Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Kraina zwana Mrokiem

Alan K. R. Tomasik
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Alan K. R. Tomasik

Alan K. R. Tomasik

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Mrok to bezszelestna kraina utrapienia,
Olbrzymi wąwóz ludzkich umartwień,
To w Nim znajdujemy ukojenie i wolność od bytów doczesnych,
To skowyty Wampirów i śpiew kruków pozwalają się odciąć od złego świata,
Mrok jest w każdej duszy,
Mroku nie oszukasz,
On na Nas spogląda, ale nie bójmy się wejść do tej krainy,
To nic, ze przypomina pustkowie,
Pustkowie, na którym znajdujemy sens zycia,
Jest w nim rzeka z łez aniołow i krwi ludzi,
Sępy kłocą się o każdy kawałek mięsa jak ludzie o dobra przyziemne,
Mrok nie jest złem, to zbawienie od zła,
Każdy może się do niego udac,
Każdy może z niego wyjść,
Ale każdy w nim zostaje,
Mrok to wielkie wzgórze ludzkich uniesień,
Tam nie ma śmieci....
Spotkamy tam Wampira, Upiora i wiele stworów,
Spotkamy Elfy, Trole i Olbrzymów, ale spotkamy także ludzi, cieszących się ze smutku,
To nasza Wielka Czarna Parada,
Wykorzystać zycie to udac się do Krainy Mroku,
Tam jest życie...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • tie-break
      Kraj pożyczonych snów

      Przez tie-break · Opublikowano

      Bardzo dobrze rozpisałeś ten wiersz na dwa bieguny - codzienność ludzi, którzy ledwie wiążą koniec z końcem i przepych, w jakim żyją elity rządzące.  Światem rządzi pieniądz - to jest tak banalne, że przestaliśmy już zastanawiać się, co to naprawdę oznacza. Człowieczeństwo w tej rzeczywistości jest niczym, w rzeczywistości, w której tyle jesteś wart, ile ktoś zapłaci za Twoje zasoby (szef, korporacja, państwo). Inaczej zasadniczo nie ma prawa żyć. Współczesna, oparta na globalnych rynkach finansowych, gospodarka ogólnoświatowa, skazuje miliony ludzi na egzystencjalny śmietnik. Jednocześnie mała grupa posiada tyle dóbr, że nie byłaby w stanie tego skonsumować, nawet żyjąc nie 100, ale 1000 lat. Ostatnio coraz więcej mówi się o trendzie w polityce społecznej, który zakładałby sytuację, w której każdy otrzymywałby od państwa minimalny dochód zapewniający przetrwanie. Rzecz do rozważenia, tym bardziej, że miejsc pracy nie będzie przybywać. Rewolucja przemysłowa zlikwidowała miliony miejsc pracy fizycznej (w fabrykach, itd.), obecnie AI zlikwiduje także miliony miejsc pracy umysłowej. Co wtedy z masami zbędnych ludzi, za których możliwości pracy nikt nie będzie chciał zapłacić? Dlatego minimalny dochód gwarantowany to coś, co koniecznie trzeba wprowadzać coraz szerzej. Inaczej przewiduję nasilenie wojen na świecie. Zlikwidują przeludnienie, na wojnach łatwo się wzbogacić, a walki zagospodarują nadmiar niepotrzebnych ludzi. Jest też szansa, że na skutek działań wojennych (np. użycie broni nuklearnej, czy innej, mającej skutki globalne) cofniemy się do czasów, gdy znów ludzkie ręce i umysły będą miały swoją uczciwą cenę.
    • Annna2
      Popiół mówi szeptem

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Migrena nie nie jestem, ale dzięki
    • Annna2
      Kraj pożyczonych snów

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Migrena  Biedańsk się rozrasta. Przeprowadzki do miasta biedy nie da się zaplanować- i wysiada się w nowej rzeczywistości, i kogo zapytać o drogę? I są ulice- Bezradność, Bezsenność, Bezsilność. I nigdy nie wiadomo kiedy się tam trafi. I jest umieranie na raty. Dobry wiersz.    
    • Jacek_Suchowicz
      Dusza jak wiatr

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      fajny pomysł i ładne   dusza podąża za swoim wiatrem co ją unosi po nieboskłonie nie jest przypadkiem żadnym latawcem czuje rozumie uczuciem płonie   gdy postępujesz uczciwie godnie wiatr ją otula pieści dobrocią a będąc z nim jak w szczęściu tonie wzlata nad ziemię bardzo wysoko :)))
    • Konrad Koper
      Oni

      Przez Konrad Koper · Opublikowano

      Szczęście i nieszczęście idą często tymi samymi ścieżkami. Zawiedzie lustro?      

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...