Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Co mi będą śpiewać kiczem raić słowa z komentarza
w buszu wychowani panowie z leśnego las dróg ostępu.
Wieją wiatrem w słowa baczą lustrem źródła psocie i oku
sami marne wyroby w poezji rymu szukają jakiego?-wiersza.

Mnie będą uczyć wiersze pisać!-Istna chodząca,to paranoja
oni jeszcze w pieluchach byli?-mały bobasy wózkiem w beciku.
Jam już rymy śpiewał!-Same mi leciały do głowy,dla usta wersu
w litery w wyrazy i zawsze?-nie mogłem się opętać-taka prawda.

Cóż Ty rozumiesz?-z tej twojej nauki?-jakie wzorce dla przykładu
kto?-Ciebie wychował oświecony nauką-to jakie znajdziesz z teorii.
To nonsens i bezsensowność wiersz-sam w sobie jest sztuką z rozumu.

Skakać słowami w rzeczy samej,każdy umie,ale jak?-szukaj odpowiedzi?
czy idące w tym zakresie masz nauki?-śmiechu warte,to-poezja z impasu.
Każdy sam jest sobie panem wzorcem"oto jest pytanie"-kto tutaj błądzi drogi?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




O.k nie będę juz przeszkadzała w Twojej "twórczości", bo dogadywać się z Toba to strata czasu, mozna mówić do ściany.
Niech w Nowym Roku rymy (?) nadal same lecą Ci do głowy, a Ty jesli musisz uważaj sie za Wielkiego Poete i zyj w tym przekonaniu w zdrowiu i dostatku (nie będziesz pierwsza osobą w kraju, która żyje z kiczu, a wszystkich którzy o tym mówią, obrzuca inwektywami i prostackimi porównaniami).
Ciekawe, że Twoje teksty przypominają przemówienia niektórych polityków (są tak samo niezrozumiałe), ale wolę te ostatnie, poniewaz przynajmniej nie rażą tak karygodnymi błędami gramatycznymi i stylistycznymi jak Twoje, nie mówiąc o błędach ortograficznych!

U.

P.S
Po Nowym Roku pokażę kilka Twoich zdań dzieciom z IV klasy SP, ciekawa jestem co powiedzą?
"Wieją wiatrem w słowa baczą lustem żródła psocie i oku
sami marne wyroby w poezji rymu szukają jakiego?-wiersza."
"Same mi leciały do głowy,dla usta wersu
w litery w wyrazy i zawsze?-nie mogłem się opętać-taka prawda."
"czy idące w tym zakresie masz nauki?-śmiechu warte,to-poezja z impasu."
Z impasu????Impas to jak pewnie świetnie wiesz "sytuacja bez wyjścia", co w takim razie według szanownego Autora oznacza stwierdzenie "to-poezja z sytuacji bez wyjścia".
Stary!!!, a może Ty zacznij pisać teksty do "Kabaretu Absurdu". Powodzenia.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Napisałaś "No właśnie"; uwazasz, że mozna pisać takie "połamńce", których sens jest znany tylko autorowi, nazywac to poezją, umieszczać na forum, zadzierac nosa, odpowiadać na pytania kolejnymi bełkotliwymi wersami??

U.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Widzę, że Pani równie lakoniczna co malarska. W tytule stoi "no właśnie" i co z tego wynika nadal nie wiem.

U.

Chyba, że o inny tytuł Pani chodzi?! Ten ze ścianą, tak? Ale nadal myśl przewodnia Pani jest dla mnie zagadką.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Na gwiazdkę? Ależ to juz przeszło tydzień temu i w zeszłym roku, coś Ci sie pomieszało L.Sz.
Mam wiekszy co? język - gwarę? Większy od czego?
I co ma do tego angielskie - słowo?

U.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



No! Stary. Twoje poczucie humoru jest dla mnie odległe jak galaktyka w gromadzie Absurdu.
Może jak na gwiazdkę dostanę teleskop, zacznę sie śmiać. Na razie stoję zbaraniała.

U.
Opublikowano

Po przeczytaniu niektórych Pani/Pana wierszy byłam w szoku. Ale pomyślałam, że może się nie znam, bo młoda jestem jeszcze. Widzę, że nie tylko ja nic z nich nie rozumiem.

Pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



PS. Nic się samo nie znaczy..

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Kamil Olszówka Chwała i cześć należy im się na wieki. Pozdrawiam.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Arsis «fantastyczna wizja stworzona przez nadwrażliwą wyobraźnię» źródło SJP Zawieszenie pomiędzy nieważkością a nicością. Narracja i akcja jak w niemym filmie, przyciąga pomimo braku dźwięku i głosów.  Pozdrawiam
    • Ponura polska jesień, Przywołuje na myśl historii karty smutne, Nierzadko także wspomnienia bolesne, Czasem w gorzki szloch przyobleczone,   Jesiennych ulewnych deszczy strugi, Obmywają wielkich bohaterów kamienne nagrobki, Spływając swymi maleńkimi kropelkami, Wzdłuż liter na inskrypcjach wyżłobionych,   Drzewa tak zadumane i smutne, Z soczystych liści ogołocone, Na jesiennego szarego nieba tle, Ponurym są często obrazem…   Jesienny wiatr nuci dawne pieśni, O wielkich powstaniach utopionych we krwi, O szlachetnych zrywach niepodległościowych, Które zaborcy bez litości tłumili,   Tam gdzie echo dawnych bitew wciąż brzmi, Mgła spowija pola i mogiły, A opadające liście niczym matek łzy, Za poległych swe modlitwy szepcą w ciszy,   Gdy przed pomnikiem partyzantów płonie znicz, A wokół tyle opadłych żółtych liści, Do refleksji nad losem Ojczyzny, W jesiennej szarudze ma dusza się budzi,   Gdy zimny wiatr gwałtownie powieje, A zamigocą trwożnie zniczy płomienie, O tragicznych kartach kampanii wrześniowej, Często myślę ze smutkiem,   Szczególnie o tamtych pierwszych jej dniach, Gdy w cieniu ostrzałów i bombardowań Tylu ludziom zawalił się świat, Pielęgnowane latami marzenia grzebiąc w gruzach…   Gdy z wolna zarysowywał się świt I zawyły nagle alarmowe syreny, A tysiące niewinnych bezbronnych dzieci, Wyrywały ze snu odgłosy eksplozji,   Porzucając niedokończone swe sny, Nim zamglone rozwarły się powieki, Zmuszone do panicznej ucieczki, Wpadały w koszmar dni codziennych…   Uciekając przed okrutną wojną, Z panicznego strachu przerażone drżąc, Dziecięcą twarzyczką załzawioną, Błagały cicho o bezpieczny kąt…   Pomiędzy gruzami zburzonych kamienic Strużki zaschniętej krwi, Majaczące w oddali na polach rozległych Dogasające płonące czołgi,   Były odtąd ich codziennymi obrazami, Strasznymi i tak bardzo różnymi, Od tych przechowanych pod powiekami Z radosnego dzieciństwa chwil beztroskich…   Samemu tak stojąc zatopiony w smutku, Na spowitym jesienną mgłą cmentarzu, Od pożółkłego zdjęcia w starym modlitewniku, Nie odrywając swych oczu,   Za wszystkich ofiarnie broniących Polski, Na polach tamtych bitew pamiętnych, Ofiarowujących Ojczyźnie niezliczone swe trudy, Na tylu szlakach partyzanckich,   Za każdego młodego żołnierza, Który choć śmierci się lękał, A mężnie wytrwał w okopach, Nim niemiecka kula przecięła nić życia,   Za wszystkie bohaterskie sanitariuszki, Omdlewających ze zmęczenia lekarzy, Zasypane pod gruzami maleńkie dzieci, Matki wypłakujące swe oczy,   Wyszeptuję ciche swe modlitwy, O spokój ich wszystkich duszy, By zimny wiatr jesienny, Zaniósł je bezzwłocznie przed Tron Boży,   By każdego z ofiarnie poległych, W obronie swej ukochanej Ojczyzny, Bóg miłosierny w Niebiosach nagrodził, Obdarowując każdego z nich życiem wiecznym…   A ja wciąż zadumany, Powracając z wolna do codzienności, Oddalę się cicho przez nikogo niezauważony, Szepcząc ciągle słowa mych modlitw…  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @andrew Czy rzeczywiście świat współczesny tak nas odczłowieczył? Czy liczy się tylko pogoń za wciąż rosnącą presja społeczną w każdej dziedzinie? A gdzie przestrzeń, by być sobą?
    • @Tectosmith całkiem. jakbym czytał któreś z opowiadań Konrada Fiałkowskiego z tomu "Kosmodrom".
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...