w kabłkowym ogrodzie

[Martyna Nieroda]

Błyszczący ogród czerwienią
i rój tęczy nad nami,
wszystkie kolory się mienią,
a my spacerujemy ich śladami.

Kwitnie jabłonka w ogrodzie,
czerwieni się od soku jabłkowego,
tak jak ja będąc w trwodze,
doznając uczucia niebiańskiego.

Zmysłowo pieścisz okolice twarzy,
unosisz mnie dotykami
i tak starsznie mi się marzy,
by wiecznie żyć między obłokami.

Owoc rozkwitł i błyszczy,
jak nasze uczucie w tej chwili,
lecz związek wszystko niszczy,
bośmy zbyt dużo nagrzeszyli.

Zgodnie z definicją Newtona
spada jabłko przyciągane,
a ja jako twoja żona
z czasem przyciągać przestanę.

Więc spotkamy się za rok
i poczekamy na rozkwit jabłonki,
na dojrzały, jabłkowy sok,
powrót czerwonej biedronki.

[Marcin Gałkowski]

jak na prozę to trochę mało prozowate. przed umieszczeniem w poezji też bym się jeszcze zastanowił.

[padalec]

no tak, mało prozowate, ale z wdziękiem napisane, chociaż marcin ma rację,
warto nad tym trochę popracować.