazić...Dla mnie to poezja z górnej półki! Pozdrawiam :)
    • @Radosław czas jest dla nas nieubłagalny. On nigdy nie zostawia reszty, jedyne co zostawia to niedosyt po utraconych chwilach...Powiedziałabym, że jest wręcz bezlitosny...Gratuluję miniatury, jest bardzo udana moim skromnym zdaniem. Pozdr:)
    • @Alixx22 ten szept wiatru przedstawiony w wierszu przenika niepokojem do szpiku kości. To " zawodzenie wśród sosen" jest tak obrazowe, że i ja je słyszę...A " krzyk nasączony szeptem cienia" jest niebanalną metaforą osamotnienia podmiotu lirycznego. Innymi słowy ten wiersz to tzw. moje klimaty. Pozdr:)
    • @Waldemar_Talar_Talar ciekawy wiersz z motywem dwóch scen. Tylko tak sobie rozmyślam, że scena to i może nawet jest jedna tylko jej wygląd ulega niekiedy zmianie , no i role różne w życiu przybieramy. Druga kwestią wartą reflekji jest także stwierdzenie na końcu weru, traktujące o tym , że człowiek  nauczył się grać rolę...Chyba nie zawsze umiemy te role zagrać, niekiedy potrzebujemy wsparcia innych ludzi. Ile razy popełniamy przecież błędy co mogłoby sugierować, że jednak nie do końca umiemy właściwie tę rolę odegrać...Interesujący jest Twój wiersz, lubię właśnie takie, które pozostawiają tyle wolnej przestrzeni do interpretacji! Pozdrawiam!
    • @Leszczym tylko byś powiedział inaczej

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...