Strach

[Katarzyna Leoniewska]

Sancho Pansa to był mężczyzna
uwiedziony przez złego Don Kichota
feministycznie rzecz biorąc
obaj od dawna stanowią przeżytek

umarła w kącie Dulcynea
moja mała pulchna lalka
już nie płaczemy

nas mnie dwie
chude wojowniczki ze strachem

w lewym rogu przeciągam się artystycznie
przeplatam niemoralnie
włosy
zawsze czarne
to tylko gra świateł
każe krzyczeć i się nie zgadzać
popłynie krew lub amaretto

w prawym rogu mówiono cicho
pachnę słodko malinami
głaszcząc po głowie powietrze
nawet się nie zachwieję
pod krzywa ścianą
ułożyłam harmonijnie uśmiechy

proszę usiąść
tylko sufit narzeka na kręgosłup

[zak stanisława]

niezłe metafory, i wiersz sam w sobie też.
pozdr ES

[Bogdan Zdanowicz]

Ciekawe.
Ale chyba to dwa teksty, dla mnie lepsze zaczyna sie od "w lewym rogu".
(wstęp jakoś niepotrzebnie antagonizuje, jeśli to ma być wyjaśnienie następującej po tem sytuacji podmiotu, to nieprzekonuje, passus z SP i DK - rozbawia ;).
"Ciemne" zakończenie - kręgosłup jest "hermetyczny".
Warto nad tym tekstem posiedzieć.
b