Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

...czemuś mnie opuścił ?

Hanna Sasiada
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Hanna Sasiada

Hanna Sasiada

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Nie umierał w glorii i chwale
Tłum zmieszał go z błotem
A on nie przejmował się wcale
I szedł dalej ze skrwawionym czołem

Do krzyża przybili jego wątłe ciało
Ubranie zdarli i rzucili o nie losy
A w spojrzeniu jego miłość widziano
Na twarz mu opadły długie jasne włosy

Powiadają że tak musiało być
Bo bez tego świat by nie został zbawiony
A jemu chciało się pić
I bardzo był umęczony

Konał w mękach z bólu głowę spuścił
Eloi Eloi lama sabachtani
Co znaczy
Boże mój Boże czemuś mnie opuścił

Edward_Sokół

Edward_Sokół

Opublikowano
Opublikowano

Też widzę tutaj wpływ "Pasji" :).Wiersz ten mi się bardzo podoba,szczególnie ze względu na piękne rymy(u mnie one są często wymuszone).Inna sprawa,że próbuję być katolikiem co powoduje,że jeszcze bardziej mi się ten wersz podoba.Oczywiście nie jestem expertem... :).Pozdrawiam

Witold_Adam_Rosołowski

Witold_Adam_Rosołowski

Opublikowano
Opublikowano

Pani Hanno - przeczytałem wiersz - przeczytałem komentarzy i ... teraz cos ode mnie ... nie mniej odbiegającego od komentarzy - w wierszu brak Pani - co mógłbym zasugerować - że już chyba dość średniowiecza gdzie bohaterzy byli arcy-cnotliwi - tacy nieludzcy - ale to może odbiega od tematu - czyli wiersza - znam wiele pean'ów na cześć śmierci boskich i nieboskich zeszłcych z tego świata i żaden z autorów - niech Pani posłucha - nie postawił się na drodze męczarni - nie stanął obok ... nie wpatrywał się... oczu nie zakrywał... eeechhhh u Pani ten sam motyw - ktoś tam a Pani w domu przed kompem ... - Pani Hanno proszę o wybaczenie - to tylko sugestie - to tylko moja wyobraźnia - mogę tylko zaproponować aby w kolejnym wierszu mogła Pani odnaleźć siebie

pozdrówko W_A_R
ps. w wierszu jest tyle boskości że ze stylem i formą i treścią nie mam co walczyć

Tomasz_Tylczyński

Tomasz_Tylczyński

Opublikowano
Opublikowano

Było tego tyle że wygląda jak cover, ale... (jak zwykle)
Mój punkt widzenia jest nie taki jak ludzi deklarujących się jako wierzący, namalowałas obraz, niebrzydki ale obraz i to do tego niestety w grubych ramach, pewnie każdy z nas takie malował, a czy to dobrze czy źle nie wiem, przynajmniej w miare przyjemnie się ogladało.

Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Gosława
      erekcjato z syndromem łazarza

      Przez Gosława · Opublikowano

      @hania kluseczka jejku Haniu takich miłych słów to ja się nie spodziewałam  Bardzo Ci dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Robert Witold Gorzkowski
      Orędzie

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      Pokryta śniegiem pachnąca łąka Gdzie w „rannym” puchu buszują pszczoły Pod niebo wzleciał sopel z fartucha By wbić się ostro na śnieżne pole. Chodzisz po bruzdach ręką zasiewasz Pokrytą wojną zmarzniętą ziemię Czemu nie wzięłaś ze sobą ziaren A w butach odczyt miast zdrowej słomy. A krew wypływa z miejsc uderzonych Gdziekolwiek lecą mroźne szpikulce I jak ma zboże na wiosnę wschodzić Gdy pobór sobą użyźnia morgi.        
    • Robert Witold Gorzkowski
      Pięć sekund czasu III

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Annna2 też się zastanawiałem nad planem Marshall‚a. Jednak co by nam to dało? chyba tylko więcej wytwórczości naszego przemysłu trafiłoby za darmo do ruskich. Mam taki medal zwodowanie 500 statku dla armatora rosyjskiego. A wszyscy wiemy że statki i pociągi były bezzwrotnym opakowaniem dla naszego węgla. 
    • Dekaos Dondi
      Meblowe gadanie...

      Przez Dekaos Dondi · Opublikowano

      ...z lekka zrymowane     — Nieznośna droga Szafo. Wystarczy, że ci w dziurce pogmera, to od razu przed nim, drzwi otwierasz. A poza tym, nie szarmancko wierci kluczem. Chyba blatem go walnę. Kultury nauczę.                  — Czy wy w ogóle wiecie, że jestem proroczym taboretem. Wstrzymajcie utarczki, waśnie wasze, bo jeszcze niejeden z was zapłacze.   –– No coś ty! Bzdury pleciesz. Nie inaczej.   –– Ale...                    –– Dobra, dobra. Mowa twoja głupia, nie mądra wcale. W ten sposób nas nie zabawiaj. Z moją lubą poważnie gadam. Jam zakochanym stołem i powiedzieć wolę, że z tym wszystkim porządek zrobię. Nie będziesz mnie Szafo, zdradzać z durnym ludziem, oraz z jego kluczem, tudzież.                    –– Durnyś to ty kochanie, pospołu z nogą od stołu. Ludź tylko zagląda do wnętrza, więc zazdrością, nie nękaj. Twojej miłości nie umniejsza, gdy ze mnie gadki wyciąga oraz rzeczy. Na moje wdzięki, on nie leci.                   –– Czy wy w ogóle wiecie, że jestem proroczym... –– Ty nam możesz naskoczyć. Stul nogi taboret, bo ci sękiem przypier… na dolę i nie dolę. Nasz temat jest poważny. A skąd wiesz szafo, że nie pożąda zawiasów oraz drzwi. No odpowiedz wreszcie mi? Może nawet o twoich molach śni?                      –– Zmyślasz stole. Przestań wydziwiać, bo naszej miłości będzie koniec. Ja ludzia przecież nie zapraszam. Ma biegać przy mnie na golasa? Prawdę mówiąc, wolę go w gaciach. Ciągle mu zwisa biedaczysko. Do prawdy. Aż patrzeć przykro.   –– Czy wy ogóle wiecie, że jestem...       –– Ten znowu swoje. Aż mnie pod oparciem złość piecze. Jam krzesło wyściełane i szczerze mówiąc, mam przesrane. Gdy siądzie na mnie, przydusza tyłkiem. To nic, że na chwilkę. Czasami nawet puszcza gazy. Ma mnie za nic. Na takiego to jeno kaftanik.           –– Jestem gazówka. Chyba kiedyś z miłości skonam, bo na piekarnik ja napalona. Te delikatne, błękitne płomienie. Każdy gorący,namiętny, ładny. Na wymienię na żadne skarby. A gdyby ciasto chciało ich wiele, to je spalę na czarny węgielek.         –– Ze mnie biurko intelektem przykryte. Z was najmądrzejsze, sami widzicie. Po co w ogóle z wami rozprawiam. Umiecie tylko głupotą zawadzać.   –– A czy wiecie, że jestem…       –– Taboretem durnym, pewnie!   –– A czy wiecie, że jutro zrobią z nas trumny. To będzie nasz koniec. Spoczniemy pod ziemią, a zaś na innym, każdy poziomie.   –– No nie! Taboret. Ja chromolę. Co ty gadasz, matole. Prawdziwe z tobą skaranie. Aż dobitnie, rzec musiałem!      –– To znowu ja, maszynka gazowa. Miło z wami konwersować, lecz mnie ten problem nie dotyczy. To wy na dobrą zmianę musicie liczyć. Przez te ględzenie wasze, mam w sobie węgielek, nie placek.                          –– Hej, ciekawska gazówa. Nie podsłuchuj, tylko przyszłość przeczuwaj. A szczególnie temperaturę. Po dobroci ci mówię. Twoje ciało z metalu jest. A zatem, gdy je sfajczysz, to i ciebie wezmą precz. Jakiś rzeźbiarz niewyżyty, zrobi z ciebie do trumien uchwyty.      Można by tak dalej. Nie przeczę wcale...            
    • Robert Witold Gorzkowski
      Upiorny Twist w piwnicy

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Migrena A potem - klik. Cisza. Tylko mój oddech tańczy jeszcze chwilę, niewidzialny, spocony, jak ostatni akord z pękniętej płyty. często w zimie słucham płyt robię nastrój i płyta się kręci i albo jest to jazz albo muzyka klasyczna, więc wybudzając się w środku utworu też doznaję wizji w półśnie. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...