Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wiatr szumi

Monique-9
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Monique-9

Monique-9

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

wiatr smutno szumi
w młodych listkachdrzew
kocham i pragnę
tęsknię przecież wiesz
zbyt silne jest to
nagłe pragnienie
głęboko we mnie
gdzieś w środku drzemie
serce nie sługa
i nie wybiera
lecz chcę mieć w tobie
też przyjaciela
proszę powiedz mi
dlaczego to ty
dzień witam żegnam
twoim imieniem
noc zamienia się
w wielkie pragnienie
cóż mam robić cóż
gdy śpię w łożu
namiętnych róż
a rano pokój
przepełnia zapach
twych orchidei
dzień wzbudza we mnie
wiele nadziei
kwiaty i miłość
pachną dziś wszędzie
nie wiem ach nie wiem
co kiedyś będzie
jednego jestem
pewna, powiem ci
że moim szczęściem
jesteś właśnie ty

egzegeta

egzegeta

Opublikowano
Opublikowano

Moniczka popełniła jeden zasadniczy błąd
- zamiast do warsztatu, wiersz trafił tu do zaawansowanych.
Myślę, że przez zwykłe niedopatrzenie.
a wiersz ?... :(
Autorka musi przejść gruntowne "szkolenie" w warsztacie
jeśli cierpliwa i uparta - myślę, nie zrazi się pierwszymi komentarzami.
Pozdrawiam serdecznie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • viola arvensis
      Jesienią…

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @Kamil Olszówka Czesc i chwała bohaterom! Piekny wiersz. Zostawiam szczery  podziw

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Berenika97
      Pieszczoty mogilnych kochanków

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Simon Tracy W trumnie umieszczasz parę kochanków w wiecznym uścisku, co dodaje tej śmierci swojego rodzaju romantyzmu. Spotkałam się z tym pierwszy raz. Ale szczególnie poruszająca jest druga część, gdzie sen z ukochaną kontrastuje z przebudzeniem "do zimnej jak lód" rzeczywistości. Ostatnie wersy (dotyczące broni) są dla mnie wyjątkowo trudne — sugerują możliwość samobójstwa, co całemu wierszowi nadaje bardzo ciemny wymiar. Ogólnie tekst jest piękny.
    • bronmus45
      - cie choroba ..!!!

      Przez bronmus45 · Opublikowano

      ~~ Jarek i Karol dzisiaj w Zimowie - po co przybyli? Zaraz odpowiem .. Kupili narty - liczą na śnieg, tego tu nie ma - był, ale zbiegł; czyli stopniał i spłynął .. Obarczyli więc winą obecnie rządzących - bo to ponoć przez nich, mamy okres gorący pomiędzy Polakami .. Czy to jest prawdą? Odpowiedzcie sami i .. czy śnieg od tego topnieje?!! Skomentujcie szybko .. bo mnie krew zaleje!! ~~
    • Berenika97
      własna rama

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @lena2_ To piękny wiersz! Czytam to jako rozmowę z sobą – między tą częścią nas, która chce wolności i rozwoju, a tą, która wie o naszych ludzkich ograniczeniach. Wiersz ma też lekkość – jest lakoniczny, ale wiele mówi.
    • Berenika97
      Śnienie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Nata_Kruk To piękny wiersz o twórczości, melancholii i przemianie emocji w sztukę. Smutek i niepewność przechodzą w pracę rąk, gdy abstrakcyjne uczucia stają się namacalne — kolory na palecie, pociągnięcia pędzla. Jest kontrast w tym wierszu. Na początku wszystko jest statyczne, szare, zadumane — jesień, szarość, a potem pojawia się ruch, energia: "wybudzam farby", "sztaluga pląsa", uśmiech. To nie jest ucieczka od smutku, ale jakaś transformacja go w coś. Pytanie na końcu — "czy zechcesz teraz ramkę dorobić?" — jest super nieproste i genialne.  To pytanie o ukończenie, o wypełnienie, o krok dalej. A może i o to, czy w ogóle mamy prawo „dokończyć" rzeczy niedokończone? Pewnie znowu za bardzo kombinuję - wiersz piękny i mądry. :))

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...