-
Ostatnio w Warsztacie
-
KOBIETA 368
Jedna z tych nocy, w której toniesz
wzburzając fale mlecznej mgły,
w oddali czuły blask latarni
samotny żagiel bielą śni.
W tłumie krzykliwych, ludzkich twarzy
schronieniem w ciszy znaleźć spokój,
szukając światła szukasz siebie
w uśpionym porcie cząstek mroku.
Zmierzając nocą ku przystani
czas zapomina, echem lat
granitem skały w korze drzewa
zostawisz tylko lekki ślad.
Adler :) Dziękuję za inspirację: „Latarnia morska”.
Z dedykacją dla Ciebie:)
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 71 odpowiedzi
- 1 540 wyświetleń
-
- 37 odpowiedzi
- 595 wyświetleń
-
- 35 odpowiedzi
- 562 wyświetleń
-
Zakochanka dla Janka 1 2
Przez viola arvensis, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
- zakochanie
- zauroczenie
- (i 2 więcej)
- 32 odpowiedzi
- 1 221 wyświetleń
-
- 31 odpowiedzi
- 920 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Nefretete · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Obok znanych form w poezji klasycznej, brachykolon również zalicza się do niej (wyrazy jednosylabowe). W korzystaniu z notatnika, nie widzę nic złego i nie rozumiem, dlaczego wspominasz o informatyce. Ta, napewno jest inna? (może to złe określenie) Nie wiem, co mam napisać — może to, że nauka, imho opiera się na metodzie prób i błędów, dzięki którym budujemy jej bazę. Czy ludzie upodabniają się do automatów, nie mnie jest to oceniać. Natomiast wiedza zawsze się przydaje, zwłaszcza w tym przypadku. Dziękuję i pozdrawiam. -
-
Przez Berenika97 · Opublikowano
@Alicja_WysockaTo ciekawe, co piszesz, bo ja też najczęściej piszę w nocy. :) -
.thumb.jpeg.b5ae7bcef73c3501c1166879fc389fb7.jpeg)
Przez huzarc · Opublikowano
Jestem wyszczerbiną Szczerbca, piórem husarskiego skrzydła i chłopskim kołtunem. Zaściankowym obrazkiem i magnacką sztukaterią. Chatą z sosnowego drewna i ruiną dworu, obrosłą ciemnym mchem. Dymem huty i sianokosami szumiącymi świętojańskim czerwcem. Jestem chłopskim oporem i butą szlachciury; męką Łyskowskiego i złotą ramą Czarnej Madonny. Dzwonem Zygmunta i wielkopiątkową kołatką. Żelaznym słupem wbitym w wody Odry i nostalgią za Kresami. Pomrukiem śpiących rycerzy w granitach Giewontu i żołnierzami wyklętymi, złożonymi w brzozowym gaju. Płonącą barykadą i kamieniami rzuconymi na szaniec, obok bruku, gdzie spadł fortepian Chopina. Prawem i nieprawością. Krzyżem przydrożnym i karczmą zajezdną. Słowem poety i przekleństwem ulicy. Karabelą u pasa i wytrychem w kieszeni. Arytmią i dystrofią, oddechem zrywu, przesuwaniem granic, wiarą w wieczność, nadzieją na dobrobyt. Jestem modlitwą malowaną na dnie źrenicy, o to, aby nie patrzyła na grzech. Ułańską fantazją i dulszczyzną kamienicy. Szarzyzną równin opadających mgławicami smutku i barwnym kobiercem łowickiej wycinanki. Szelestem leśnego igliwia i asfaltowym zapachem dworca. PGR-owskim blokowiskiem i szklanym archipelagiem Mordoru. Fotografią Pałacu Saskiego i grobem niejednego nieznanego żołnierza. Manuskryptem wykłutym na pergaminie i krzywym napisem spreju na wagonie. Kosą, strzykawką, pługiem odwracającym ziemię przodków. Jestem strzałem w potylicę, katorgą, szlochem niedoli, tęsknotą za ojczyzną. Jestem ukąszeniem wszy w miejscu orderów i wygodą emigracji. Pejsem chasyda i wąsem sarmaty. Dębowym borem smutku i jeziorem wakacyjnego szaleństwa. Ławką w parku i obozową celą. Hejnałem i popiskiwaniem tramwaju. Niezłomnością Kordeckiego i piętnem niejednej zdrady. Krwią, czasem ostatnią, sierpem i młotem u drzwi, szkiełkiem zieleni i różowymi okularami na sercu. Sierpniową ciszą upału, która dudni dzwonami na kościelnej wieży. Maską spawalniczą ojca i skradzionym zegarkiem dziadka. I jestem pocałunkiem, który wypełnia usta kobiece w grudniowym świetle ulicy. Po wieczność. Jestem tym wszystkim, z czego mnie zlepiono. Czas ulepił mnie krwią, ziemią i pamięcią. -
Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano
@Berenika97Dziękuję Bereniko, mnie się chce najbardziej pisać w nocy. Całe frazy ustawiają się w kolejce do zapamiętania, a ja je przestawiam, zamykam, wywalam, wyłażą jak niegrzeczne dzieci z łóżek, jak te plotki którym chce się pić nocą - z piosenki. Muszę wstać, dać im atrament do picia, znaczy zapisać. I tak się rano budzę i patrzę, jak wygląda to coś, z niczego. Serdeczności dla Ciebie i podziękowania :)
-
-
Najczęściej komentowane
-
.thumb.jpg.dacf7311899f783f84da8eb519662d9e.jpg)
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się