Sen o Stolarzu

[Łukasz W]

Spójrz, jak tu pięknie: z nocnych stolików spływają
atole białego złota, a stolarze palą fajkę gasnąc przed

czasem. Nie tak smakowały porzeczki, gdy opadł pył
i kokosowe wiórki kołysanek. Dziś sypiamy inaczej,

odwróceni nowymi brzegami, gdzie dryf tym samym
klifem i smakiem. Zabrakło Pinokia na poczęstunek,

sam jeden podpiera szwedzkie stoły jak Atlas i płacze;
ja będę, ja będę. Zanim ściany przemokną papilarnym

milczeniem, oddam świat do antykwariatu. Rozgryzieni
zrosimy żarówki półcieniem i zaczekamy na Gepetta.

Zaczekamy na dzieci drewniane od słońca.

[były__premier]

nie jest najgorzej, miejscami bardzo ładnie, np.

Dziś sypiamy inaczej, odwróceni nowymi brzegami,
gdzie dryf tym samym klifem i smakiem.

oddam świat do antykwariatu

Zaczekamy na dzieci drewniane od słońca.

reszta nie w mojej poetyce, ale jest nieźle;) pozdry

[Dotyk]

To jest bardzo fajny, klimatowy tekst. Malo do czyszczenia, bo wiersz przejrzysty.
Co on na Boga robi w tym dziale?
O wiele lepszy od wlepianych tam w duzej ilosci gniotów.
Rozumiem dystans Autora, ale proszę nie przeginać:)

mirka

[Łukasz W]

dziekuje. pomysle o tym;)

pozdrawiam

[M._Krzywak]

Bardzo dobry.
Pozdrawiam

PS - więcej nie pisze, tekst mówi sam za siebie.

[atlantyda]

o jak miło pod dobrym wierszem się podpisać.To jakby częśc schedy, natchnienia autora przejąć.
dzieci drewniane od słońca - niesamowite

[Łukasz W]

dziękuję bardzo X2 :)

pozdrawiam serdecznie

[Piotr_Jasiński]

Co strofa to smaczek. Przedmówcy prawdę prawili.
Z Dotyk się jednak nie zgodzę, jak pisze jest tam cała plejada (czytaj w W)
byle czego z małą domieszką perełek.
Tu jest dużo więcej dobrych wierszy.
Piozdrawiam.

[dragon-fly]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Reszta zatrzymuje.
Zachwytu :).