Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

opowieść
o moim bracie
zaszlachtowałem go jak świnię

pamiętam krzyż
kręgosłupa który wydzierałem
z pleców

serce miał silne
serce rozdarłem skrzyżowane ręce
i nogi ugięte

22 grudnia 2006

Opublikowano

"zaszlachtowałem go jak świnię"
Tu miał znajdować się element kontrowersji?

"krzyż kręgosłupa, który wydzierałem z pleców"
Kolejna > doprawiona nutką sadyzmu
oraz absurdem... w sumie trudno określić na czym ów absurd jest oparty.
Być może na tym, że "krzyż" miał chyba zabrzmieć tutaj dwuznacznie,
czyli jako Krzyż Pański oraz krzyż(e) jako część układu kostnego,
który tutaj autor "wydziera" z denata-brata.

Co można powiedzieć o trzeciej strofie...
"serce miał silne, serce rozdarłem" (pomijam tutaj te "puentujące" kończyny).
Zastanawia mnie jedno... Wydarty kręgosłup, rozdarte serce... I dokąd ta zbrodnia ma prowadzić? Chyba, że to taka zbrodnia na płaszczyźnie czysto mentalnej, ale tutaj wyrażam ubolewanie, że akurat kręgosłup i serce podlegają destruckji autora (chociaż pomysł kręgosłupa niezgorsza - jedynie źle spożytkowany)...

Każda strofa ma więc swój taki... (nie-)smaczek, czyli myśl, która pierwotnie może była dobra, lecz po przelaniu na papier? straciła wiele, nie została rozwinięta, nie dokończona, pominięta...
Ogółem trudno dopatrzyć się jakiegoś głębszego przesłania, gdyż mnóstwo tutaj niedomówień.
Tytuł wnosi tutaj chyba jedyne wyjaśnienie i kontynuację (acz niepełną) rozpoczętych wątków. Trąci banałem(to niekoniecznie zła cecha), gdyż zapewne "brat" to każdy człowiek, "grzech" to zbrodnia nie-miłości przeciwko niemu, a "Kain" to archetyp, który autor odnajduje w sobie, ale każdy ma wewnątrz takiego "Kaina". Uważam, że cały wiersz to troche nieudolna próba przekazania dobrze znanej prawdy o znakomitej umiejętności człowieka zadawania bólu oraz zabijania na płaszczznach ciało i dusza.
Jednak w autorze jest potencjał... życzę trafnego doboru tematów, a napewno nas jeszcze zadziwisz...

Opublikowano
Grzech Kaina

opowieść
o moim bracie
zaszlachtowałem go jak świnię

pamiętam krzyż
kręgosłupa który wydzierałem
z pleców

serce miał silne
serce rozdarłem skrzyżowane ręce
i nogi ugięte

Jeszcze nie tłumaczyłem własnych utworów na język prozy, ale po tym porażającym komentarzu czuje że muszę tego dokonać. Nigdy bym nie pomyślał że inna osoba tak odczyta mój wiersz.

Panie Eliphas Lévi nie starałem się w moim wierszu prowokawać na siłę, nie wiem czy pan zauważył ale występują w nim pewne dwuznaczności. Wiersz z założenia miał być mocny, ale czy to źle przecież mówimy o zbrodni, grzechu. Chodziło mi o silne zaznaczenie kontrastów, uwypuklenie pewnych rzeczy. Lubię to robić wtedy wiersz silniej działa na odbiorcę. Stwierdza pan że to sadyzm: każdy może nazwać zbrodnie na swój własny sposób, dla mnie nic pięknego w tym nie ma.

I nie zauważył pan pewnie dwuznaczności o której wspomniałem, a właśnie chciałem by to zauważyli czytelnicy.

pamiętam krzyż
kręgosłupa który wydzierałem(sobie/jemu)
z pleców(sobie/jemu)


serce miał silne
serce rozdarłem skrzyżowane ręce(sobie/jemu)
i nogi ugięte(sobie/jemu)


Strofy te nie wyjaśniają nic do końca. Popełniony grzech skazuje obu braci na śmierć, ponieważ są jednością. Tak jak dobro nie może żyć bez zła. Zło bez dobra. Wszystko stanowi jedność. Boga.
Opublikowano

pamiętam krzyż
kręgosłupa który wydzierałem
z pleców - to jest niezłe


radziłbym uciekac od interpretowania własnych utworów, bo potem gorzej się na nie spogląda

np.

Popełniony grzech skazuje obu braci na śmierć, ponieważ są jednością. Tak jak dobro nie może żyć bez zła. Zło bez dobra. Wszystko stanowi jedność. Boga. - tutaj już wpisuje się Pan w nurt filozofii dla ubogich. Prosze uważać (mówię serdecznie, nie chcę atakować) na wstawki filozoficzne, bo nie jeden poeta, który co nieco z filozofią ma, może spaść ze stołka.

Dobro i zło nie stanowią jedności. To kwestia relacji między nimi. One sie nie dopełniają. Istnieją na zasadzie tezy i antytezy. Istnieją dzięki tej relacji. Są dookreślane jedno przez drugie. Tak samo z ludźmi - nikt nie jest bytem samym w sobie - jest określany przez inne byty. Nie chcę się rozpisywać - tym bardziej, że sam filozofem nie jestem, ale zachęcam do lektury tych wielkich, proszę tylko nie zaczynać od Fenomenologii ducha :)

pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Pan to tylko ładniej powiedział. Jak tak jeszcze nie potrafię, wszystkie pana kontrargumenty które wydaje mi się miały przewrócić filary mojego wiersza ustawiły go na twardszym gruncie. Cieszę się że ktoś w końcu tak trafnie zinterpretował mój wiersz. Przyznaje się, co do filozofii: dopiero co zaczynam poznawać stopy Sokratesa. Jednak zagadnienia tego typu mnie interesują i myślę że szybko się rozwinę. Jak się mówi? Jestem młody...może i głupi...nie, chyba lubię latać
Opublikowano

nie powiedziałem tego tylko napisałem
i nie ładniej ino w ch... precyzyjniej
tania ironia i brak wiedzy w połączeniu
z nieuzasadnioną pewnością siebie
kiedyś Pana zgubią
a Pan o tym nie wie :]

nic nie interpretowałem
uprościłem rażąco parę tez
powszechnie znanych
ale to Panu wystarcza za głęboką "interpretację"

niezłe jaja Panie Kamilu!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jesteś jak dr Jekyll i mr Hyde. Raz zamieszczasz niedojrzałe (poetycko, żeby była jasność) i nieuporządkowane stylistycznie teksty, innym razem bardzo ciekawe wiersze, z pomysłem, dobrą kompozycją i naturalnym, bezpretensjonalnym językiem. Ten wiersz przeczytałem z zainteresowaniem od początku do końca i doszedłem do wniosku, że nic mi tu po drodze nie przeszkadzało, dopiero później wyszukałem kilka powtórzeń, ale to na zasadzie 'gdybym bardzo się uparł, pewnie coś wynajdę'. I na tym to polega, że podczas lektury jakieś karkołomne językowe zabiegi, wyskakujące jak filip z konopi rymy, nie odwracają uwagi od tego, co najistotniejsze, czyli od przekazu.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        To mi się podoba.     Coś jest na rzeczy, ja kiedyś schowałem do lodówki worki do odkurzacza.     Bo jazz to samo życie.     Wiersz może być o kobiecie - fascynującej w swoim chaosie, roztrzepaniu, rozproszeniach. To interpretacja podstawowa. Gdyby jednak skorzystać z klucza (personifikacja), może być np. o poezji - ta potrafi narobić wiele zamętu. Wtedy zabawa przedmiotami, niedokończone pomysły, pomieszanie materii, improwizowanie, szaleństwo stają się atrybutami twórczej, niczym nieskrępowanej wyobraźni, fantazji. Można szukać innych kluczy - miłość, młodość, radość... I to też jest cecha dobrego tekstu, że pozostawia czytelnikowi dowolność, szerokie pole manewru, choć zawsze w ramach niepisanej umowy zawartej z twórcą.
    • Raczej my często bywamy ślepi, chociaż różni może być.  Pozdrawiam serdecznie 
    • Ależ piękne, Szekspir też się borykał z weną, a pisał cudnie:)
    • …czyż trudno Poecie dogodzić, gdy wiosna roztacza swą woń ? i kipiąc wersami radośnie  przetyka zieleni toń ?      ;), pozdr.    
    • Piosenkowy taki, w stylu dawnych dobrych przebojów  jak np. Piosenka jest dobra na wszystko, więc można tak samo i o wierszach. Na wokalistę pasowałby niezrównany Mieczysław Fogg, gdyby jeszcze żył. Do tego ciasteczko, dobra herbatka, przy których można się zadumać, powspominać i powzruszać.    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...