Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

dom miłości, wejście pierwsze, od razu intymne:
schizofrenia. dziki śnieg na rękawie parapetu oczy
w ciup usta poszły na warunkowe. oddycham chociaż
właściwie zastanawiam się czy oddycham. małostronny
odcinek drogi właśnie uciekł mi w górę. z dołu
nadchodzi pani sąsiadka która brzęczy szkłem. nie wiem ile mam
osi na ilu napędach,w każdym razie gnam mozolnie
przez najbliższy pagórek zdania podwójnie nieciągłego

śnieg syczy

bardziej niż rudy kot. już się nie zdarzy miejsce
i anafora. z dalekiego świata wraca ś'wiadomość
albo się ugryzę albo się pobiję albo się urżnę
czwartego kąta nie ma

Opublikowano

raczej wygląda mi to na wyjście żebra z kaloryfera
ale wiem, nie powinienem się czepiać, nic w zasadzie
istotnego droga Izo nie przekazałaś, ot tak przeleciałaś
bim-bom - opisik, siupasiup i?
a skąd wzięłaś te pagórki zdań? czyżby podłoga się rozkleiła?
wiersz wydaje mi się taki szyty skrawkami - jak to kiedyś tworzyli
poeci - łapali zdania i o ... wiem ... był chyba taki Kryska
tylko, że on potrafił nawet z Trybuny Ludu (chyba tak jak pamiętam)
sklecić kilka słów i wyszedł wiersz, daj znać jak coś zmienisz
z chęcią dołączę do grona tzw. głaszczących

z ukłonikiem i pozdrówką MN

Opublikowano

jest jakiś rodzaj poezji, widać włożyłaś w swoje dzieło prace, jest w nim dużo zagiegów literackich jest ono dopieszczone, ma swój swoisty klimat, ale niestety zabrakło najważniejszego, nie zdołałaś mnie nim urzec.

pozdr.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



to niech w końcu ujmie - wiem, że potrafisz, masz swój styl,
a z chęcią wziął bym Droga Izo wydrukował taki wiersz i jak już
wcześniej wspomniałem - dołożył mjuzaka, oczywiście za Twoim
pozwoleniem - i oby co - to wiersz nie musi być w ramach rymów
i na sztorc pisany - sama wiesz, ze każdy dobry wiersz ma swoją
melodię - czekam więc
z ukłonikiem i pozdrówką MN
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Izo, siedzę tu i myślę dokładnie to samo. Ten wers psuje wiersz.
Bez "miłości" pierwszy wers jest świetny.
Wersy jak dla mnie za długie (tak już chyba mam, że lubię krótkie, poza tym się nie znam ;), już je tu sobie pociachałam na własny użytek. Nie myśl, że próbuję Cię poprawić - tak tylko sobie czytam na różne sposoby.

dom, wejście pierwsze, od razu intymne:
schizofrenia. dziki śnieg na rękawie parapetu
oczy w ciup usta poszły na warunkowe.
oddycham chociaż właściwie zastanawiam się
czy oddycham. małostronny odcinek
drogi właśnie uciekł mi w górę. z dołu
brzęczy szkłem. nie wiem ile mam
osi na ilu napędach, w każdym razie
gnam mozolnie przez najbliższy pagórek
zdania podwójnie nieciągłego

śnieg syczy

bardziej niż rudy kot. już się nie zdarzy
miejsce i anafora. z dalekiego świata
wraca ś'wiadomość

czwartego kąta nie ma



Pozdrawiam. Fanaberka.
:-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • pochichoczmy. opowiem historię biednego weneryka, który za opłatą udostępnia krasnoludkom pokryte szankrami ciało, robi za żywą ścianę wspinaczkową. postarajmy się nie pamiętać o grozach typu instynkt samozachowawczy, co sprawia, że nieraz czuję się jak zamknięte w klatce zwierzątko albo jak człowiek, w którego podczas sumy wlazł demon, kazał wyciągnąć z kieszeni noszoną od czasów harcerstwa finkę, wbiec na ołtarz i przyłożyć ją do szyi odprawiającego nabożeństwo księdza, po czym opuścił ciało opętanego (i co teraz? ocykasz się, biedaku, w samym środku szamba-tornada, nie chciałeś, nie ty zrobiłeś, nie wiesz, co jest grane, a tu nagle rzucają się na ciebie jakieś chłopy, obezwładniają). że bywa się rozkraczonym jak przejechana żaba, próbując złapać, spoić rozjeżdżające się wymiary. oj tam, jest dobrze. wiesz, przyśniło mi się słowo "wypoliczkowany". i nozdrza pełne krakersów. nie wiem, czyje. pośmiejmy się z tego.
    • @Alicja_Wysocka Dziękuję serdecznie. @Roma Również dziękuję, najserdeczniej!
    • @Marek.zak1 No wiesz... :)
    • ani kolorowa cerata ani biały obrus ba nawet bukiet polnych kwiatów   nie upiększy tak kuchennego  stołu jak najzwyklejsza kromka chleba   pachnąca polem wiatrem słońcem która nie mówiąc  do nas przemawia  
    • @Robert Witold Gorzkowski, @Jacek_Suchowicz,@Naram-sin,@Roma   Moja odpowiedź – z szacunkiem i sercem dla poezji (i poetów):   Dziękuję Wam wszystkim za ten głos w dyskusji - czytam z uwagą i sercem, bo każdy z nas przychodzi do poezji z innej strony, ale z tą samą wrażliwością. Nie piszę tego, by kogokolwiek pouczać czy oceniać. Wręcz przeciwnie - to, co mnie cieszy najbardziej, to że w ogóle rozmawiamy o warsztacie, o formie, o treści - bo poezja nie jest przecież tylko "czuciem", ale i "sztuką słowa". A jedno nie wyklucza drugiego. To, że dzielę się wiedzą o rymach, rytmie, akcentach - nie znaczy, że mówię komuś: "piszesz źle". Mówię raczej: "Zobacz - możesz pisać jeszcze lepiej, pełniej, świadomiej. Masz już serce - teraz daj mu język, który uniesie je wyżej." Rozumiem dobrze głos Roberta - czasem czytam tekst, który formalnie jest "nieskładny", a mimo to porusza - i nie chcę mu tego uroku odbierać. Ale to, że coś mnie porusza, nie zawsze oznacza, że jest poezją w sensie literackim - czasem to po prostu emocjonalna wypowiedź, poetycka impresja. I to też jest cenne, tylko... warto mieć świadomość, gdzie kończy się "słowo intuicyjne", a zaczyna "słowo świadome".   Bo świadomość to nie kaganiec. To światło.   Nie każdy musi pisać według reguł - ale warto je znać, choćby po to, by łamać je z premedytacją, a nie przez przypadek. Tak samo jak w muzyce: można zagrać ze słuchu, ale jeśli znasz nuty - grasz odważniej. Dlatego - dziękuję, że mnie słuchacie (tu kładę rękę na sercu i kłaniam się z wdzięcznością).   Ja Was słucham też. I choć jestem trochę taką „ciocią od rymów”, nie chcę być ani strażnikiem poprawności, ani recenzentem dusz. Chcę być tylko osobą, która pomoże słowom chodzić prosto - wtedy, gdy się potykają. Reszta należy do serca - i do poezji. Z serdecznością, Ala
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...