Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Gdy ktoś (coś) odchodzi


Rekomendowane odpowiedzi

Popatrz
Jak wąż zwinięty w ciepłym kącie fotela
Przykryty puszystym miękkim futrem śpi kot.
Śni mu się mysz nieruchoma,
Otoczona kroplami szkarłatnego mleka.
Potknąłem się o tragedię tego ogoniastego ciała
Przez zimny strych przebiegając w kierunku pokoi
I kucając obok drobnego zwierzęcia
Chwilowym niepokojem umysł przeraziłem.
Próżno czekałem odpowiedzi twardych desek
Na pytania, których nie mogły usłyszeć:
Jaki krzyk ten wielki świat żegnał,
Ile odwagi tyciemu sercu zabrakło, by uciec przed śmiercią?
Czy głód obcy był myszy,
Kiedy sytego kota mordercze zaspokajała zapały?
Rozum ludzki z odpowiedzią mi pospieszył
-Taki charakter koci, takie natury prawa.

Byłem sam, kiedy umierał przy mnie człowiek.
Jego charczący oddech milczenie między nami zagłuszał,
Bo ciężkie jak ołów w gardle stają się słowa,
Gdy w zamian otrzymują świst i chrobotanie tartaku.
Średnia amplituda drgania serc była u nas miarowa:
Tamto serce zwalniając moje przyspieszało.
Gdy odchodził nieprzytomnie, nie wiedział nawet,
Że swojej samotności nie jest jedynym właścicielem;
A umysł bunt bezkształtny szybko uciszył
- Taki charakter ludzki, takie natury prawa.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Weroniko, serdecznie dziękuję za komentarz.
Ps. czy możesz uściślić, jakie masz zastrzeżenia do budowy?

Jednocześnie proszę pozostałych odwiedzających o pozostawienie jakiegoś komentarza. Jestem przekonany, że coś musiało was zaniepokoić, zbulwersować; na pewno macie jakieś zarzuty do formy lub treści. Będę niezmiernie wdzięczny za wszelkie szczere wskazówki. A może po prostu ten wiersz jest dla was nie dość "słodki"?

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Przeszkadza mi w tytule – ktoś, coś- może tylko „Gdy odchodzi”. W treści jest pewien natłok myśli troszkę zbyt niechlujnie uporządkowanych jednak wiersz wart przeczytania. Jest na tym serwisie kilka osób, które potrafią udzielać dobrych rad i pomagają uporządkować treść, pewnie tu wpadną więc się nie martw brakiem ogromu komentarzy. Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

tytuł: nie rozumiem wątpliwości, albo ktoś, albo coś, ten nawias jest dla mnie nie na miejscu ;)

To bardziej proza poetycka niż wiersz, szczerze mówiąc.

puszystym,miękkim futrem to znowu za dużo, jeden przymiotnik spokojnie by wystarczył.

*mysz nieruchoma, a po co ta sztuczna inwersja? nieruchoma mysz :)

przebiegając: naturalniej byłoby
Biegnąc przez zimny strych(...)

umysł przeraziłem, patrz *

tyciemu- kolokwializm, do klimatu nie pasuje.

ciężkie jak ołów -banał, łatwo to zmienić w ciekawszą myśl

drgania serc,tamto serce - unikaj powtórzeń

Temat ciekawy, realizacja z błędami,ale nie najgorsza.
Całość średnio mi się podobała, ale jestem raczej wybredny ;)
I przepraszam za wejście z butami w tekst, tak mam w zwyczaju ;)
Zasłaniam sie dobrem autorów :P
Pozdrawiam
Coolt

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Dodaję text, bo przecież nie wszyscy muszą słyszeć, bardzo nie delikatny byłem   Mgliści! Mgliści!   Téy ręki chyba ráz pierwßy ruchy Przywykłéy KURZYM STUKANIOM Pradawne Rodu (ręki bogów!) kieruią duchy Oporną ßeptom i graniom.   Ręka – potrzeba – być iako różdżka (rózga!) Morzu każąca i mia∫tu, I wßy∫tkim gło∫om i ∫ercom; pu∫tka Bogom po∫łußna – poiazdu (wrum !!)   Bez myśli wła∫néy ani woli, POZA Prędkości dziką mocą zwierza, POZA Pogardą śmierci i cierpień – żołnierza U∫t nieznaiących podłe ∫łowo: boli. (wrumm!)   Poiazdem śmigłym taka ręka, pewną, Wło∫em przepaści, bły∫kawicą toru, Niemożéł pogrom – poci∫k plą∫u – tęcza Gniewną ścież ognia rozpa∫ániu ∫tworu Wrogiego ślącá z niewidzialnych krain Zdań przewiezionych zawieruchę káźni (rózga!).   U∫łyß głos, o!, u∫łyß głos – to mówi Niebo! Słyß i piß iak déßcz (to mówi Ziémia), piß, to idzie żniwo! Małe drzwi, wą∫kie drzwi z nocy w dni w noc i w i – na powrót; Nie bóy śię, nabóy-gniéw, na bóy-∫én, już u wrót (mgliści!):   Twoia ręka nieu∫trach mi∫trz miecza ćwiczoną Muśi być: pióro bronią, ścieżka (znik) zielono... (poiaw) Paiąk na niczym, nie przerywáy żyłki – Ona twoia. Do∫konału żąda dzieło – Mgliści! Mgliść ową ∫śiy palcami, rękopi∫u ∫trzenic Pu∫tę śpiewáć moczárem – czárem mocy, zdrzewić! Ręka w pióro poiazdem boiowa dla bogów: Słowa ∫płyną wieczerne – ∫iłą ∫práwiß pokóy! Czołgiem bądź nam rozumnym i myśliwcem prawym...   Mgliści!   Wrum! Rózga! Kurzym stukaniom? Bojowym! Mgliści!
    • świat nie zwraca uwagi na nasze myśli marzenia  czasami się zatrzymuje  patrzy z ironią na nas  jak na intruza    zapominamy kim jesteśmy gubimy Boga  a świat rozgrywa swój mecz  bez nas nie może się obyć  daje więc trochę światła  wystarczy aby zostawić  mrok za sobą  wskoczyć na piedestał    niekiedy daje władać czasem  wszystko ustawiamy na nowo  mimo zadowolenia  upada nie tylko na kolana    tylko czasami się wstydzimy    5.2024 andrew 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      A ja się czuję całkiem żywy jeszcze:)))   Pozdrawiam  
    • Komentarz odautorski: należy śpiewać w formie Bel Canto - głęboko, spokojnie i wolno...   Łukasz Jasiński 
    • @poezja.tanczy @poezja.tanczydziękuje pozdrawiam  ciepło @andrew
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...