Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nie mówmy już o pędzących zebrach
zwłaszcza gdy dudni jakby się wsiadło do byle jakiego
pociągu zresztą czy ja wspominałem o grze wstępnej
z widokiem na miasta i wsie

wszystko gdzieś ślizga między dłońmi jak numer domu
przy którym mieszkam tu jest czas naszego kochania
lub sposób na czytanie z pustej szklanki (…) podobno
znowu zagra budgie

z riffem breadfan któż wie może zdarzy
kiedyś znalazłem parę kolorowych piór i tyle widziałem
nic tylko upić albo zapisać w dwóch gramach poezji

takie tam o zdychaniu artystów śliniąc przy tym kopiowe
ołówki albo motywy z martwym ptakiem wtedy da się
usłyszeć że ryby przestały śpiewać w ukajali

wystarczy tylko pójść w kierunku wysp
by zamilkło

Opublikowano

Wybacz piotrze, ale troszkę pogrzebałem w twoim dziele. Oto co mi wyszło:

nie mówmy o pędzących zebrach
gdy dudni jakby się wsiadło do nijakiego pociągu
czy wspominałem o grze wstępnej
z widokiem na miasta i wsie

wszystko gdzieś ślizga między dłońmi
jak numer domu przy którym mieszkam
tu jest czas naszego kochania bądż czytanie z pustej szklanki
(…) podobno znowu zagra budgie

z riffem breadfan któż wie może kiedyś
znalazłem parę kolorowych piór i tyle widziałem
nic tylko upić lub zapisać w gramie poezji

takie tam o zdychaniu artystów
ślinię kopiujące ołówki
albo motywy z martwym ptakiem -da się
usłyszeć że ryby przestały śpiewać w ukajali

wystarczy pójść w kierunku wysp
by zamilkło


Taka wersja wygląda ciut zgrabniej. Chyba nie zmieniłem sensu?. Jeśli tak to pszepraszam.

Ogólnie to mi się podoba, bo zatrzymał mnie na bardzo długi czas. Głęboko wsiąkł w moje myśli i uczucia. Dzięki...

Opublikowano

nie mówmy już o pędzących zebrach
zwłaszcza gdy dudni jakby się wsiadło do byle jakiego
pociągu zresztą czy ja wspominałem o grze wstępnej
z widokiem na miasta i wsie

wszystko gdzieś ślizga między dłońmi jak numer domu
przy którym mieszkam tu jest czas naszego kochania
lub sposób na czytanie z pustej szklanki (…) podobno
znowu zagra budgie

z riffem breadfan któż wie może zdarzy
kiedyś znalazłem parę kolorowych piór i tyle widziałem
nic tylko upić albo zapisać w dwóch gramach poezji

takie tam o zdychaniu artystów śliniąc przy tym kopiowe
ołówki albo motywy z martwym ptakiem wtedy da się
usłyszeć że ryby przestały śpiewać w ukajali---- dla tej książki lubię ten wiersz

wystarczy tylko pójść w kierunku wysp
by zamilkło

pozdr ES

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Rafael Marius dziękuję ci bardzo:) to sylwestrowe hiacynty :)
    • Tekst powtórkowy     Stary Rok – trzydziestego pierwszego grudnia, dwa tysiące dwudziestego piątego roku – ziewa nostalgicznie, w bujanym fotelu. Jednakowoż nie oznacza to bynajmniej, że nas figlarnie buja. Po prostu zwyczajnie nie ma ochoty na takie hece. Odczuwa serdeczne zmęczenie z powodu dźwigania w sobie: miesięcy, tygodni dni, godzin i wszystkiego, co w nich zawarte było. Dobre i złe. Tyko malusich sekund jakoś dziwnie żal.      Tak wesoło łaskotały czasoprzestrzeń ego, gdy raz po raz, smutkiem przyozdobione było. A poza tym zło w sekundzie trwało naprawdę niewiele. No chyba, że akurat ktoś kogoś zastrzelił. Teraz, kilka chwil przed północą, ucichły jakby zlęknione. Może przeczuwają, że razem z nim muszą odejść. Nie będą już nigdy przemijać. Nowe, które je zastąpią, owszem.      Z rozmyślań wygania go to, co prorokował zobaczyć. Widzi swojego małego. Wyskoczył nie wiadomo skąd. Markotny taki, bo stęskniony i niecierpliwie drepci, gdyż pragnie przejąć pałeczkę, by dzielnie dzierżyć w następnym. Stary Rok, z racji tegoż widoku, aż zaskrzypiał łzami w oczach, lub raczej sfatygowanym, wiklinowym fotelem.    Wie, co teraz nastąpi. Tradycyjna kolej rzeczy. Nic na to nie poradzi. Brzdąc ma w ręce nóż. Ostrze wyostrzone wyczekiwaniem, sąsiaduje z rękojeścią, na której widnieje, pięknie wyrzeźbiona sentencja: Dosiego Roku 2026.   Następca bujanego fotela, dla dezynfekcji, przemywa spirytusem zaznaczoną łukowatą kreskę, poniżej jabłuszka. Stary też przemywa tym samym płynem to samo miejsce, lecz od środka, by lżej mu było przejść na drugą stronę, do bezpowrotnej krainy. Albowiem żałość w nim wzbiera z racji tego, że się kończy. Przypomina sobie, ile to zdarzeń i różnorakich odczuwań w nim przeminęło, chociaż nie zawsze z wiatrem, lecz często pod wiatr.     Wesoły malec przyobleczony w pozytywny, pełen nadziei uśmiech, podchodzi bliżej do zadania. Staje na podstawionej ryczce, gdyż niewielki z niego berbeć i bez podwyższenia, by nie dosięgnął, gdyż ma za krótką rączkę. Za to silną i wprawną. Przykłada nóż w nacechowane miejsce i podrzyna gardło, siedzącemu w bujanym.      Mieszanka kolorowych fajerwerków i zeszłorocznej krwi, spływa z małej dłoni na podłogę. Przeistacza się w gałązki wikliny, która sama siebie, formuje w nowy lśniący fotel. Poprzedni rozpada się w pył, dlatego były siedzący już nie siedzi, tylko leży. Nowy Roczek, pchając stopy trupa, przesuwa ciało przez próg. Robi pa pa i zamyka Drzwi do Pozaczasu, wiedząc że za rok, to on zostanie przesunięty.    Z futryny wystrzeliwują sztuczne ognie, na przekór wszystkiemu: zielono–żółte–błękitne.    Następca siada na Nowym Fotelu.   Wtedy przychodzi Pani Sprzątaczka. Zmywa mopem resztki krwi, i sprząta pozostawiony bajzel.    Także wali mokrą ścierką Nowego Roczka, by go wzmocnić oraz wystukać niezdrowe zapędy, żeby chociaż nie był gorszy.   *** jeśli nie będzie to ranić bliźnich niech każdy swoje marzenia ziści   lub wspólne jakieś nawet dla innych byle jakie    żeby nie było iż to co wyżej brakiem tradycji zakryte   Szczęśliwego Nie Gorszego Życzę  
    • @LeszczymDziękuję przyjacielu. Udanego sylwestra. 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Wzajemnie, choć może się nie sprawdzić.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Tu mi się przypomina słusznie miniony ustrój, który ciągle próbowano reformować i jakoś się nie dało, aż upadł. Teraz ciągle ta sama śpiewka i kolejna odsłona starego przedstawienia o lepszym systemie który rzekomo nadejdzie niczym Godot.   Tyle że właśnie jego rolą jest nigdy nie nadejść.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...