"Zmienna pogoda"

[Klaudia Dańczak]

Promień słońca przebudzi twoją twarz,
Przeszyje ciało jak ostry miecz i wznieci ogień,
Który spalać będzie niepowstrzymany krzyk rozpaczy.

Krople deszczu obleja cię przeźroczystą nadzieją
I poczjesz, że obdaża cie błękitnym życiem.

Spadnie snieg i zamrozi twą nadzieję,
Wielkim ciosem prawdy rozkruszy ją.

Zimny płatek śniegu położy się na twojej dłoni -
Zacznie opowiadać ci o rzeczywistości.

[Boginka Lilith]

Ogólnie, dla mnie wiersz udany. Tylko jedno małe ale - jesli budzi mnie promien slonca, wznieca we mnie ogien, to dlaczego rozpaczy, nie miłości. smutne, z pierwszymi wersami mialam nadzieje na cos optymistycznego. ale podoba mi sie.