Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dożywotnia skaza

Alicja Słomczewska
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Alicja Słomczewska

Alicja Słomczewska

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Czy wiesz jak to jest,gdy krzyczysz
lecz nikt Cię nie słyszy.
Czy znasz ten rodzaj bólu i upokorzenia,
który jest nie do zniesienia.
Przykre przeżycie,
które zostanie Ci na całe życie.
Objęta przez dotyk zła
z którego uciec,uwolnić się nie zdoła.
Zostajesz obdarta do końca z godności
...często aż do nagości.
Dla Niego to chwila szaleńczej ekstazy,
dla Ciebie do końca życia,ciało ze skazą.

Don_Cornellos

Don_Cornellos

Opublikowano
Opublikowano

Czy to jest o seksualnym gwałcie? Ktoś tam zadaje pytanie: czy wiesz jak to jest... - no i tutaj mamy do czynienia z nieoryginalną wyliczanką. No i co? - pytam, bo nie dowiedziałem się w końcu co by było, gdyby pytana odpowiedziała, że wie jak to jest, lub że nie wie. Tekst powyższy to takie pisiu - pisiu bo akurat nie chce mi sie siusiu. Żadnej oryginalności, w żadnym aspekcie. Zaskocz czymś autorze. Napisz o gwałcie np. że ciągnięta w głąb parku dziewczyna, świadoma już co ją czeka, myśli tylko o tym, że gwałciciel zniszczy jej nowiutkie rajstopy. Mechanizm powszednich myśli, który wkrada się nawet w niecodzienne gwałcenie nas. Może te mysli są jedynym światem do jakiego może uciec dziewczyna. Wyjdźć od tego typu motywu. Rozwiń temat, znajdź aspekty mało przy tej okazji poruszane. Więcej kreatywności, szukania analogii w swoim życiu. Śmiało!

Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Marek.zak1
      Pauza

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      To takie wolne skojarzenie, a sama piosenka jest bajeczna.  Pozdrowionka. 
    • Berenika97
      Nim łódź odpłynie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @huzarcApokaliptyczna wizja, pełna napięcia między rozpadem a tęsknotą za trwaniem. 
    • wierszyki
      nigdy nie byłam w Norwegii

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Bardzo delikatnie wplotłaś poezję za pomocą zaledwie  kilku słów. Tak. To na pewno ta mgła znad fordów :) Pzdr

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

         
    • Berenika97
      Proktolog

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Migrena To jest znakomity, gęsty od metafor tekst, który bierze na warsztat jedno z najbardziej wstydliwych doświadczeń i zamienia je w epicką, surrealistyczną podróż w głąb "piekła". Niezwykle operujesz kontrastem. Z jednej strony czytam o naturalistycznych konkretach a z drugiej język kultury i religii. I ta świetna groteska - polip porównywany do dzieł Caravaggia i skarbu Tutanchamona. Można w ten sposób dystansować się od fizycznego bólu i wstydu. Rozbawił mnie lekarz - artysta , który jest przerażający dla pacjenta. Ale atmosfera jest jak z horroru zmieszanego z absurdem. No po prostu świetny. Uśmiałam się. Już wiem, komu go przeczytam. :))))   Ps. A wiesz, co powiedział polip? No cóż, czekałem, aż ktoś to wreszcie powie. „Caravaggio by się popłakał”. Wiedziałem, że ta cała skromność i ukrywanie się w kącie śluzówki kiedyś się opłaci. Kto by pomyślał, że te czerwone ściany i fatalne oświetlenie staną się moją prywatną Galerią Uffizi?    
    • A.Between
      Nieusłyszane prawdy

      Przez A.Between · Opublikowano

      Odpowiedz mi o szczerości, po tamtej stronie lustra. Powiedz mi o tym wszystkim, czego pragnę — nie słyszeć.   Rozsuń zasłonę odbić, gdzie milczenie pulsuje jak serce, a każdy cień mojej myśli zdradza więcej, niż ośmielam się przyznać.   Odsłoń to, co drzemie w połyskach szkła, w załamaniach światła pamiętającego błędy, i w linii ust, którą zbyt często uciszam, gdy pytania wracają jak niechciane echo.   Powiedz mi o prawdach, które śnią się jeszcze przed słowami, o lękach wierniejszych niż obietnice, o pragnieniach drgających — mimo woli.   I odpowiedz bez litości, choć słuchanie boli jak zimowy oddech: co zostaje ze mnie, gdy spadną maski, a jedynym świadkiem jest szkło, którego nie da się oszukać.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...