Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Po śladach chodzę,
po łące, po wodzie, po chmurach,
po lazurowym niebie,
gdzie monumenty tajemne.
Byłem w czeluściach, ostępach,
nigdzie nie widzę, nie słyszę ciebie.
Gdzie jesteś przeznaczenie ?
Tylko ten niemy, niesłyszalny trzask
daje znać o sobie i chwieje rytmiką.
I słowa z bólu nie kwitną.
J

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie wiem czego nie lubi poezja,
trudno z nią
Wiem natomiast, że subiektywizm
czytającego nie zawsze musi
być wyrocznią.
Ale uwagę przyjmuję i dziękuję za nią.
Również życzę zdrowia duzo. :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziewięć wersów mówi o tym dlaczego słowa nie kwitną, ne kwitną z bólu
(może za mostkiem, może po utracie bliskiej osoby ,a może z innego powodu - przeznaczenie w wierszu to taki enigmatyczny wtręt), a mogłyby skoro ostatni wers o tym mówi.
Tyle wyjaśnieniem. ;)
Pozdrawiam cieplusieńko bo przy kaloryferze akurat siedzę .
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie wiem czego nie lubi poezja,
trudno z nią
Wiem natomiast, że subiektywizm
czytającego nie zawsze musi
być wyrocznią.
Ale uwagę przyjmuję i dziękuję za nią.
Również życzę zdrowia duzo. :)

:) prawdziwa poezja umie mówić, a kiedy to robi nie trzeba szukać klucza do jej słów :)
poprzedni wiersz pana dużo lepszy :)

jeszcze raz miłego :)))))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


A ja uważam, że po cichu i zwolna, i w poezji wszystko wolno. Niech mi ktos pokaże taki paragraf w jakimś kodeksie, a trochę skokiem lub bokiem, można go ominąć, aby wyjść na swoje.
Nie radziłbym szukać przeznaczenia, bo ono jest jak strzała wypuszczona do celu, wystarczy powiew wiatru, lot trzmiela, gradu struga i jego linia się zakrzywia. Tym sposobem nie spełnia się celowniczego przysługa.
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


A ja uważam, że po cichu i zwolna, i w poezji wszystko wolno. Niech mi ktos pokaże taki paragraf w jakimś kodeksie, a trochę skokiem lub bokiem, można go ominąć, aby wyjść na swoje.
Nie radziłbym szukać przeznaczenia, bo ono jest jak strzała wypuszczona do celu, wystarczy powiew wiatru, lot trzmiela, gradu struga i jego linia się zakrzywia. Tym sposobem nie spełnia się celowniczego przysługa.
Pozdrawiam.

Wiersz nie jest wysokiego lotu, ale Twoje słowa są tym czym lek dla potrzebującego .
Dziękuję za nie i również ciepło pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


A ja uważam, że po cichu i zwolna, i w poezji wszystko wolno. Niech mi ktos pokaże taki paragraf w jakimś kodeksie, a trochę skokiem lub bokiem, można go ominąć, aby wyjść na swoje.
Nie radziłbym szukać przeznaczenia, bo ono jest jak strzała wypuszczona do celu, wystarczy powiew wiatru, lot trzmiela, gradu struga i jego linia się zakrzywia. Tym sposobem nie spełnia się celowniczego przysługa.
Pozdrawiam.

rutyną stało się komentowanie wypowiedzi zamiast wierszy.
a może zamiast nich będziemy pisać same komentarze, będzie ciekawiej :)
miłego :))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie wiem czego nie lubi poezja,
trudno z nią
Wiem natomiast, że subiektywizm
czytającego nie zawsze musi
być wyrocznią.
Ale uwagę przyjmuję i dziękuję za nią.
Również życzę zdrowia duzo. :)

:) , a kiedy to robi nie trzeba szukać klucza do jej słów :)
poprzedni wiersz pana dużo lepszy :)

jeszcze raz miłego :)))))


"Nie wiem czego nie lubi poezja,
trudno z nią "

No właśnie, bo "prawdziwa poezja umie mówić" - przecież o tym mówię !!! ;)))
miłego nawzajem, a jakze ;)
Opublikowano

"A ja widzę to coś w tym wierszu. "
Może dlatego, że SIEDEM to liczba magiczna?...
A może podobnie Anno patrzysz, nie wiem, ile to jeszcze rzeczy nie wiem .O przeznaczeniu można pisać rymy lub nie. Można o miłości, lub o krwi niewiniatek. Mozna niczego nie napisać.
Pozdrawiam:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @bazyl_prost ...a może nie istnieją żadne barykady. Pozdrawiam :)))))))
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Robert Witold Gorzkowski Filozofia jest w stanie odpowiedzieć na takowy dylemat,  ale jajka na twardo stwarzają ku temu inny dylemat, powiedzmy zapachowy o którym nie godzi się tutaj wspominać. Googlowe rozważania są istotnie ciekawe na tak delikatny, jajkowy temat:    "Z naukowego punktu widzenia pierwsze było jajko. Z niego wykluł się pierwszy ptak, który ewolucyjnie nie był jeszcze kurą, ale jego potomkiem była pierwsza kura. Gdyby pytanie dotyczyło "kurzego jajka", to pierwsze było jajko zniesione przez pre-kurę, która jeszcze nie była w pełni kurą.  Jajko było pierwsze: Ewolucja sprawiła, że ptaki wyewoluowały z gadów, a pierwsze jajka z chitynową skorupką pojawiły się miliony lat temu. Pierwsza kura wykluła się z jajka, które złożył ptak będący jej ewolucyjnym przodkiem. Kura była pierwsza (w kontekście kurzego jajka): Jeśli definicja "kurzego jajka" zakłada, że złożyła je kura, to pierwsza kura musiała istnieć przed pierwszym "kurzym jajkiem". Zgodnie z tą logiką, dwie pre-kury spłodziły potomka, który był już kurą i wykluł się z jajka złożonego przez tę pre-kurę."  -  Google.com   Google wie wszystko, nawet na temat kuro-jajeczny. Pozdrawiam serdecznie.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @violetta Prawi go ogłoszą starotestamentalnym  żebrem ( po staropolsku - ziobrem) I będzie miał fuchę wśród relikwii...
    • @Wiesław J.K. to skojarzenie odnosi się do jajka czyż istnieje coś bardziej surowego od jajka które nie ma ani początku ani końca bo którz podejmie się się filozoficznego przedstawienia rozwiązania odwiecznego dylematu co było pierwsze jajo czy kura. Pozdrawiam 
    • Litwo! czy mnie jeszcze miłujesz czy myślisz o mnie jak moja Ojczyzna czy tęskno wypatrujesz z wiarą wskrzeszoną na pokuszenie.    A gdy wracać będę na Macierzy łono  i w Ostrą Bramę zanosić pokuty  to z Góry Krzyży spójrz na mnie łaskawie ujmij od kończyn i bez miar błogosław.   W miłości nie rachuj a kwieciem pachnącym w krąg ciżby się wlewaj a rozlej przytomnie  po placach przelatuj a złotym promieniem  Żydom na kramach przyświecaj usłużnie.    Powtarzam te strofy pobożnie cytuję  co wiarę w narodzie przez wojny trzymała  i teraz to stojąc u progu katedry  tę noc ponad głową gwiaździście rozkładam.    Bo na nic błagania wróg stoi na powrót  i jak przed wiekami tak teraz się kłębi  aż znowu musimy walić w tarabany  i trąby bojowe wydobyć z odmętu.   Tymczasem przenosisz ponad głowy dachów  gdzie duchy szlacheckie tej ziemi się tłoczą  gdzie kurze bojowe powietrzem zakręcą i w nozdrza podetkną mi wonie morowe.   Tak pójdę polami na dawne stanice  biel kwiatów obaczę i zerwę je w słowach gdzie zieleń wezgłowia zachwyci me lico  Ukłonię się wiatrom wiejącym od nowa.    W rozstajach wiekowych kapliczek gromada  gdzie szlachcic się żegna i z konia nie zsiada  i zatnie rumaka popędzi przed siebie to czasu przeszłego świadectwo da w niebie.    I ja swoją miłość przytulam tak czule trochę opowiem by żałość w niej wzniecić  lecz wolę w jej oczy spoglądać i marzyć by nigdy tych wojen mój naród nie przeżył.   Idziemy a Wilno po bruku nas wodzi Maryja już tęskno przyciąga do siebie  na drzwiach pocałunek pokutnie składamy a w puszkę pątniczą wrzucamy medalik.   Ach przestań już myśleć przeklęta ma głowo  nie wskrzesisz umarłych z popiołów nie wstaną  naręcza bukietów rozrzucisz po polu na Rossie co świadkiem przez wieki zostanie.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...