Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Supernowa

Radosław Radosławny
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Radosław Radosławny

Radosław Radosławny

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Dzisiaj jakaś gwiazda umarła,
A ja tego nie widziałem.
Inna znowuż się narodziła,
Wiem, bo o tym czytałem.

To, co widzę dzisiaj za oknem,
Jest ciszą utkwioną w przedmiotach:
Śpiące drzewa, wrona bezszelestna, dachy pod śniegiem...
Nawet ludzie milczą idąc po chodnikach.

W tej ciszy próbuję wytężyć słuch,
I już uchem Cię dosięgam,
Chwytam Twój zapach niesiony przez wiatru podmuch,
Także dłonie mocno w Twoją stronę wyciągam, lecz nie sięgam :(.

I już wiem, że się łudzę,
Ale jesteś, chociaż Cię nie widzę.
Wczoraj umarłem, jutro się narodzę,
A Ty będziesz o tym milczeć w tłumie.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Leszczym
      A

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Bożena De-Tre Moje ostrogi to auto Audi A8, którego jeszcze nie miałem przyjemności dokupić :) Ale jak dokupię, to podkupię jakąś A, a dopiero potem się zacznie, oj zacznie :))
    • bazyl_prost
      Kwiat betonu

      Przez bazyl_prost · Opublikowano

      @FaLcorN na razie grzęznę w piasku  
    • Florian Konrad
      Samobóg

      Przez Florian Konrad · Opublikowano

      ten tekst równie dobrze  mógłby nosić tytuł Mit o złotym żuczku. takim cuda czyniącym, którego należy złapać, obrać z opalizującego pancerzyka, ten – położyć sobie na protezie oka (odrobina nieprawdziwości jest konieczna, by udały się czary: postronnicy chcący wiedzieć o nas wszystko, a nawet więcej, łyknęli haczyk, potulnie dali się zaprowadzić w dzicz). po kiego? aby Widzieć, w sztucznej gałce rozkrzewiły się świetliste jeżyny, wybujały jabłonie Edenu. by dało się dostrzec swoją postać w aureolowej (aureolnej?) otoczce, spojrzeć, niby w fikuśniusie zwierciadełko – i obejrzeć siebie siedzącego na chmurze, w przebitym różkami saturno. ...a teraz puszczam legendkę w ruch, przecinam jej pęta. i niech biegnie-leci przed siebie, samopas, zderza się z innymi. niech zadziobie ją na śmierć ten kruk, co to podobno przynosił codziennie pół bochenka chleba dla świętego Pawła pierwszego pustelnika (albo innego zamuła, którego trzeba było dokarmiać, bo sam był zbytnim nieogarem, żeby sobie skombinować papu), niech wżerają się w nią baśnie filmowe, animowane serialidła, kadry z panią Frał krzyczącą "Apokalipsa!". rzucam legendkę na pożarcie innych, które wkręcą się w nią, wmielą. może zdechnie całkiem ślepa.
    • Bożena De-Tre
      A

      Przez Bożena De-Tre · Opublikowano

      @Leszczym …takie aj aj aj po trzykroć?Bose-:)A gdzie ostrogi proszę Mistrza…-:)
    • Florian Konrad
      Flormaszyna

      Przez Florian Konrad · Opublikowano

      @Domysły Monika Dziękuję serdecznie za tak pozytywny odbiór. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...