Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zabierasz życia jedno po drugim,
gwałcisz niewinność młodości,
do zdrady swą kroplą zmuszasz kochanków,
nie znasz znaczenia litości.

Tyś matki dzieciom na wieki zabrała,
i ojców ciągniesz za sobą,
idąc po trupach zniewalasz tłumy
choćby na dno pójdą za tobą.

Marsz ku zagładzie prowadzisz tyranko,
jak dziwka oddajesz się cała,
sprzedając swoje wdzięki z procentem,
niejedno serce złamałaś.

Zbierasz swe żniwo diabelska pokuso,
co w ogniu piekielnym się wije,
słabością życia podsycasz człowieka,
i on swoją duszę przepije.

Odejdź i zostaw niewinność w spokoju,
i nie pozbawiaj godności,
nikt nie dał ci władzy nad swoim życiem,
więc nie zabieraj miłości.

Zwróć dzieciom ojców oddaj im matki,
one z rodziną chcą być,
zniszczyłaś tak wiele koniec twych rządów,
więc pozwól wódko im żyć!

Opublikowano

Jestem pod wrażeniem! Poruszyłaś bardzo istotny problem, który tak wielu dotyczy. I zrobiłaś to w przemyślany, ciekawy sposób. Gratuluję pomysłu i sposobu przedstawienia problemu!Wiersz niesie wielkie przesłanie, a przy okazji jego budowa jest nienaganna.Jest bardzo rytmiczny i dobrze się go czyta. Wspaniale piszesz!

Opublikowano

Podobało mi sie - naprawdę. Tak szczerze i bezpardonowo. Niestety przyczepię się pod względem stylistycznym - przed przecinkami NIE MA spacji, więc u Ciebie tekst wygląda trochę niezgrabnie. Rytm bez zarzutu, rymy zgrabne. A co do problematyki wiersza - wiadomo, jak to dziś jest. Jeśli tego potrzebujesz - pisz. My z chęcią przeczytamy.

Opublikowano

Rozumiem że spację przed przecinkiem mam zlikwidować ? To raczej problem wizualny nie stylistyczny,jeśli mówimy o tym samym . Dziękuję za opinię i radę , problematyka wiersza bardzo na czasie i to narazie mój temat przewodni .

Opublikowano

Twój wiersz mnie urzekł.. ha jako mądry czytelnik (hahaha) od początku domyślałam się puenty :) wiedziałam że będzie jakiś alkohol.. sposób w jaki opisałaś ten problem bardzo mi się podoba.. gratuluje pomysłu :)
pozdrawiam..

Opublikowano

To emocje i ubrałam je w słowa by samej lepiej zrozumieć ten problem . Mam nadzieję że trafia do serca , oby zrozumieli go ci do których skierowałam to przesłanie .

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • O świcie, gdy mgły tańczyły jeszcze sennie między wzgórzami, a liście śpiewały cicho pieśń zrodzoną z nocy, on trzymał ją w ramionach, jakby była jedynym zaklęciem zdolnym zatrzymać czas.   Jej skóra pachniała runem pradawnych drzew, a włosy rozsypane na jego piersi przypominały o tym, co prawdziwe, nawet w świecie utkanym z iluzji i światła.   — „Nie pytaj, kim jestem” — wyszeptała. — „Bo jeśli wypowiesz moje imię, zniknę, jak sen, który nie powinien był zostać zapamiętany.”   Uśmiechnął się, lecz nie odpowiedział. Zamiast słów, dłońmi opowiedział opowieść: o pustce, którą niosło jego życie, i o niej — jak świt rozrywający mrok.   Nie była elfką, nie była wiedźmą, nie była duchem ani kobietą z legend. Była czymś więcej — iskrą świadomości zrodzoną z cienia i światła, z głębi, gdzie emocje mają własną magię.   Wędrowali razem przez doliny i ruiny, rozmawiali bez słów, czuli bez dotyku, kochali się — powoli, jakby każda chwila była świętością, a każdy pocałunek — pożegnaniem, którego oboje nie chcieli wypowiedzieć.   Ale każdy świat, nawet ten utkany z marzeń, musi kiedyś zacząć drżeć w szwach.   Bo los, zazdrosny o ich jedność, wysłał po nich cień — istotę bez imienia, która znała tylko jedno pragnienie: rozłączyć to, co zbyt piękne, by mogło trwać.   W dniu, gdy trzecia pełnia znów wzniosła się nad niebem, on spojrzał w jej oczy i wiedział. Nie zatrzyma jej, ale będzie szukał… we śnie, w pieśni, w kropli deszczu.   A gdy cień stanął między nimi, ona uśmiechnęła się smutno. — „Pamiętaj mnie… nie przez ciało, ale przez to, co w Tobie się obudziło.”   I zniknęła, jak błysk światła znikający w zmierzchu.   Ale jego serce… już nigdy nie było tam, gdzie dawniej.
    • Ci co mają niewiele do powiedzenia Często mówią jednym jednym głosem  Niuanse nie mają żadnego znaczenia  Jeżeli z góry chodzi o kontekst    Spaleni słońcem przeszli przez piekło Z wiarą łatwo popaść w półprawdę Dopóki walczysz nie jesteś zwycięzcą  Dopóki walczysz to nie przegrałeś
    • Sałatka... (Ikin dał Ksenine Składniki)   Mam - Zeno - ja majonez, mam. Karotka... jak to rak. Jady: pyry daj. I cebule lube ci. Ogórkom cmok róg, o... Jaj, i po kopie jaj. Soli los. I cukru, .urku ci. Drobno pokrojono (Jork opon bordo)   A... sałatka, jak ta łasa.    
    • @Roma świat uczuć zamknięty w dłoni. Ładnie.
    • A baba; kłosy - łyso łka baba.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...