Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Przyszła, a co najmniej przychodzi. Flirtuje zielenią z liśćmi,
przydaje trawnikom fioletu i bieli. Pogania przyziemne
przebiśniegi. Spod śniegu wyłoniły się opadłe niczym ręce

ślady ostatniej jesieni. Wtedy wszystko było gdzieś; panowała
pewność ideałów, zaś w wolnej chwili zwykłem oddawać się wizualizacji
rozszerzonych źrenic. Paleta specyfików pozwala dziś na dokonanie

autorealizacji wstecznych celów, lecz przypomina to zastępowanie
cudzych włosów grzywką, która zasłania oczy i
horyzonty. Okazując antyspołeczną postawę, wypowiadam rokosz

hormonalnej dyktaturze, a jednocześnie ryzykuję oddanie
jako fantów przyszłych życzeń, ewentualnych smęceń i fantazji.

Wartości?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


wizualizacja - czyli wyobrażanie sobie
autorealizacja - realizacja, z tym że na samym sobie
antyspołeczność - sprzeciwianie się normom społecznym (w tym wypadku)

a ja nie lubię nadużywać słów, więc jest jak jest :)

pozdry i dzięki za wnikliwość :).
Opublikowano

przyciąga mnie ten text
[quote]
Spod śniegu wyłoniły się opadłe niczym ręce

ślady ostatniej jesieni



i odpycha: wyżej wspomnianymi sformułowaniami
jednak, gdy przebiję się przez warstwę słowną, którą
nie do końca akceptuję, zaczyna klarować się sens
- w pewien sposób mi bliski. ergo: rozumiem

a wiersz? przyciąga i odpycha. i tak
i pozdrawiam
mary
Opublikowano

wiosna ---> ryzykowny temat bo trzeba czymś zaskoczyć

„Flirtuje zielenią z liśćmi, przydaje trawnikom fioletu i bieli. Pogania przyziemne
przebiśniegi”----> temu mówię nie. dla mnie banał
„oddawać się wizualizacji rozszerzonych źrenic”---> tego nie kumam
słowo „specyfiki” ---> gryzie wiersz może coś innego da się wcisnąć zamiast tego słowa
„Okazując antyspołeczną postawę, wypowiadam rokosz
hormonalnej dyktaturze ---> ok buntuję się protestuję
„jednocześnie ryzykuję oddanie
jako fantów przyszłych życzeń, ewentualnych smęceń i fantazji”--> po co to czyli do końca nie jesteśmy pewni tego buntu?

to samo co egzegeta wizualizacja autorealizacja --> psują wiersz i rapem leci
to samo co marysia ---> sens jest tylko tylko ubranie przykrótkie miejscami

pozdr
grafoman nr1

Opublikowano

"wiosna ---> ryzykowny temat bo trzeba czymś zaskoczyć" - to jest prawda
"wizualizacji rozszerzonych źrenic" - to jest okropne.

Co na plus - zima jako jednośc ideałów w opozycji do kolorowej, rozszalałej wiosny
"Okazując antyspołeczną postawę, wypowiadam rokosz hormonalnej dyktaturze" - ten fragment jest super, chociaż ja z przyjemnością się owej poddaje

Podałem dwa na dwa, jednak plus ode mnie za całośc.

Opublikowano

nie ściął mnie moze z nóg... ale jest dobry:). IMO. zresztą pisałem juz wielokrotnie: ja nie poeta, nie znam się:]. lubię takie 'szyfry' bo mam jakieś dziwne wrażenie, że poezja współczesna w dużej mierze polega na tym, by nie podawać wszystkiego na talerzu;P... ale ja się nie znam wszak;).
pozdrawiam

Opublikowano

co najmniej zielenią przychodzi
fioletem i bielą
wydostają się spod śniegu
opadłe dłonie
ślady ostatniej jesieni

wtedy było wszystko
w wolnej chwili pewność ideałów
rozszerzonych źrenic
autorealizacji
wstecznych celów

zastępowanie
cudzych włosów grzywką
która zasłania oczy
hormonalnej dyktaturze

czas fantów
przyszłych życzeń
fantazji i smęceń

---
tyle;
przegadany ten wiersz, jakby ręką baby.
ale jak już przez te woalki dobije się człowiek do treści, jest lepiej.

pozdrawaim serdecznie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



i odpycha: wyżej wspomnianymi sformułowaniami
jednak, gdy przebiję się przez warstwę słowną, którą
nie do końca akceptuję, zaczyna klarować się sens
- w pewien sposób mi bliski. ergo: rozumiem

a wiersz? przyciąga i odpycha. i tak
i pozdrawiam
mary
dzięki, cieszę się, że poza odpychaniem choć trochę przyciąga ;|.

pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


oczywiście, chodzi mi o to, że peel się buntuje, a jednocześnie pewną debilną przyjemność sprawiało mu fantazjowanie.

co do "wizualizacji rozszerzonych źrenic" muszę wyjaśnić, co najlepiej zrobię wytłuszczonym drukiem, bo spodziewałem się, że większość nie zrozumie: według mowy ciała, kiedy kobieta patrzy na mężczyznę, którego kocha, rozszerzają się jej źrenice, przypominając tym samym źrenice narkomana, a peel po prostu wspomina jak marzył o tym, żeby jakaś tam jego wymarzona dziewczyna go pokochała.

dzięki za krytykę i pozdrawiam :).
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


wizualizację rozszerzonych źrenic już wyjaśniłem, a jeżeli przeszkadza nie tyle enigmatyczność, co sformułowanie, to prosiłbym o jakąś ściślejszą sugestię. a co do opozycji do wiosny, to była nią jesień ;).

cieszę się, że chociaż mały plusik się wkradł :).

pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


o, Marcin u mnie po raz pierwszy od baardzo dawna. witam :)
cieszę się, że chociaż jest dobry. to ważne stwierdzenie w sytuacji tylu negatywnych komentarzy. a to, że nie jesteś poetą, nie ma żadnego wpływu na wagę Twojej opinii, bo w zamian jesteś dobrym prozaikiem, a to z góry wyklucza grafomanię ;P. a poza tym widzę, że na poezji też się ostatnio częściej pokazujesz.

dzięki za pozytywa, jednego z niewielu pod tym textem.

pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Ostatnio w Warsztacie

    • Pani Dyrektor ogłosiła, że na Wigilię zostaną zaproszeni najlepsi maturzyści z ostatnich dwudziestu lat. Jak się okazało było to zaledwie kilka osób. Inicjatorem okazał się tajemniczy sponsor, który opłacił catering szkolnej Wigilii i DJ"a pod tym jednym warunkiem...

      Frekwencja dopisała, catering i DJ również stawili się punktualnie.

      Na początku był opłatek, życzenia, kolędy a później, no a później, to trzeba doczytać.

       

      Na scenę wyszła pani Krysia, woźna, która za zgodą pani dyrektor miała zaśpiewać Cichą noc. Pojawiła się umalowana, elegancka w swojej szkolnej podomce i zaczęła śpiewać, ale nie dokończyła, bo ujrzała ślady błotka na parkiecie. Oj, się zdenerwowała babeczka, jakby w nią piorun strzelił. Trwała ondulacja w mig się wyprostowała i dziwnie iskrzyła, jak sztuczne ognie. Przefikołkowała ze sceny, czym wywołała konsternację zgromadzonych, bo miała około siedemdziesiątki i ruszyła w stronę winowajcy. Po drodze chwyciła kij od mopa z zamiarem użycia wobec flejtucha, który nie wytarł porządnie obuwia przed wejściem. Nieświadomy chłopak zajęty gęstym wywodem w stronę blondynki otrzymał pierwszy cios w plecy, drugi w łydki i trzeci w pupę. Odwrócił się zaskoczony i już miał zdemolować oprawcę ciosem, gdy na własne oczy zobaczył panią Krysię, woźną, złowrogo sapiącą i charczącą w jego stronę i zwyczajnie dał nogę.

       

      – Gdzieeee w tych buuutaaach pooo szkooole?! Chuuliganieee! – Ryknęła Pani Krysia i jak wściekła niedźwiedzica rzuciła się w pogoń za chuliganem.

       

      Zgromadzeni wzruszyli ramionami i wrócili do zabawy. DJ, chcąc bardziej ożywić atmosferę, puścił remiks „Last Christmas”, od którego szyby w oknach zaczęły niebezpiecznie drżeć.

       

      Wtedy to się stało.

       

      Wszystkich ogarnęło dzikie szaleństwo. No, może nie wszystkich, bo tylko tych, którzy zjedli pierniczki.

      Zaczęli miotać się po podłodze, jakby byli opętani. Chłopcy rozrywali koszule, dziewczęta łapały się za brzuszki, które błyskawicznie wzdęły się do nienaturalnych rozmiarów. Chłopięce klatki piersiowe rozrywały się z kapiszonowym wystrzałem i wyskakiwały z nich małe Gingy. Brzuszki dziewcząt urosły do jeszcze większych rozmiarów i nagle eksplodowały z hukiem, a z ich wnętrza wysypał się brokat, który przykrył wszystko grubą warstwą.

      Muzyka zacięła się na jednym dźwięku, tworząc demoniczny klimat.

       

      Za to w drzwiach pojawił się niezgrabny kontur, który był jeszcze bardziej demoniczny.

      Sala wstrzymała oddech, a Obcy przeskoczył na środek parkietu szczerząc zęby, na którym widoczny był aparat nazębny.

       

      – Czekałem tyle lat, żeby zemścić się na was wszystkich!

       

      – Al, czy to ty? – zapytał kobiecy głos.

       

      – Tak, to ja, Al, chemik z NASA. Wkrótce na Ziemi pojawią się latające spodki z Obcymi, którzy wszystkich zabiją.

       

      – Chłopie, ale o co ci chodzi?

      – zapytał dziecięcym głosem ktoś z głębi sali.

       

      – Wiele lat temu na szkolną Wigilię upiekłem pyszne pierniczki. Zostały zjedzone do ostatniego okruszka, ale nikt mi nie podziękował, nikt mnie nie przytulił, nikt nie pogłaskał po główce, nikt mnie nie pobujał na nodze. Było mi przykro. Było mi smutno. Miałem depresję!

      Nienawidzę was wszystkich!

       

      Tymczasem na salę wpadła pani Krysia, woźna, kiedy zobaczyła bałagan, dostała oczopląsu, trzęsionki, wyprostowana trwała ondulacja stała dęba i zaryczała na całą szkołę:

       

      – Co tu się odbrokatawia!

       

      – Ty, stary patrz, pani Krysi chyba styki się przepaliły. – Grupka chłopców żartowała w kącie.

       

      Pani Krysia odwróciła się w ich stronę i poczęstowała ich promieniem lasera. To samo zrobiła z chłopcami-matkami małych Gingy i dzięwczętami, które wybuchły brokatowym szaleństwem.

      – Moja szkoła, moje zasady! – krzyknęła pani Krysia, woźna.

       

      Na szczęście nie wszyscy lubią pierniczki.

       

      Maturzyści, zamiast uciekać, wyciągnęli telefony. To nie była zwykła Wigilia – to była `Tykociński masakra`. DJ, zmienił ścieżkę dźwiękową na „Gwiezdne Wojny”.

       

      Grono pedagogiczne siedziało na końcu sali, z daleka od głośników DJ'a, sceny, całego zamieszania i z tej odległości czuwali nad porządkiem. Nad porządkiem swojego stolika.

       

      Później Pani dyrektor tłumaczyła dziennikarzom, że Wigilia przebiegła bez zakłóceń, a oni robią niepotrzebny szum medialny.

       

      Nie wiadomo, co stało się z chemikiem z NASA, ale prawdą było, że pojawiły się spodki, ale nie z UFO, tylko na kiermaszu świątecznym, które każdy mógł dowolnie pomalować i ozdobić.

       

      Pani Krysia, woźna, okazała się radzieckim prototypem humanoidów - konserwatorów powierzchni płaskich.

       

      To była prawdziwa Tykocińska masakra, która zaczęła się niewinnie, bo od...

       

      Wesołych Świąt!

       

       

  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



×
×
  • Dodaj nową pozycję...