Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zrąbali
a niebo twarz cofnęło o sążeń milczenia
kołyszące ziemię
stopy z czarnej kołyski wydarto
ziemi krzyk pociemniał
zastygł

zielony język pokrzyw
zlizywał białą krew
leżały
gdzie dawniej leżał cień

bo cień - wstał
rósł
czarną koroną rozrastał się wkrąg
na liściach słońce siadało jak rdza
od korzenia świat siniał
i żółkł

i głowy mądre na zwiędłych szyjach
zeschłym ciemieniem na pień opadły
skarlały rodzaj ukrył się w próchnie

wybrani sami los swój wybrali

Opublikowano

ja wiem Wrotyczu, będziesz tego bronić i tłumaczyć zamysł, ale dla mnie to nazbyt jawne mazgajstwo i szkoda mi tego powyżej -podkorowego przekazu. tutaj w tej strofie zawodzi, marudzi, siąka nosem i robi się patos z pomponem. płonta go usadza na jakiejś kamiennej tablicy z pozłacaną literą.
:(
i to jest tylko moja myśl, nie, żebym namawiała Cię do zmian. chciałam zebyś tylko wiedział,
że i takie widzenie istnieje :)

Ostatnio edytowany przez dzie wuszka (Dzisiaj 17:58:01)

Dnia: Dzisiaj 17:57:47, napisał(a): dzie wuszka
zie wuszka

to się nazywa perswazja! :))); wot zagwozdka...może uda się osłabić ten patos; wiesz...warsztat to warsztat; słucham się dzie wuszek; czasami...ale mazgajstwa tu nie ma, nie widzę! a odwołanie do Pisma - owszem; ale bardziej do Ducha (tego Świętego), a nie do litery;
J.S

ps.; coś zmieniłem...?

Opublikowano

i głowy ludzkie na zwiędłych szyjach
zeschłym ciemieniem na pień opadły
skarlały rodzaj ukrył się w próchnie

wybrani sami los swój wybrali
***
nie tylko się ukrył, on już próchnieje.....
pozdrawiam Autora,ES
Wybacz Jacku, ale tak mi przyszedł na myśl wiersz który niedawno czytałam, nie znam autora....

w słojach brzozowego stołu zapachy mokradeł
i miękkość seledynowych porostów o brzasku zatem
czego brakuje wykarczowanym pejzażom


czuję lepkość bursztynowej żywicy
i jak się ugina pod naciskiem pamięci
grząska powłoka wspomnień
byłem tu wronim gniazdem i czujnym lisem
w szafirowych mgłach świtów uwierzcie
uwierzcie
byłem


chociaż twój wiersz jest nie tylko o lesie....ale jakoś tak chciałam podsumować, żal za wycinanymi.....
pozdr ES

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jacku - to chwalę.
Ja cały czas o formie, o języku, stylistyce.
Od tego bym zaczął przepisywać (tj. ręsztę nagiąć w tę stronę - wszelka stylizacja, wszelkie przesadnie, czyt. podkreślenia np. "bose stopy z czarnej kołyski wydarto" - nie służą, czytelnik sam sobie pomyśli i wzruszy; mnie ta aluzja do niemowlątka robi niedobrze ;)
Wiem, ze nie o Rospudzie - a mógłby!
b
Opublikowano

dzie wuszko.; pointa konieczna; wielkie dzięki za wszystkie starania; :) J.S

zak stanisława.; "już próchnieje"! :))); nie dotyczy to poetów, ci bowiem mają obiecaną przez
Apollina nieśmiertelność; :) J.S

Fanaberka.; ja tu piszę epitafium dla rodzaju ludzkiego, więc śmiechu nie będzie; Twoje poprawki
wnoszą inną melodię do wiersza; trudno się przyzwyczaić; wybacz! i serdeczne
dzięki! :)))) J.S

Lena Achmatowicz.; staram się nie schodzić z jedynie słusznej linii, nawet po imprezie... :)))) J.S

Bogdan Zdanowicz.; jesteś niezastąpiony, Gramatyku ( co brzmi jak "Germanikus"); warto na
Ciebie liczyć; nastąpiły dalsze zmiany pod warsztatowe podszepty - niby
kosmetyka, ale niezbędna i wielce - jak widzę - korzystna; J.S

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


A ja wierzę, że za wcześnie na epitafium.
To nie poprawki, takie tam blogowanie.
Chciałam tylko powiedzieć, że lubię jak jest prościej.
A jeśli chodzi gusta muzyczne, to nasze są pewnie nieporównywalne.
Ja bym to napisała na taką melodię: (to tak „na chybcika” – jak powiadają na wschodzie. :-D)

kiedy drzewa tracą czarne kołyski ziemi
a niebo twarz
cofa o sążeń milczenia
każdy krzyk odzyskuje znaczenie

zielony język pokrzyw
liże białą krew


albo jakoś tak na tę modłę.

Fajny temat, przyciągający, ale za dużo tych stylistycznych zawijasów.
Pozdrawiam
:-)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


A ja wierzę, że za wcześnie na epitafium.
To nie poprawki, takie tam blogowanie.
Chciałam tylko powiedzieć, że lubię jak jest prościej.
A jeśli chodzi gusta muzyczne, to nasze są pewnie nieporównywalne.
Ja bym to napisała na taką melodię: (to tak „na chybcika” – jak powiadają na wschodzie. :-D)

kiedy drzewa tracą czarne kołyski ziemi
a niebo twarz
cofa o sążeń milczenia
każdy krzyk odzyskuje znaczenie

zielony język pokrzyw
liże białą krew


albo jakoś tak na tę modłę.

Fajny temat, przyciągający, ale za dużo tych stylistycznych zawijasów.
Pozdrawiam
:-)

taka melodia i dla mnie...czyżby zmiana czasu na terażniejszy aż tak wpłynęła? bo podoba mi się Twoja koncepcja, bardzo! :)) J.S
Pozdrawiam
Opublikowano

a jak będzie powódź ?! a jeśli Cię zasypią ? ;)

Ostatnio edytowany przez dzie wuszka (Dzisiaj 01:24:56)

Dnia: Dzisiaj 01:24:31, napisał(a): dzie wuszka

powódź? lubię dać się porwać żywiołom...
i że zasypią? nie, nie jestem w czepku rodzony; mój emocjonalny optymizm chłodzi intelektualny sceptycyzm; :)) J.S

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tam chyba miała być górnolotność.  Podoba mi się dom z niczego wydobyty. :)
    • @Alicja_Wysocka   i co takiemu fachowcowi można zrobić :)   teraz w telewizorze leci polski film - poszukiwany, poszukiwana.   była scena w której żona mówi do męża: " zabic cię kretynie to mało".   nic nie sugeruje, ale........   Aluś, nie denerwuj się :)         @huzarc   jak zwykle świetny komentarz. dziękuję.       @KOBIETA   i tutaj się z panią, Pani Kierowniczko zgadzam - miłość jest ponad ciemnością !!!!!!   dziękuję Dominiko :)))))      
    • @huzarc   odpowiem  na postawione pytanie wg. własnego rozumienia wiersza. w świetle dziedzictwa Twojego Ojca, możesz zostać kimś, kto łączy dwa światy : Realistą i Budowniczym Dziedzictwo Ojca : Twoja "metryka" daje Ci głęboko zakorzeniony realizm. Strażnikiem Pamięci i Tłumaczem Dziedzictwo Ojca : Wiesz, jak szybko zapomina się o pracy pokoleń. Człowiekiem Wolnym i Świadomym Dziedzictwo Ojca : Twój Ojciec wywalczył dla Ciebie najważniejszą rzecz - możliwosć wyboru.   konkludując. z taką metryką możesz zostać nie tylko "mądrym Europejczykiem", ale Europejczykiem Mądrym o FUNDAMENTY. masz siłę i doświadczenie pokolenia, które zbudowało   wszystko, a to w nowoczesnym świecie staje się coraz rzadszym i cenniejszym kapitałem.   bezcennym !!!!
    • Pijanym krokiem przeszedłem Rubikon. Usiadłem na brzegu zanurzając oczy w bezkresie zimnego nieba. Wspomnienie lata rozbija się o chmury wyrzutów sumienia.   Widzę twój beztroski uśmiech rozproszony teraz między kroplami jesiennego deszczu. Spojrzenie rzucone ukradkiem, wbrew sobie, zawieszone w próżni.   Chciałbym ich dotknąć, a potem oprawić w ramkę z wiśniowego drewna. Drżącymi palcami złapać ostatnie słowo, zjeść je z gryczanym miodem i odlecieć z kluczem dzikich gęsi.
    • @Migrena  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Listopadowe mgły pochłaniają światło …ale miłość ?! Ona jest ponad ciemnością, czasem i przestrzenią :) ślicznie napisałeś Migrenko ! I to nie jest nic ! To jest wszystko ! :) 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...