Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Do diabła!

Anna Maria K.
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Anna Maria K.

Anna Maria K.

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Diabli muszą dziś nieziemsko balować
i piekielnie dawać w szyję,

bo widzę przyprószone sadzą
włosy i powieki,
a pod stopami czuję gwar
ucztujących z Herodem biesiadników.

Wszystkie kręgi obiegła już widocznie
dobra nowina...

Tak to się tam w dole niejeden cieszy
jak się człowiek spieszy i upada
potykając o własny czarci ogon
albo widły zalegające w kącie.

Nie ma co się znowu pieklić;
może naprawdę nie tak tam strasznie,
a Dante pisywał tylko baśnie.

Anna Maria K.

Anna Maria K.

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Witam!
Wieki już mnie tu na forum nie było i nie ukrywam niepokoju z powodu powrotu po tak długiej nieobecności, po której winno by się spodziewać jakiejś ewolucji dojrzałości poetyckiej, a tu 'talyntu' jak nie było, tak dalej ni ma ;)
Pzdr dla wszystkich!

zak stanisława

zak stanisława

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


że tak powiem fajny ten wiersz ...
Anno, talent nie przychodzi sam z siebie, ino wena może czasem trafić w jakiś zapłon- he he
ale tak z nowym rokiem diabli nadali jakieś uroki:

"Tak to się tam w dole niejeden cieszy
jak człowiek upada gdy bardzo się śpieszy
o własny czarci potykając się ogon
albo widły zalegające sień"

wybacz zmanę ale tak misie rymnie zrobiło, pomimo

pozdrawiam zdrowiem noworocznym... ES
Anna Maria K.

Anna Maria K.

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Oczywiście wiem, że tam można by się pokusić o rymy, ale specjalnie nie zestawiłam w klauzuli cieszy/ spieszy - a jeden rym zostawiłam w poincie. Choć wydaje to się może przypadkowe, to było jednak przeze mnie przemyślane, a ocena efektu, to już nie moja działka ;)
Dzięki Stasiu, pzdr!

HAYQ

HAYQ

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Podoba mi się, oprócz osadzającej się sadzy i zestawienia widzę sadzę. A może tak:

"bo widzę pokrywającą
włosy i powieki
sadzę,..."
Pozdrawiam
Anna Maria K.

Anna Maria K.

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Sadza osadzająca się? Toż to paronomazja, i to zaprawdę całkowicie przypadkowa!
Stokrotne dzięki za zwrócenie uwagi na ten szczegół - bynamniej uroku wierszowi ta wątpliwa gra słów nie przydaje!
Co może sadza, prócz osadzania się - mi przychodzi na razie do głowy tylko zaproponowane powyżej "pokrywać", choć szczerze nie przekonuje mnie tak, jak osadzanie.
widzę sadzę
hmmm, czy to błąd stylistyczny?
a może
bo widzę przyprószone sadzą
włosy i powieki

Nie chcę zbytnio epatować tą sadzą, więc może lepiej niech tylko sobie prószy, a nie od razu pokrywa włosy ;)

Dziękuję jeszcze raz za te ważne dla mnie uwagi i proszę o rozstrzygnięcie, jak brzmi poprawka!

pzdr.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • P.Mgieł
      niebieskie oczy, których nie dotknę

      Przez P.Mgieł · Opublikowano

      siedzę tu, z popielniczką pełną spalonych prób, i tanim winem, które nie udaje już nawet taniego pocieszenia. jest wieczór, a może ranek, w tej dziurze wszystko zlewa się w jedno— czas, smród, moje myśli. ona ma oczy jakby ktoś nalał nieba do kieliszka i postawił na słońcu, tak jasne, że boli kiedy patrzy, na innych. nie na mnie. nigdy na mnie. śmieje się jakby życie było zabawne, jakby świat nie był tym cuchnącym barem pełnym zgnilizny i ludzi, którzy udają, że kochają. a ja? ja jestem facetem, który tylko potrafi siedzieć i pisać te pie*dolone wiersze o kobietach, których nigdy nie miał i o miłościach, które nigdy nie były miłościami, tylko snem po trzecim piwie i jednej nocce bez snu. ona ma włosy jak pszenica, co nigdy nie dojrzeje dla mnie, dłonie, których nie dotknę, i życie, w którym nie jestem nawet przecinkiem. chciałem być czymś więcej— ale nie każdy koń dobiega do mety. nie każdy poeta przestaje być samotnym pijakiem. więc siadam. i piszę. bo chociaż nie mam jej, mam te słowa. a one nie zostawiają mnie dla lepszych.
    • Berenika97
      TRANS_PLANTACJA

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Natuskaa Twój wiersz dotyka niezwykle trudnych kwestii etycznych związanych z transplantacją organów i śmiercią mózgową. Stawiasz fundamentalne pytania o granice życia i śmierci, o to, kto ma prawo podejmować decyzje o losie człowieka znajdującego się między tymi stanami. To są pytania, które medycyna i etyka próbują rozstrzygnąć, ale które prawdopodobnie długo jeszcze zostaną bez jednoznacznej odpowiedzi.
    • Nata_Kruk
      Emancypacja emocjonalna

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Żeby dzień nowy zacząć bez presji.... mam alergię na słowo "dzionek"... :) Nie przejmuj się tym, a czaasem zakląć, trzeba.
    • Berenika97
      Pętla przeszłości

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Toyer Ten wiersz to piękna refleksja o czasie i pamięci, napisana z wielką wrażliwością. Bardzo podoba mi się zestawienie - przeszłość kochamy, bo jest bezpieczna, teraźniejszość chcielibyśmy pokochać "za bardzo", a przyszłość i marzenia to właśnie ta "furtka bluszczem zarośnięta". Piękny obraz niemożliwości. Ten "wytrych doskonały" na końcu to mocne zakończenie - jakbyś przyznał, że jednak zawsze wracamy do tego, co znane, co już było. Jest w tym i porażka, i rodzaj mądrości.  
    • Nata_Kruk
      Trudny wiersz

      Przez Nata_Kruk · Opublikowano

      Waldku... powiedziałabym, że to.. truuuudny temat.. Jest powiedzenie.. szczęśliwcy ci, którzy nie widzieli, a uwierzyli i wierzą. Jako treść wiersza, owszem. Jednym słowem odwieczne dylematy wielu głów.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...