Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Na tak - wziął się zakochał i pewnie to bieganie,
to taki jest rytuał na owcy omotanie?
Ja myślę, że bandyta,
za chwilę owcę schwyta,
by na noc mieć panienkę, a rano fest śniadanie.

Opublikowano

A być może jest z układów
i biegając bez ubrania
reklamuje partię dziadów
która tyle już starania
wkłada właśnie w czoła pocie
aby teraz wśród owieczek
zlikwidować bezrobocie.

Opublikowano

Owca choćby bezrobotna
nigdy w miejscu nie ustoi
zawsze ją tam jakiś pasterz
kiedy dojrzy to wydoi.

A gdy wyssie to co trzeba
też jej samej nie zostawi
i z innymi wyssanymi
wnet do skupu ją odstawi.

Tam następni już zadbają
by się czuła niczym gwiazda
a gdy z sierści ją oskubią
to się zacznie ostra jazda.

I tak los jej przesądzony
bo tak w gwiazdach zapisane
i dlatego nie chcę owcą
ja tam wolę być baranem.

Opublikowano

Mnie tam wszystko jedno,
bo samopas latam,
W stadzie trza się słuchać,
a nie cierpię bata.

Więc niech zwą, jak chcą
- czarną owcą, baranem...
lecz mojego beretu
nie wypchają sianem.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @marekg czytając Twoje wiersze próbuję " złapać myśli" , które wplecione są w wersy, ale są one takie eteryczne, delikatne, wręcz nieuchwytne...Lubię jednak wnikać w ten wyjątkowy świat, gdzie przenikają się ludzkie cechy charakteru z otoczeniem, nadając właśnie przedmiotom rożne emocje. Latarnia, która spala się ze wstydu obnaża doskonale  ludzkie słabości...Bardziej ujmująco i magicznie nie możnaby tego wyrazić...Dla mnie to poezja z górnej półki! Pozdrawiam :)
    • @Radosław czas jest dla nas nieubłagalny. On nigdy nie zostawia reszty, jedyne co zostawia to niedosyt po utraconych chwilach...Powiedziałabym, że jest wręcz bezlitosny...Gratuluję miniatury, jest bardzo udana moim skromnym zdaniem. Pozdr:)
    • @Alixx22 ten szept wiatru przedstawiony w wierszu przenika niepokojem do szpiku kości. To " zawodzenie wśród sosen" jest tak obrazowe, że i ja je słyszę...A " krzyk nasączony szeptem cienia" jest niebanalną metaforą osamotnienia podmiotu lirycznego. Innymi słowy ten wiersz to tzw. moje klimaty. Pozdr:)
    • @Waldemar_Talar_Talar ciekawy wiersz z motywem dwóch scen. Tylko tak sobie rozmyślam, że scena to i może nawet jest jedna tylko jej wygląd ulega niekiedy zmianie , no i role różne w życiu przybieramy. Druga kwestią wartą reflekji jest także stwierdzenie na końcu weru, traktujące o tym , że człowiek  nauczył się grać rolę...Chyba nie zawsze umiemy te role zagrać, niekiedy potrzebujemy wsparcia innych ludzi. Ile razy popełniamy przecież błędy co mogłoby sugierować, że jednak nie do końca umiemy właściwie tę rolę odegrać...Interesujący jest Twój wiersz, lubię właśnie takie, które pozostawiają tyle wolnej przestrzeni do interpretacji! Pozdrawiam!
    • @Leszczym tylko byś powiedział inaczej

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...