Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Limery nr 45

Henryk_Jakowiec

Przez Henryk_Jakowiec
w Limeryki

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Beenie M

Beenie M

Opublikowano
Opublikowano

no i tutaj spąsowiałam
jak te krasne płatki maków
nie wiedziałam żeś tak bystry
i że słuchasz szeptu kwiatów

uznaj zatem że wyznanie
w splocie kwiatów Ci przesłałam
i dziękuję za różyczki
które właśnie odebrałam

Beenie M

Beenie M

Opublikowano
Opublikowano

w takim razie dzisiaj w nocy
kiedy północ już wybije
popatrz czule w nieba stronę
tam gdzie galaktyka żyje

do wielkiego wozu przypnę
długą wstęgę z mym wyznaniem
i jak zdążysz to przeczytasz
słowo z serca napisane

Beenie M

Beenie M

Opublikowano
Opublikowano

no i w tym jest rzeczy sedno
dla chcącego nic trudnego
fajerwerki niebo przetną
lecz nie wstęgę mój Kolego

i jak dobrze będziesz patrzył
to na pewno tam dostrzeżesz
kilka liter falujących
napisanych bardzo szczerze

Beenie M

Beenie M

Opublikowano
Opublikowano

musze zmartwić Cię Henryku
nici wyszły z mego planu
wstęgę porwał mi samolot
który leciał do Libanu

więc na próżno Twe wysiłki
bo sypnęły się litery
ale nie martw się za bardzo
z sześciu już znalazłam cztery

i na nowo napis sklecę
byś odczytać mógł to wszystko
mam nadzieję że tym razem
nie przeszkodzi nam lotnisko

Henryk_Jakowiec

Henryk_Jakowiec

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Ja wiadomość odczytałem
i żar serce me przenika
bo po każdym słowie tak! – tak!
Tyś użyła wykrzyknika.

Pięknie się nam roczek zaczął
choć to było nocą ciemną
bo tysiące fajerwerków
rozrywało się nade mną.

A wśród huków i wystrzałów
szept Twój czuły i gorący
był przekazem namiętności,
stonowany i cichnący.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Arsis
      Przepływ

      Przez Arsis · Opublikowano

      Noc. Ta noc obskurna. Noc, w której ja… W pokoju. W tym właśnie pokoju, w płomieniach świec ustawionych na stole, na krzesłach, na podłodze. W tych drżących blaskach wielokrotnych spojrzeń skrzydlate cienie wokół. I wszędzie…   Cisza szumiąca w uszach. Piskliwa cisza i szmer jakiś daleki, jakby ukrytego strumienia płynącej w żyłach krwi.   Na stole. Na blacie stołu. Na stole zastawionym świecami. Krople wosku spływają powoli. Nawarstwiają się w zaschnięte strupy.   Na stole, na krzesłach. Na dłoniach… Muskam palcami ściany. Opukuję je lekko.   Tępe odgłosy mieszają się z rezonującą pustką między cegłami. A za nimi. Za białym tynkiem. Nie. To nie tak.   W migoczącym półcieniu, między fotelem a zasłoną. Tutaj. Tu w kącie. W samym złączeniu ścian. W rogu… Idę. Spójrz, jak idę! A idę wolno, stawiając kroki, jakby w wielkiej zadumie. W wielkiej hipnozie zagubionego czasu.   Świeca... Jej płomień migocze, jakby z większą werwą. Coś go omiotło, bądź omiata tchnieniem przeszłości. Po mnie. Po mnie idącym. Przechodzącym obok. Podążającym. I rozsuwającym na boki sześciany powietrza.   Ramionami. Ramionami rozwartymi szeroko, jakby na powitanie… I jej płomień… Jej płomień kołacze się, próbując się wyrwać, odłączyć od reszty pełnej martwego życia.   Przede mną kąt.   Sam róg pokoju.   Płomienie kładą się i prostują w milczeniu niczym trawy w nagłym powiewie.   Dotykam dłońmi ściany.   Jednej, drugiej, unosząc wysoko głowę. I moje spojrzenie ulatuje w przestwór. W sam punkt całkowitego skupienia.   Nade mną. Tam wysoko. Sufit zbiega się ze ścianami w maleńką osobliwość. Chciałbym jej dotknąć, lecz nie mogę dosięgnąć, mimo że ręce wyciągają się ku niej, wyciągają tak bardzo…   Wiesz… Nie. Nic nie wiesz   W całkowitym uspokojeniu... Dosięgam językiem tego rowka w złączeniu ścian. Całuję i liżę. Namiętnie.   W tej chłodnej strukturze cementu wyraźnie czuć napięte ciało od powierzchniowego czuwania.   Ciało wchodzące w unisono od wspólnego oddechu.   Jakby mnie tak mógł teraz ktoś zobaczyć nagiego, podczas osobliwego tańca bez grama pruderii w tej ciszy.   I bez naruszania żywota płonących istnień.   Spójrz. No, popatrz na mnie!   Nie odwracaj tej obojętnej bieli martwych od dawna oczu, choć widzących wciąż we śnie.   Tego zimnego spojrzenia marmurowego posągu.   Tu jest wyjście z tego bunkra ziemskiej egzystencji. Jak go znalazłem? Och, pytanie. Nie wiem. Ale wiem, że na szczęście jest już daleko za mną.   Masz. Czytaj.   Zostawiam za sobą przerwane w pół słowa rozsypane myśli. Wiatr kartkuje je strona po stronie. Przebiega po nich niewidzialnym wzrokiem.   Ja jestem już pomiędzy. W nocy. W ciszy utkanej z westchnień.   Podczas gdy za oknem księżyc wywija się gwiazdą z drzewa topoli. Ze smukłej strzelistości nieba.   Ale już beze mnie.   Ponieważ w tej właśnie chwili, w tym momencie, w tej ekstazie przepływam między cegłami jaskrawym potokiem archaicznego blasku.   Albowiem pomiędzy nimi historyczna przestrzeń, dawna dziura po pocisku.   Dalej. Dalej!   Póki jest jeszcze możliwość przejścia. Stąd -- dotąd. Albo donikąd… Póki jeszcze można...   (Włodzimierz Zastawniak, 2025-07-03)    
    • Nefretete
      Przewodnikiem światła i cienia 1/2

      Przez Nefretete · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Robercie, przecież wiesz, że wiersze mojego autorstwa zawsze zaczynają się albo kończą linkiem muzycznym — nic się w tej kwestii nie zmieniło. Natomiast tematem staje się 'nic', istniejące w formie bezosobowej.   Pozdrawiam i jeszcze raz dziękuję
    • Robert Witold Gorzkowski
      Miłość w podróży X3.

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Marek.zak1 Wszystkie trzy świetne i z klasą 
    • Robert Witold Gorzkowski
      Przewodnikiem światła i cienia 1/2

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      Dziękuję za wyjaśnienia no i oczywiście Marcin nie do podrobienia aranżacja boska. 
    • Robert Witold Gorzkowski
      List - powrót do emocji

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Nefretete dzięki

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...