art de grand

[Konrad Ciok]

kompletnie się zamazuję patrzę niespokojnie:
budynek mcku grunt przesiąknięty tłuszczem
Ona jest teraz w dzielnicy jezior ukryta pośród lamp i
futerałów idzie pewnie z psem albo dopala myśląc
o rekolekcjach – ja myślę o niej

pomieszczenia ciepłe jak miękka tkanka osierdzia
bramkarze grubi jak moja matka po godzinie
staczam się z baru oni śpiewają o asekuracji
i szczękach systemu – ciche szachy: jestem
gońcem szukam swetra bo północ wysyłam

wiadomość bez treści... tak tylko że pamiętam
i myślę ktoś siada mi na kolanach więc robię
dłońmi zdjęcia wychodzimy o drugiej budzą nas

zaciśnięte usta

[Antoni Leszczyc]

A wiesz, że fajne? Ten sposób pisania trochę mi się kojarzy z mironem Biedrzyckim, jednym z nielicznych wspólczesnych poetów, których nie tylko trawię, ale nawet degustuję ze smakiem. I ten wiersz też mi smakował. Bo ma w sobie jakąś - wcale przyjemną - przyprawę :)

pozdrawiam i gratuluję,
UnionJack

[Izabella_Sendor]

podoba mi się, dobry kawał wiersza