Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Miłość

kaja- maja
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

kaja- maja

kaja- maja

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Dzień dla dnia głosi opowieśc,
A noc nocy przekazuje wiadomość.
Nie jest to słowo,Nie jest to mowa,
Których by dzwięku nie usłyszano;
Ich ,a raczej jej bo to jest Miłość!.
To jej głos!, głos rozchodzi się
I w wietrze w śpiewie i mowie,
W naturze i we wszystkim
Co nas otacza.
W muzyce,w śpiewie ptaków,
W ogrodzie i na wybiegu.
Miłość jest wielka!
I każdy w nej znajdzie swój punkt.
Czy samotny,tęskniący,miłujący,
Nawet konający,chce tej MIŁOŚCi cud.
Gdyby tak każdy otwarte serce miał
I potrafił dostrzec,co komu dolega
I trochę słońca ludziom dał...
A MIŁOŚĆ wszystkich rozpromienia.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • huzarc
      Bal

      Przez huzarc · Opublikowano

      @infelia i szukanie noża w nowy rok… takie życie i śmierć.
    • infelia
      Bal

      Przez infelia · Opublikowano

      Na sylwestrową imprezę, w strażackiej remizie, Nie zajechała żadna amerykańska limuzyna, Lecz FSO Warszawa, co strzelała raz po raz Z gaźnika, pisku hamulców nikt nie słyszał.   Klakson nawet nie jęknął, a skrzypiące Drzwi od pasażera otwarto po minucie. Goście wtaczali się na salę długimi krokami. Szatniarzowi zamiast futer i kożuchów   Zostawiali tylko sińce pod okiem. Muzyka zabrzmiała, aż dachówki spadały Z łomotem, wodzirej zaprosił do tańca, Kręcili się i wirowali, obcasami tłukli,   A panie od różańca, w rytm kankana, zadzierały Spódnice, aż dzieciom zasłaniano oczy. Gdy orkiestra umilkła na tak zwane strojenie, Pan wójt podniósł się z noworoczną mową,   Lecz zanim zaczął się jąkać, spadł z krzesła I zachrapał pod stołem, niczym niedźwiedź. Choć miały to być tańce dla wytrwałych abstynentów Ze znanego klubu, przy oranżadzie i bez mordobicia,   Ot, zwykłe tany, tany i ludowe przyśpiewki, Sarmacka krew wzięła górę, podwinięto rękawy, Krawaty poszły precz, ktoś z tłumu krzyknął: „Ring wolny!” – pani Jola uniosła tabliczkę „1. runda”   Gong huknął, ruszyli do boju, kurz wzbijając. Perkusista dostał w zęby od lokalnego wokalisty Za zgubiony rytm i przedziurawiony bęben. Futryny w lokalu wypadły, a za nimi część chojraków.   O północy zabrakło życzeń i fajerwerków na niebie. Została krew na śniegu i połamane sztachety. Kto mógł, uciekał w podskokach przez miedze, A w oknach, jedno po drugim, gasły światła…  
    • huzarc
      Płonąca wiolonczela

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski Pięknie wybrzmiały w tym wierszu słowa ożenione z poezją, która jest muzyką bez dźwięku.
    • Alixx22
      Szepty wiatru

      Przez Alixx22 · Opublikowano

      Bardzo dziękuję za komentarz oraz również gorąco pozdrawiam :)
    • KOBIETA
      Noc

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      @Mitylene  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      niezwykła noc.!  pozdrawiam :) 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...