Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

przekładam ostre narzędzia
z ręki do szuflady
i znowu do ręki
namawiam się na cięcie
by po raz ostatni przelać soki

zaciekle walczę z wewnętrznym
pragnieniem, nie nasyceniem duszy
i cielesnej grupy mięśni
która krzyczy TNIJ

bodźce nie pomagają
zmuszając do grzechu

stoję w kuchni i płaczę
krojąc podwójną z serem

Opublikowano

Dobrze rockujący utwór znaczy zacier na coś bardzo smacznego jest. Dowiadujemy się, że to błaha historia, krojenie czegoś (ten płacz to od cebuli czy jest to wyraz emocjonalnego załamania się podmiotu? chyba, że idę za daleko w interpretacji). Jednak posaida pewien ciężar gatunkowy.
Z każdego tekstu próbuję wyłowić coś dla siebie. Tu jest to coś. Mianowicie te skłonności do samookaleczeń. Chyba większości ludzi (zwłaszcza tym o osobowości neurotycznej) zdarzyło się/zdarza myśleć w podobny sposób. Co by było gdyby...cięcie...
Mam wątpliwości, które możesz rozwiać:
a) czy aby to "płaczę" jest tu niezbędne?
b) "i cielesnej grupy mięśni" - wiem, że w poezji wolno wiele, ale mięśnie są cielesne, więc w jakim celu to podkreślasz?

Opublikowano

Interpretację zostawiam odbiorcy i nie będę się w nią zagłębiać ;)
Płacz jest wynikiem przegranej.Podmiot bardzo chciał,starał się nie poddać, ale nie udało się - poniósł klęskę,przegrał.
Co do cielesności to nie wiem czemu tak to napisałam.Poprostu potrzebuje tam tego słowa.

Dziękuję za komentarz :) mam nadzieję że rozwiałam wątpliwości ;)
Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Kamil Olszówka Czesc i chwała bohaterom! Piekny wiersz. Zostawiam szczery  podziw

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Simon Tracy W trumnie umieszczasz parę kochanków w wiecznym uścisku, co dodaje tej śmierci swojego rodzaju romantyzmu. Spotkałam się z tym pierwszy raz. Ale szczególnie poruszająca jest druga część, gdzie sen z ukochaną kontrastuje z przebudzeniem "do zimnej jak lód" rzeczywistości. Ostatnie wersy (dotyczące broni) są dla mnie wyjątkowo trudne — sugerują możliwość samobójstwa, co całemu wierszowi nadaje bardzo ciemny wymiar. Ogólnie tekst jest piękny.
    • ~~ Jarek i Karol dzisiaj w Zimowie - po co przybyli? Zaraz odpowiem .. Kupili narty - liczą na śnieg, tego tu nie ma - był, ale zbiegł; czyli stopniał i spłynął .. Obarczyli więc winą obecnie rządzących - bo to ponoć przez nich, mamy okres gorący pomiędzy Polakami .. Czy to jest prawdą? Odpowiedzcie sami i .. czy śnieg od tego topnieje?!! Skomentujcie szybko .. bo mnie krew zaleje!! ~~
    • @lena2_ To piękny wiersz! Czytam to jako rozmowę z sobą – między tą częścią nas, która chce wolności i rozwoju, a tą, która wie o naszych ludzkich ograniczeniach. Wiersz ma też lekkość – jest lakoniczny, ale wiele mówi.
    • @Nata_Kruk To piękny wiersz o twórczości, melancholii i przemianie emocji w sztukę. Smutek i niepewność przechodzą w pracę rąk, gdy abstrakcyjne uczucia stają się namacalne — kolory na palecie, pociągnięcia pędzla. Jest kontrast w tym wierszu. Na początku wszystko jest statyczne, szare, zadumane — jesień, szarość, a potem pojawia się ruch, energia: "wybudzam farby", "sztaluga pląsa", uśmiech. To nie jest ucieczka od smutku, ale jakaś transformacja go w coś. Pytanie na końcu — "czy zechcesz teraz ramkę dorobić?" — jest super nieproste i genialne.  To pytanie o ukończenie, o wypełnienie, o krok dalej. A może i o to, czy w ogóle mamy prawo „dokończyć" rzeczy niedokończone? Pewnie znowu za bardzo kombinuję - wiersz piękny i mądry. :))
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...