solo tu, solo tu.
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Ewelina 5 116
@Wiesław J.K. a to też fakt:)
@poezja.tanczy Dziękuję
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Z jednej strony dobrze, z drugiej nie. Pewnie nie zawsze chcielibyśmy, żeby coś trwało wiecznie.
Pozdrawiam serdecznie
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 35 odpowiedzi
- 1 987 wyświetleń
-
- 30 odpowiedzi
- 414 wyświetleń
-
- 22 odpowiedzi
- 201 wyświetleń
-
- 21 odpowiedzi
- 190 wyświetleń
-
- 20 odpowiedzi
- 433 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez ja_wochen · Opublikowano
* dla wujka Jurka zatrzymała nas cisza miała w sobie móc zerwać most rozdzielić brzegi czuję teraz jak echo wypuszcza z rąk ostatnie słowa jeszcze wczoraj mogłem je złapać z chłodnych ust wiatr niesie zimne wspomnienia otulam się szalem może żalem zimno mi wiem ze śpisz będziesz pod stopami czuł każde ziarenko tak wiele ich poza nami kluczą żurawie przecinają niebieskie skronie może uchwycą kolejne chwile oby nie zostały w dłoni urwane słowa nie czas układać ich od nowa -
Przez mariusz ziółkowski · Opublikowano
@poezja.tanczy Dziękuję za chwilę z wierszem. Pozdrawiam. -
Przez [email protected] · Opublikowano
@Leszczym Wszystkie smaki po trochę, poddziergane... prochem. Pozdrawiam, niedzielny impuls. -
Przez mariusz ziółkowski · Opublikowano
@violettaZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
... całkiem możliwe. Pozdrawiam . Każdy ma własny, niepowtarzalny. Pozdrawiam. -
Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano
Parnas Apolla dudniły ostatnie hejnały, półkulą wzgórza ponurych gwiazd zaświstał zimny deszcz błyskawic, Epolakówna pomroczności jasnej szuka marmurowych bohaterów - zakrztusili dno wazy zwycięstwa, Olkówna grzebie na łez barykadzie dowody istnienia chwały ludzkości, Epretówna śpiewa na pustej pustyni - igra na ostatniej strunie srebrnej liry, ciśnienie eleaty leci do ściany płaczu, Enemówna poruszyła wąską kotarą - zeświecczyła drewniany teatr życia niczym nieujarzmioną złotą klatkę, Arotówna ledwie w pierwszej parze prowadzi wężowato chocholi taniec - spadają wierzchołki nowej piramidy, Otarówna spogląda na wierzch studni, słucha prawdziwej głębi zwierciadła rozkwitającego w doniczce kwiatu - zgubił na zawsze natchnienia płatki, Anarówna w modlitwie jęczy o łaski, widzi pochmurny nieboskłon grzyba - zbawienie nie przyjdzie dla świata, Anylopówna wieszczy palcem wizję, tworzy fale oceanów chorału myśli, Alatówna na cienkim cieniu armaty odgrywa wesołą operetkę śmierci. (z tomiku: Kowal i Podkowa) Łukasz Jasiński (czerwiec 2004)
-
-
Najczęściej komentowane
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się